Ειχα πει θα φυγω (αυριο βασικα) ομως σημερα επεσα σε μια συζητηση στο λεωφορειο που με συγκινησε.
Μπαινουν δυο αντρες, κλασικη και γνωστη φιγουρα, αστεγοι, απλυτοι, με βλεμμα χαμενο απο τα ναρκωτικα. Κουβαλανε ενα κασετοφωνο και κανουν φασαρια μιλωντας ο ενας στον αλλον δυνατα και μπερδεμενα, παραπατανε και πεφτουν πανω στα καθισματα με το που ξεκιναει το λεωφορειο. Μια κυρια με ενα καροτσακι λεει κατι (σχετικα χαμηλοφωνα και ευγενικα) για να χαμηλωσουν τη μουσικη επειδη το μωρο κοιμαται αλλα αυτοι στον κοσμο τους. Μεχρι που ο ενας απο τους δυο αντιλαμβανεται τα νοηματα της κυριας. Κλεινει αμεσως τη μουσικη και ζηταει πολλες φορες συγνωμη, μπερδεμενα λογια αλλα χωρις κανενα ιχνος ειρωνιας. "Συγχωρεστε μας, στα αληθεια δεν ειχαμε καταλαβει οτι υπηρχε καροτσακι με μωρο, η μουσικη μπορει να περιμενει, το μωρο εχει προτεραιοτητα, οταν ενα μωρο κοιμαται σεβασμος απολυτος, πρεπει να το σεβομαστε γιατι το μωρο ειναι τα παντα, ειναι η ζωη η ιδια, ειναι το μελλον"
Φιλοσοφιες ζωης απο ανθρωπους διχως μελλον.
11 comments:
Με συγκίνησες ρε κωλόπαιδο. Αλλά είναι μερικές φορές, που απλά θεωρούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έπαψαν να έχουν καρδιά.
:)
Τα ταξίδια είναι μαθήματα...αρκεί να έχουμε όλες τις αισθήσεις ανοιχτές.
auto pou exoun koino oloi oi iroinomaneis einai oti einai euausthitoi kai parormitikoi, ligo meloura auto to post, krima. kai giati les xoris mellon? De mou fainontai kai toso 8liveroi.
νομίζω ότι όταν νιώθεις τελειωμένος, γυμνός, υπάρχει ελπίδα στην ψυχή που έμεινε..(ή κάτι τέτοιο τεσπα, cant write)
Κι'ομως υπαρχουν ακομη ευαισθητοι προσκυνητες της ευγενης μαστουρας που ελπιζουν σε κατι μετα απο αυτους...
Αχ βρε Αννούλα μου, μπήκα για να σου πω Χρόνια Πολλά και αντί αυτού ...βούρκωσα!
Όμως σήμερα είναι η μέρα σου...
Θα αφήσω τα λοιπά σχόλια και θα πώ.. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο πιο γλυκό, το πιο ζωντανό, το πιο καλόκαρδο και χαρούμενο κορίτσι...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στην Αννούλα μου που τη λατρεύω και που δεν είναι τυχαίο ότι έχει πολλούς και καλούς φίλους...και το πιο βασικό...τους έχει για μια ζωή γιατί αξίζει την αγάπη τους! Άννα μου μακάρι να πήγαινες Γιάννενα τα Χριστούγεννα να σε έβλεπα λιγάκι...Θα πάω 15-26/12/05.
Να περάσεις τη γιορτή σου με πολύ κέφι και πολύ πολύ γέλιο!
Φιλάκια,
ΓΙΑΝΝΑ (ξέχασα το username και το password και γράφω ως ανώνυμη...η Πόντια)
ΑΝΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!
Χρόνια σου πολλά…
Μπηκα για να αφησω σχολιο και συνειδητοποιησα οτι ειναι η γιορτη σου. Χρονια σου πολλα κουκλιτσα!! Κι ας μη γνωριζομαστε ;)
Απευθυνομαι στους υπολοιπους λοιπον...
Γιατι θεωρειτε αυτονοητο οτι αυτοι οι ανθρωποι δεν εχουν ψυχη? Γιατι σας παραξενευει/συγκινει που ειναι ανθρωποι? Ο εθισμος τους ειναι μια ασθενεια. Και οπως σε καθε ασθενεια, καθενας επιλεγει να την βιωνει με τον δικο του τροπο. Αλλος παλευει, αλλος αφηνεται, αλλος εξωτερικευει το μαυρο του προσωπειο, αλλος ειναι τυχερος και αλλος πιο ατυχος.
Γιατι δεν βλεπουμε σε αυτους διαφορετικους χαρακτηρες ανθρωπων αντι να τους κατηγοριοποιησουμε? Ειναι σαν τα ατομα που ζουν στα ορια της φτωχειας. Καποια αποφασιζουν να ζησουν οπως μπορουν, αλλα ζητιανευουν και αλλα κλεβουν. Διαφορετικα προσωπα, διαφορετικοι χαρακτηρες, διαφορετικες επιλογες και στασεις ζωης. Τιποτα παραπανω, τιποτα λιγοτερο.
Una vez más.. Χρονια πολλα μικρη μου!! Να σε συντροφευει παντα ενα ζεστο χαμογελο ;)
Κριμα που δεν μπορεσα να απαντησω νωριτερα, εχει ενδιαφερον η συζητηση. Δεν νομιζω οτι αυτοι οι ανθρωποι δεν εχουν καρδια ή δεν ειναι ευαισθητοι, ειναι μονο που ειναι τοσο χαμενοι στο προβλημα τους και σε τετοια αθλια κατασταση (οι συγκεκριμενοι τουλαχιστον ηταν, εξου και το χωρις μελλον, ας μη γελιομαστε, τι ειδους μελλον τους περιμενει;) που δυσκολα περιμενεις να τους δεις σε τετοιες εκδηλωσεις. Νομιζω οτι οι περισσοτεροι εχουμε συνηθισει να τους βλεπουμε σαν ενα ειδος υπνοβατη "ζομπυ" που δεν επικοινωνει με τον υπολοιπο κοσμο. Κι ομως...
Ευχαριστω πολυ για τα χρονια πολλα, αν και προτιμησα να το γραψω και σε νεο ποστ για να φανει καλυτερα. Γιαννα μου, τι να πω, εχω κοκκινησει με τοσα κοπλιμεντα, πραγματικα δεν ξερω αν αξιζω την φοβερη διαφημιση που μου κανεις, σε ευχαριστω πολυ πολυ!! θα ειμαι απο 22 του Δεκεμβρη Γιαννενα, να τα πουμε οπωσδηποτε!
Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο ... νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το post :-)
Post a Comment