Το chili κανει κακο στο στομαχι (αλλα καλο στη διαθεση!)

31 Μαϊου, Palau Sant Jordi

(η ανταποκριτρια απο τη Βαρκελωνη μεταδιδει)
Την συναυλια ξεκινησαν οι φοβεροι και τρομεροι Dizzee Rascal... πως;; Δεν τους ξερετε;; ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ! Να μην πω ουτε κι η μανα τους και γινω κακια. Δυο τυποι που χοροπηδαγαν και φωζανε που και που yo! yo! με το παντελονι μεχρι το γονατο κι ενας DJ που μιξαριζε διαφορα. Τζαμπα προσπαθησαν οι κακομοιροι να ξεσηκωσουν το κοινο, και τι δεν εκαναν! Μεχρι που ο DJ εβαλε το cd εκτακτης αναγκης: We will rock you, Smells like teen spirit, Sweet child of mine... μονο τοτε αρχισε να παιρνει λιγο τα πανω του το πραγμα (ποσο αποτυχημενος καλλιτεχνης μπορει να εισαι για να βαζεις κλασικα κομματια αλλων σε συναυλια σου;). Καλα να παθουν. Απο που κι ως που σε καποιον που αρεσουν οι Red Hot θα του αρεσε επισης αγγλικη ραπ μονο οι διοργανωτες το ξερουν. Παντως δεν τους γιουχαραμε, ειπαμε, ειμαστε πολιτισμενοι ανθρωποι και εκτιμουμε τις φιλοτιμες προσπαθειες του αλλου :)

Διπλα μας ενα γκρουπακι καρα-καφροι, ειχαν πιει τα αντερα τους (πιει και "πιει") πριν μπουνε μεσα και κραταγανε ακομα απο τους πανηγυρισμους της Barça και το "Ναι ναι ναι, θα παμε στο Παρισι" (ψιτ, φιλε, δεν ξερω αν το μαθες, πηγαμε και γυρισαμε κιολας). Μας φλομωσαν στο μπαφο και στα ασχετα ποδοσφαιρικα συνθηματα. Για καποια στιγμη δεν ηξερα αν περιμενα να βγει ο Ροναλντινιο ή ο Kiedis. Κι αυτος ο ατιμος πολυ καθυστερηση! Φαγαμε που φαγαμε στη μαπα τους ραπερς ρε φιλε, εχουμε απο τις 8:30 εδω περιμενουμε να σε δουμε εχει παει 10:30, τσακισου και βγες γαμωτο! Μας στησανε τα κωλοπαιδα αλλα βγηκαν....

...Κι εκει που αναρωτιομασταν τι μπορει να ειναι χειροτερο απο ενα γκρουπ μεθυσμενων διπλα μας με το που ξεκιναει η συναυλια αρχιζει να χοροπηδαει το γυναικειο fan-club μπροστα μας και να ουρλιαζει με μανια. Ηρεμησε ρε κοριτσι μου, μας πατησες διακοσιες φορες, δεν ειναι ο Σακης! Οσο και να χοροπηδας εδω πισω που εισαι δεν προκειται να σε δουν.

Αλλα ας γυρισω στο θεμα μας, τη συναυλια. Βγηκαν λοιπον επιτελους οι τυποι, και ξεκινανε. Κανα δυο γνωστα για να ζεσταθουμε, Dani California και Can't Stop. Ακολουθουν κανα δυο που δεν ξερω (απο τον καινουριο δισκο), και να σε λιγο το Scar Tissue να ξεσηκωνει τους παντες. Βεβαια οπως αναμενοταν ο χαμος εγινε με το Otherside και το By the way, αλλα γενικα καλα το πηγανε, δεν παιξανε και παρα πολλα απο τον καινουριο και τα πηγαιναν εναλλαξ με τα πιο γνωστα τους κι ετσι δεν επεσε καθολου η ενταση και το χοροπηδημα του πληθους (και της μελαχρινης με το ξωβυζο μπροστα μου). Εβαλαν πολυ διαθεση και εκαναν καλες παραλλαγες σε κομματια τους, καλυτερα, δεν εχει νοημα να τα ακους ακριβως ιδια οπως στο cd. Αυτο που μου αρεσε πολυ και που δεν ειχα ξανακουσει παροτι απο τον προηγουμενο δισκο ηταν το don't forget me, εδωσε ρεσιταλ ο κιθαριστας, σας το στελνω παρακατω για να σας βαλω λιγο στο κλιμα.

Γυναικεια κουτσομπολιστικα : ο flea φοραγε ενα πραμα που φαινοταν λες κι ηταν ολο το κορμι του με τατουαζ, ο kiedis εβγαλε στο τελος το κλασικο ασπρο αμανικο φανελακι του και θαυμασαμε τους κοιλιακους του και τη γραμμωση αλλα δεν το πεταξε δυστυχως στις θαυμαστριες (κριμα, γελιο θα ειχε να τις βλεπαμε να σκοτωνονται "ασε κατω το ιδρωμενο φανελακι μωρη!"), ο κιθαριστας μμμ!πολυ ωραιος παρολο που η μαλλουρα δε με αφηνε να τον δω καλα κι ο ντραμερ δεν ξερω, δεν τον εβλεπα εκει που ηταν χωμενος, παροτι εχω μεγαλη αδυναμια στους ντραμερς.


Παρτε και το τραγουδακι που σας εταξα τωρα να μη μου γκρινιαζετε :)


Υ.Γ: Προς τους ελληνες που ηταν διπλα μου και που αντιληφθηκα με το που τελειωσε η συναυλια και τους ακουσα (αλλα που δεν νομιζω να με πηρανε χαμπαρι) πολλους πατριωτικους χαιρετισμους, ελπιζω να τα περασατε καλα :)