Ναι, για τι γνωστη "αρρωστια" μιλαω. Δεν ξερω αν ειμαι ακομα επηρρεασμενη απο τη χτεσινη ταινια κι ειμαι σε τετοιο περιεργο mood (παρεπιπτοντως super ταινια, The Secret Life of the words) αλλα για να λεμε τα συκα συκα και τη σκαφη σκαφη, το πανεπιστημιο μου ειναι μεγαλο μπουρδελο!!!!!
Μολις σημερα εμαθα οτι βαλανε μια πεμπτοετη φοιτητρια να κανει εργαστηρια σε τριτοετεις φοιτητες. Μα ειναι δυνατον; Αυτο πια κατανταει ανεκδοτο, μεχρι που θα φτασουν για να κερδισουν λεφτα απο συμβολαια και προσωπικο;; Μηπως να βαζαμε τους φοιτητες να κανουν μαθημα στους εαυτους τους; Μηπως οι τριτοετεις να κανουν στους δευτεροετεις κι αυτοι με τη σειρα τους στους πρωτοετεις κι εμεις να παμε σπιτια μας; Εγω γιατι σκατα παιδευομαι με το κωλοδιδακτορικο τοσα χρονια αν ερχεται ο φοιτητης που δεν τελειωσε καν να κανει τα ιδια εργαστηρια που κανω εγω;; Ναι οντως, ειναι πολυ καλη, δεν το αμφισβητω, και πολυ πιθανον να κανει καλυτερο εργαστηριο απο μενα. Αλλα για ονομα!
Ισως ειναι γνωστη και παλια τεχνικη κι απλα εγω ειχα μεινει πισω. Ισως κι εμας στη σχολη να μας βοηθησαν σε καποιο εργαστηριο οι πιο μεγαλοι, αν και λιγο δυσκολο γιατι ειμασταν η δευτερη/τριτη φουρνια, δεν υπηρχαν και πολλοι πιο μεγαλοι. Αλλα η κατασταση στα πανεπιστημια εχει αρχισει να μου τη δινει αφανταστα. Πρωτα μας κανουν πολεμο με συμβασεις του κωλου και μετα σκαρφιζονται ενα σωρο κολπα για να γεμισουν τα κενα αρων αρων. Τρομερο εκπαιδευτικο επιπεδο. Οτι να ναι. Ειμαι πολυ απογοητευμενη.
No comments:
Post a Comment