Τα νευρα μου, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!!!

Σημερα ειναι πια απο αυτες τις μερες που ευχεσαι να μην ειχες σηκωθει απο το κρεβατι και που αρχιζεις να πιστευεις στο περιφημο νομο του Μερφυ. Αν κατι μπορει να παει στραβα, θα παει.

Με το καλημερα σκονταφτω στο ποδι απο το καινουριο κρεβατι (ακομα δεν εχω συνηθισει τις αποστασεις μεταξυ των επιπλων στο καινουριο δωματιο, σκεψου ποσο μαλλον που ειμαι εκ φυσεως ας το πουμε...απροσεχτη). Δε βαριεσαι λεω, αλλη μια μελανια στη συλλογη μου. Στο γραφειο εχουμε απο προχτες που ψαχνουμε να βρουμε απο που στο καλο ερχεται μια περιεργη απαισια μυρωδια. Εχουμε μυρισει τα παντα! Σκεψου εικονα: τρεις διδακτορικοι να τριγυριζουν μυριζοντας σαν λαγωνικα απο συρταρια με μυστικες προμηθειες φαγητου για ωρα αναγκης μεχρι υπολογιστες, οθονες, εκτυπωτες, κεραιες, τραπεζια, καρεκλες, πατωματα! Δεν θελω ουτε να ακουσω το ανεκδοτο οτι καποιο απο τα ποντικια των υπολογιστων μας θα ψοφησε!!

Γυρναω σπιτι αποφασισμενη να λυσω μια και καλη το θεμα του ιντερνετ (να φτανει μεχρι το δωματιο μου)...σιγα μην μου εκανε τη χαρη! Ολο το απογευμα παιδευτηκα, τζαμπα μου φαινεται το 60ευρω που εδωσα για το Access Point (για να μη πω για τα 10 χρονια που χαλασα σπουδαζοντας πληροφορικη). Λεω θα μαγειρεψω, κατι δημιουργικο και relaxing, να ξεχαστω λιγο και να ασχοληθω μετα με τα μηχανηματα του διαβολου. Εκει μου ερχεται το τελειωτικο χτυπημα: κυμα καυτου λαδιου κατα πανω μου σαν τσουναμι. %^$#!%#@@!!!*

Ειμαι λοιπον στον καναπε μου, με το ποδι μελανιασμενο, το χερι με εγκαυματα τριτου βαθμου και απο πανω διαφορα γιατροσοφια (πρωτα παγακια, μετα φετες ντοματα, επειτα επαλλειψη με λαδι, λεω να βαλω και λιγη οδοντοκρεμα και να βγω στο μπαλκονι να με φανε οι μυγες) και προσπαθω να χαλαρωσω...

Αλλη μια δυσκολη μερα φτανει στο τελος της. Καληνυχτα!!!