Τα νευρα μου, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!!!

Σημερα ειναι πια απο αυτες τις μερες που ευχεσαι να μην ειχες σηκωθει απο το κρεβατι και που αρχιζεις να πιστευεις στο περιφημο νομο του Μερφυ. Αν κατι μπορει να παει στραβα, θα παει.

Με το καλημερα σκονταφτω στο ποδι απο το καινουριο κρεβατι (ακομα δεν εχω συνηθισει τις αποστασεις μεταξυ των επιπλων στο καινουριο δωματιο, σκεψου ποσο μαλλον που ειμαι εκ φυσεως ας το πουμε...απροσεχτη). Δε βαριεσαι λεω, αλλη μια μελανια στη συλλογη μου. Στο γραφειο εχουμε απο προχτες που ψαχνουμε να βρουμε απο που στο καλο ερχεται μια περιεργη απαισια μυρωδια. Εχουμε μυρισει τα παντα! Σκεψου εικονα: τρεις διδακτορικοι να τριγυριζουν μυριζοντας σαν λαγωνικα απο συρταρια με μυστικες προμηθειες φαγητου για ωρα αναγκης μεχρι υπολογιστες, οθονες, εκτυπωτες, κεραιες, τραπεζια, καρεκλες, πατωματα! Δεν θελω ουτε να ακουσω το ανεκδοτο οτι καποιο απο τα ποντικια των υπολογιστων μας θα ψοφησε!!

Γυρναω σπιτι αποφασισμενη να λυσω μια και καλη το θεμα του ιντερνετ (να φτανει μεχρι το δωματιο μου)...σιγα μην μου εκανε τη χαρη! Ολο το απογευμα παιδευτηκα, τζαμπα μου φαινεται το 60ευρω που εδωσα για το Access Point (για να μη πω για τα 10 χρονια που χαλασα σπουδαζοντας πληροφορικη). Λεω θα μαγειρεψω, κατι δημιουργικο και relaxing, να ξεχαστω λιγο και να ασχοληθω μετα με τα μηχανηματα του διαβολου. Εκει μου ερχεται το τελειωτικο χτυπημα: κυμα καυτου λαδιου κατα πανω μου σαν τσουναμι. %^$#!%#@@!!!*

Ειμαι λοιπον στον καναπε μου, με το ποδι μελανιασμενο, το χερι με εγκαυματα τριτου βαθμου και απο πανω διαφορα γιατροσοφια (πρωτα παγακια, μετα φετες ντοματα, επειτα επαλλειψη με λαδι, λεω να βαλω και λιγη οδοντοκρεμα και να βγω στο μπαλκονι να με φανε οι μυγες) και προσπαθω να χαλαρωσω...

Αλλη μια δυσκολη μερα φτανει στο τελος της. Καληνυχτα!!!

Βροχη (επιτελους!)

Αργησε αλλα ηρθε.
Χαλαλι της που με επιασε μεσα στη μετακομιση, δεν της κραταω κακια. Χρειαζομουν ενα διαλειμμα εξαλλου, και μου εδωσε την τελεια δικαιολογια για να σταματησω για λιγο το πακεταρισμα και να κατσω να πιω εναν καφε σαν ανθρωπος.

Το δωματιο ειναι ενα χαλι, τα μονα που εχουν μεινει ειναι ενα ποστερ της Αμελι στον τοιχο, δυο κουτες με βιβλια και cd στο πατωμα και το τραπεζι του υπολογιστη (με τον υπολογιστη). Τελευταια βραδια σημερα εδω...ενας κυκλος κλεινει μετα απο τρια χρονια. Οχι, μη φανταστειτε οτι τωρα θα μπει το μελοδραμα, ειμαι χαρουμενη για την αλλαγη, παρολο που τα κοριτσια τα εχω σαν αδερφες μου πλεον. Αλλα ο ανθρωπος ετσι ειναι, δυσκολα μενει στασιμος. Ιδιως εγω που βαριεμαι και τοσο ευκολα :)

Βασικα με τη μετακομιση ενα πραγμα καταλαβαινεις: τον απιστευτο σωρο αχρηστων πραγματων που καταληγεις να μαζευεις. Κι εγω, πραγματικα, δεν ειμαι ανθρωπος που μαζευει ιδιαιτερα. Γενικα πεταω συχνα, ιδιως ρουχα. Προσπαθω ετσι να μην δενομαι με πραγματα μονο και μονο για την οποια "συναισθηματικη" τους αξια, τα πραγματα ειναι πραγματα, αψυχα, εδω δυσκολευομαστε να δεθουμε με ανθρωπους, πως ειναι δυνατο να μας πειραζει να πεταξουμε το μπλουζακι με διαφημιση της Κοκα Κολα που μας ειχε δωσει ενας πρωην μας οταν ειμασταν 15;;;; Τον πρωην τον ξεφορτωθηκαμε, το μπλουζακι οχι :Ρ

Αυτα στη θεωρια βεβαια ... γιατι κι εγω εχω μαζεμενα διαφορα χαζα μικροαντικειμενα. Ειναι ο προσωπικος μου θυσαυρος, κρυμενος σε κουτες στο παταρι στο πατρικο μου. Βασικα, το καλο με αυτα ειναι οτι σε βοηθανε να θυμασαι -ιδιως αν εχεις αδυναμη μνημη οπως εγω. Γιατι, τι ειναι ο ανθρωπος; Ενας σωρος αναμνησεις, τιποτε αλλο. Μονο αυτο θα παρεις μαζι σου στο τελος. Κι εγω απο το σπτι εδω αυτο θα κουβαλαω στην τελικη μαζι μου, αναμεσα στις κουτες και τις βαλιτσες, τρια χρονια υπεροχων αναμνησεων!

Ουφ, πολυ στη φιλοσοφια το εριξα. Μαλλον φταιει η βροχη.

Το πρωτο μου εξωφυλλο!!

Παντα ονειρευοσασταν τη φημη και τα εξωφυλλα των διασημων ηθοποιων και μοντελων;;; Ηρθε η ωρα να κανετε το ονειρο σας πραγματικοτητα!!! Ψωνια ολου του κοσμου ενωθειτε!

Χαρη σε αυτη τη σελιδα που αναφερει ο Jasp ο καθενας μπορει να φτιαξει το πρωτοσελιδο του! Με τη φατσα σας ή την αγαπημενη σας φωτογραφια και φυσικα με τιτλους που εσεις επιλεγετε σε δυο λεπτακια εχετε το πρωτοσελιδο σας.

Αντε και σε ανωτερα!!

Υ.Γ : Προσεχως θα προσθεσω και το δικο μου, ακομα σκεφτομαι τους τιτλους...υπομονη!

Βαριεμαι...

...και κανω αλλαγες στο template μου για να περναει η ωρα. Αν αυτες τις μερες βλεπετε εικονες και χρωματα να αλλαζουν καθε πεντε λεπτα δεν ειναι οτι το χανετε, εγω ειμαι. Κατεβασα το περιφημο Kubrick και προσπαθω να το προσαρμοσω, η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καμια σχεση με css αλλα ωρα ηταν να τα μαθω κι αυτα. Τι να κανω, η περιοδος μετα τις διακοπες ειναι δυσκολη, πως να στρωθω στη δουλεια μετα απο 40 μερες με καθημερινο μου προγραμμα καφε, παραλια και εξω; Γινεται; Καλα τα λεει κι ο φιλος Εσταριαν που πασχει απο το ιδιο συνδρομο.

Λειπει κι η Αλεξ και δεν εχω ποιον να πρηζω (δηλαδη εχω, αλλα δεν του εχω τοσο θαρρος οσο στην Αλεξ ;)

Summertime

motoride

Originally uploaded by annasfe.

"Summer summer summer time uuuu summertime.."

Δειγμα απο τις υπεροχες καλοκαιρινες μου φωτος στο Flickr μου (κατω δεξια στο "My Photos"), προλαβετε προλαβετε!!

Αντε, παρτε και μια εδω για οσους βαριουνται το extra click ;)

I am back

Κι ενω ταχτοποιω τις εκατονταδες φωτογραφιες μου (συντομα στο flickr) κι ετοιμαζω νεο σουπερ μεγα ποστ για επανασυνδεση με την μπλογκοπραγματικοτητα, μου περνανε απο το μυαλο διαφορα αιωνια και εφημερα ερωτηματα οπως:

Πηγε τελικα ο Εσταριαν στην Βαρκελωνη;

Γιατι ο καπουτσινο ειναι μονο στην Ιταλια τοσο μα τοσο τελειος;

Πως γινεται να γνωριζεις καποιους ανθρωπους μια ζωη και σε ενα καλοκαιρι να τους βλεπεις στα αληθεια για πρωτη φορα;

Θα ζησουν τελικα ευτυχισμενοι η Ναζλι με το Νικο;

Γιατι οι παλιες αγαπες να πανε στον παραδεισο;

Καλως σας βρηκα!


Must listen: First Day, Timo Maas + Brian Molko of Placebo