"Inspired from George Bush"

.. απαντησε ο θεος Bardem στον παρουσιαστη που τον ρωτησε απο ποιον εμπνευστηκε για το ρολο του στην ταινια "No country for old men" των αδερφων Κοεν. Ταινια στην οποια ερμηνευει εναν ψυχοπαθη δολοφονο και για την οποια τελικα κερδισε το βραβειο των κριτικων κινηματογραφου Αμερικης. Απο οτι αποδεικνυεται, ο μεγαλος μου ερωτας οχι απλα ειναι κουκλος και φοβερος ηθοποιος αλλα εχει κι αρχιδια και λεει οτι σκεφτεται (παροτι πιθανοτατα αυτο να του κοστισει τελικα το Οσκαρ). Βεβαια εγω θα διαφωνησω λιγακι μαζι του γιατι ο κυριος Bush αν και δολοφονος δεν ειναι ουτε το μισο εξυπνος απο τον ψυχοπαθη που ερμηνευει ο Bardem στην ταινια (δεν την εχω δει ακομα παρεπιπτοντως). Αλλα οτι πει ο καλος μου, δεν θα τσακωθουμε τωρα για λεπτομερειες! :)



με αυτο το μαλλι παντως οντως μοιαζει με ψυχασθενη, τον φοβηθηκε το ματι μου... που πας καλε μου, ολοκληρο σεξ συμβολ με τετοιο λουκ;; κατσε να βαλω και μια καλη του να μου θυμιζει τι παιδαρος ειναι :Ρ:Ρ

Stardust

Παραμυθακι. Ενα αστερι πεφτει. Αλλα τα αστερια σε αυτον τον μαγικο παραλληλο κοσμο εχουν σωμα κοπελας και λαμπερη καρδια. Μια καρδια που θελουν να την αποκτησουν ολοι. Κακες μαγισσες, βασιλιαδες, πειρατες, ξορκια και ο μπλε πριγκιπας. Και ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.



Μεχρι να το καταφερουν βεβαια, εχεις περασει δυο διασκεδαστικοτατες ωρες, με δραση αλλα και γελιο. Κι ειναι αυτο το χιουμορ που διατηρει που την κανει να ξεχωριζει απο οποιαδηποτε επικη-φανταστικη ταινια στηριγμενη αποκλειστικα στη δραση και τα εφε.

Αν ακομα σας αρεσουν τα κλασσικα καλοφτιαγμενα παραμυθια μην την χασετε.

Paris je t'aime

Κοιταξτε, δεν γινεται να περιμενετε απο μια ταινια που ονομαζεται ετσι και εχει σαν υποτιτλο "Fall in love with the city 18 times" να μην εχει την ρομαντικουρα της. Ολα κι ολα. Προετοιμασμενοι πατε. Απλα ειναι πολυ πιθανο να βιαστειτε να την κρινετε αν την κρινετε μονο με αυτα τα δεδομενα. Γιατι μπορει να μιλαει για αγαπη αλλα πιανει ολες τις εκδηλωσεις της: μητρικη, ερωτικη, συζυγικη, φιλικη... αγαπες που αρχιζουν, αγαπες που διαρκουνε, αγαπες που τελειωνουν... δε μπορει, καποια απο ολες θα σας αγγιξει.



Εξαλλου παιζει με δυο-τρια δυνατα χαρτια. Το πρωτο, ειναι το καστ. Δυνατοι σκηνοθετες, δυνατοι ηθοποιοι, και τοσο πολλοι και διαφορετικοι που ο καθενας βαζει το δικο του στυλ και ολοι μαζι την κανουν μια ταινια πολυ πολυμορφικη, με πολλες εναλλαγες υφους (το κλασικο "παιχνιδι" ειναι να προσπαθειτε να μαντεψετε μετα απο καθε ιστορια ποιος ηταν ο σκηνοθετης της, εγω μονο με δυο τα καταφερα). Κατα δευτερο λογο, 18 ιστοριες σε 2 ωρες μας κανουν γυρω στα 6 λεπτακια ανα ιστορια. Μεχρι να ξεκινησει, μεχρι να δεις τι παιζει, μεχρι να πιασεις το νοημα της, τελειωσε. Ετσι ουτε προλαβαινεις να βαρεθεις, ουτε εχουν πολλα περιττα σιροπια και γεμισματα, λιγα λογια και καλα, κατευθειαν στην ουσια. Ειναι ενδιαφερουσα προκληση, σε 6 λεπτα να προλαβεις να παρουσιασεις τους χαρακτηρες, την ιστορια τους, το παρελθον τους και να αφησεις και μια υποψια για το μελλον τους. Ασε που ειναι γυρισμενες στο Παρισι και σε κανουν να θελεις να ταξιδεψεις! Θελεις κι αλλα;

Καλα, μια απο ολες τις ιστοριες ηταν τελειως ασχετη αλλα δε βαριεσαι, κι αυτο πλακα ειχε.
Αλεξ, η τελευταια ιστορια μου θυμισε εσενα. Μολις ακουσεις την... καταπληκτικη γαλλικη προφορα της πρωταγωνιστρια θα καταλαβεις!! :Ρ (σε πειραζω mon petite!)