Καποτε ειχα αρχισει να γραφω μια ιστορια με αυτον τον τιτλο. Ηταν για ενα κυμα που κουβαλουσε μεσα του εικονες και ηχους απο οπου περνουσε κι απο ολα οσα το αγγιζαν στο ταξιδι του. Και μια φουσκωνε σαν απο χαρα, μια εσκαγε αποκαρδιωμενο στην ακτη, μια μαυριζε απο θυμο, και μια ηταν λαμπερο και ευτυχισμενο.
Μπορει τελικα να περιεγραφα και τον εαυτο μου λιγακι σε αυτη την ιστορια. Παντως εμεινε στη μεση και το τελος της δεν το ξερω. Κι ακομα καμια φορα αναρωτιεμαι τι να γινεται στο φιναλε με το καημενο το κυμα.
4 comments:
Να συνεχίσεις την ιστορία σου. Μην την σταματήσεις. Και φυσικά αν θέλεις να την postαρεις ακόμη καλύτερα για μας.
στο φιναλε,σε παιρνει το κυμα και σε ριχνει στα βαθια.
Και οταν καταφερις και βγεις στην στερια,ανακαλυπτεις καινουργια μερη.Πιο ωραια.
Να γράψεις για το πως ένα κύμα παίρνει τα βότσαλα και τα ανακατεύει, αλλάζει το σχήμα μίας παραλίας και διαμορφώνει καινούργιους όρμους, ακρωτήρια, αγκαλιές, αγάπες, και φιλίες.
Έγινε τμήμα πετρελαιοκηλίδας και εξόντωσε ουκ ολίγα πτηνά, μετά μεγάλωσε έφτασε τα 3 μέτρα ύψος,μαύρισε και την ακτή και ζήσαμε εμείς καλά και αυτό χειρότερα.
(Επιστροφή στη FMEA....)
Post a Comment