Η συνταγη χωριζεται σε τρια βασικα μερη: την ετοιμασια του κουσκους, το μαγειρεμα του κοτοπουλου και την ετοιμασια της σαλτσας με σταφιδες. Το πρωτο κομματι (κουσκους) ειναι σχετικα περιπλοκο αν το ετοιμασεις με τον παραδοσιακο τους τροπο και χρειαζεται ενα ειδικο σκευος οποτε θα το παραλειψω, ετοιμαστε το οπως λενε οι οδηγιες χρησεις στο κουτι του (του ριχνεις ζεστο νερο και το αφηνεις δυο λεπτα νομιζω). Μεγαλη διαφορα δεν νομιζω να κανει, η νοστιμια ειναι στη σαλτσα, αν και μια μικρη συμβουλη, το νερο λιγο λιγο και ανακατεμα πολυ καλα και πολυ ωρα να μη σβολιασει και να γινει αφρατο. Για την παρακατω αναλογια υλικων που αντιστοιχει σε 8-10 ατομα, χρησιμοποιησαμε γυρω στο ενα κιλο κουσκους
Παμε στο κοτοπουλο.
Υλικα:
1 κοτοπουλο τεμαχισμενο (σε μεγαλα κομματια) με την πετσα του
2 κρεμμυδια
8 κουταλιες λαδι
1,5 κουταλακι αλατι
6 ντοματες
1,5 κουταλακι μαυρο πιπερι (τρια βαζουν στο μαροκο μας ειπε, για γερα στομαχια :Ρ)
2 κουταλακια "τζιντζερ" σε σκονη
2 κουταλακια "χρωμα" (φανταζομαι σαφραν γιατι βγηκε κιτρινο)
2 καροτα κομμενα σε μεγαλα κομματια
ζεστο νερο
Πως;
Για να μην τα πολυλογω ολα αυτα στην καρατσολα να βρασουν! Πρωτα λιγακι (κανα δεκαλεπτο) το κοτοπουλο με το αλατι, το λαδι και το κρεμμυδι να τσιγαριστουν (μη σας αρπαξει! φερτε το βολτες) και μετα ριχνουμε σιγα σιγα τις ντοματες τριμενες σαλτσα, νερο ζεστο να ξεπερασει το κοτοπουλο σε υψος στην κατσαρολα, τα υπολοιπα υλικα και το καπακωνουμε κι αφηνουμε να βρασει. Κανα δυωρο σε μετρια προς δυνατη φωτια.
Παμε τωρα και στο "εξωτικο", την σαλτσα με σταφιδες και κανελα.
Υλικα:
6 κρεμμυδια μεγαλα
1 κουταλακι αλατι
250 γρ σταφιδες ξανθες
3 κουταλακια κανελα
4 κουταλακια ζαχαρη
2 κουταλιες λαδι
Πως;
Κοβουμε τα κρεμμυδια σε φετες, οχι πολυ μικρα κομματια, και τα βαζουμε σε ενα κατσαρολακι με το αλατι να βρασουν σε αρκετο νερο, τουλαχιστον μιση ωρα και βαλε. Ταυτοχρονα εχουμε βαλει τις σταφιδες σε νερο να μουλιαζουν. Μολις το κρεμμυδι γινει διαφανο και μαλακο, στραγγιζουμε τις σταφιδες και τις προσθετουμε στο κατσαρολακι. Κανουμε αρκετες βολτες μεχρι να σωθει αρκετα το νερο και προσθετουμε τα υπολοιπα (κανελα, ζαχαρη, λαδι). Συνεχιζουμε να κανουμε βολτες μεχρι που το νερο σωνεται τελειως και αρχιζει να μυριζει και να πιανει σχεδον κατω στην κατσαρολα.
ΕΤΟΙΜΟ!!
Στρωνουμε το κουσκους σε μια πιατελα, απο πανω βαζουμε το κοτοπουλο ως εχει σε μεγαλα κομματια και απο πανω "καλυπτουμε" το κοτοπουλο με τις σταφιδες. Περιχυνουμε με το ζουμι απο το κοτοπουλο που εχει μεινει στην κατσαρολα (καλο ειναι να εχει μεινει αρκετο για να να παρει καλα ολο το κουσκους).
Μμμμμμμμ...... :)
30.1.06
Bismillah
Bismillah θα πει στο ονομα του θεου (αλλαχ).
Bismillah λενε στο Μαροκο πριν φανε οσοι καθονται στο τραπεζι. Τα τραπεζια των μαροκινων ειναι στρογυλλα, με αυτο το τροπο δεν υπαρχουν ιεραρχιες στην οικογενεια, του ποιος θα κατσει δηλαδη στην κεφαλη του τραπεζιου.
Αυτα και αλλα πολλα μας εξηγησε η Merce, μια Ισπανιδα που εμεινε 6 χρονια εκει και ειδε τη χωρα εκ των εσω, ενω η Aisha, αυθεντικη Μαροκινη, ετοιμαζε ενα υπεροχο κουσκους και μας το εξηγουσε βημα βημα με τα σπαστα ισπανικα της. Για δυο ωρες εχασα την αισθηση του χωρου και βρεθηκα στο Μαροκο. Τα αρωματα απο την κουζινα της Aisha και οι ιστοριες τις Merce μας ειχαν συνεπαρει. Εβρισκα τοσα κοινα στοιχεια με την δικη μας ελληνικη κουζινα που δεν το περιμενα, νομιζα δεν θα υπηρχε κανενα, αλλωστε αλλο τουρκια κι αλλο μαροκο. Αλλα οταν εξηγουσε η Μερσε πως φτιαχνουν πιτες χρησιμοποιωντας ενα "πολυ πολυ λεπτο φυλλο που μοιαζει με χαρτι κι ειναι διαφανο" κι οι αλλες κοιταγαν απορημενες και εκπληκτες, εμενα μου ζωγραφιζοταν ενα χαμογελο!
Το κουσκους μας αργησε 2 ωρες να ετοιμαστει, υπερβολικος χρονος για να χασεις σε μαγειρεμα για τα γουστα των σημερινων ισπανιδων (που να τους εξηγησω πως για να φτιαξεις σπανακοπιτα χανεις γυρω στις 5). Οι μαροκινες γυναικες κανουν κουσκους -καποια απο τις πολλες παραλλαγες του- καθε Παρασκευη που ειναι η δικη τους "Κυριακη". Βεβαια οι περισσοτερες γυναικες στο Μαροκο δεν εργαζονται, απασχολουνται σχεδον αποκλειστικα με το σπιτι. Να σας πω την αληθεια, δεν χανουν και πολλα :)
Τελικα το κουσκους μας με κοτοπουλο και σταφιδες βγηκε πραγματικα αριστουργημα!! Και το φαγαμε με τον παραδοσιακο τροπο, ενα κοινο πιατο κι ολοι με τα κουταλια τριγυρω να τσιμπολογαμε. Η συνταγη περιπλοκη αλλα θα προσπαθησω να σας την περιγραψω για οποιον ενδιαφερει, αυριο ομως γιατι τωρα θα παω να ονειρευτω κατι σε χιλιες και μια νυχτες...
Bismillah λενε στο Μαροκο πριν φανε οσοι καθονται στο τραπεζι. Τα τραπεζια των μαροκινων ειναι στρογυλλα, με αυτο το τροπο δεν υπαρχουν ιεραρχιες στην οικογενεια, του ποιος θα κατσει δηλαδη στην κεφαλη του τραπεζιου.
Αυτα και αλλα πολλα μας εξηγησε η Merce, μια Ισπανιδα που εμεινε 6 χρονια εκει και ειδε τη χωρα εκ των εσω, ενω η Aisha, αυθεντικη Μαροκινη, ετοιμαζε ενα υπεροχο κουσκους και μας το εξηγουσε βημα βημα με τα σπαστα ισπανικα της. Για δυο ωρες εχασα την αισθηση του χωρου και βρεθηκα στο Μαροκο. Τα αρωματα απο την κουζινα της Aisha και οι ιστοριες τις Merce μας ειχαν συνεπαρει. Εβρισκα τοσα κοινα στοιχεια με την δικη μας ελληνικη κουζινα που δεν το περιμενα, νομιζα δεν θα υπηρχε κανενα, αλλωστε αλλο τουρκια κι αλλο μαροκο. Αλλα οταν εξηγουσε η Μερσε πως φτιαχνουν πιτες χρησιμοποιωντας ενα "πολυ πολυ λεπτο φυλλο που μοιαζει με χαρτι κι ειναι διαφανο" κι οι αλλες κοιταγαν απορημενες και εκπληκτες, εμενα μου ζωγραφιζοταν ενα χαμογελο!
Το κουσκους μας αργησε 2 ωρες να ετοιμαστει, υπερβολικος χρονος για να χασεις σε μαγειρεμα για τα γουστα των σημερινων ισπανιδων (που να τους εξηγησω πως για να φτιαξεις σπανακοπιτα χανεις γυρω στις 5). Οι μαροκινες γυναικες κανουν κουσκους -καποια απο τις πολλες παραλλαγες του- καθε Παρασκευη που ειναι η δικη τους "Κυριακη". Βεβαια οι περισσοτερες γυναικες στο Μαροκο δεν εργαζονται, απασχολουνται σχεδον αποκλειστικα με το σπιτι. Να σας πω την αληθεια, δεν χανουν και πολλα :)
Τελικα το κουσκους μας με κοτοπουλο και σταφιδες βγηκε πραγματικα αριστουργημα!! Και το φαγαμε με τον παραδοσιακο τροπο, ενα κοινο πιατο κι ολοι με τα κουταλια τριγυρω να τσιμπολογαμε. Η συνταγη περιπλοκη αλλα θα προσπαθησω να σας την περιγραψω για οποιον ενδιαφερει, αυριο ομως γιατι τωρα θα παω να ονειρευτω κατι σε χιλιες και μια νυχτες...
27.1.06
Γιαννενα
Καπως ετσι ειναι αυτες τις μερες στην παγουρουπολη οπως μου περιγραφουν οι φιλοι εκει (φωτος by Θοδωρης, ευχαριστω!)
Το ιδιο ειχε γινει και περισυ νομιζω (ή μηπως προπερσυ;) εγω δεν το εχω δει με τα ματια μου ακομα και να σας πω την αληθεια δεν ξερω αν θελω να το δω, τι κρυο χριστε μου!! Το βλεπω και παγωνω!
Μαθαινω για θερμοκρασιες μειον δεκα και αναρωτιεμαι πως τοειχα συνηθισει ετσι και ζουσα εκει τοσο καιρο. Εδω κυριλε, κατω απο πεντε βαθμους (πανω απο το μηδεν) δεν εχει πεσει ακομα παρολο που σημερα μας εβαλε τσουχτερο κρυο. Τι να πεις, μεσογειος :)
Αν και ενα χιονακι πολυ θα το ηθελα, ετσι για αλλαγη. Εχεις αλλη διαθεση οταν χιονιζει. Εδω μου αρεσει η βροχη, πως να μην χαζεψω με το χιονι! Μηπως να πεταγομουν για κανα σκι σε τιποτα βουνα εδω κοντα; (τα Πυρηναια κι η Ανδορα να ειναι καλα) Κριμα ομως ο κοσμος εκει, την τελευταια φορα κατεβαινοντας την πλαγια πηρα μαζι μου ενα κοριτσακι που μετα εκλαιγε ενω ο μπαμπας της με αγριοκοιταζε....χμ... δημοσιος κινδυνος.
26.1.06
Αγγελια
"Ζητειται θεμα για διατριβη"
Ειδικα προσοντα:
-Τομεας ασυρματα δικτυα και VoIP
-Να ειναι πρωτοτυπο
-Να ειναι ευκολο
-Να μπορει να τελειωσει σε ενα 6μηνο
-Να ενδιαφερει αμεσα τις πολυεθνικες (βλεπε Vodafone) για να πεσει κεφαλαιο
-Να μην χρειαζεται ειδικες γνωσεις simulation
-Να ενδεικνυται για ακαματισσες που μιλανε ολη μερα στο msn
-Να περιλαμβανει μηνιαια ταξιδια σε συνεδρια ή αλλα ερευνητικα κεντρα
Εις ελλειψη αυτου ζητειται πανεπιστημιο οπουδηποτε που να στεγαζει αντιστοιχο ερευνητικο κεντρο και να προσφερει διατριβες ετοιμες ή μισοτελειωμενες στους συγκεκριμενους τομεις μαζι με υποτροφια ανω των χιλιωνπεντακοσιων (1500) ευρω μηνιαιως.
Ενδιαφερομενοι αφηστε μηνυμα εδω
Ευχαριστω.
22.1.06
Madrid
Αυτη η βδομαδα περασε χωρις να το καταλαβω. Λογικο, οταν μεσολαβει ταξιδακι αστραπη στην Μαδριτη στο ενδιαμεσο! Τεταρτη - Πεμπτη επισκεφτηκαμε την πρωτευουσα, υποτιθεται για ενα σεμιναριο (το "εξοδα πληρωμενα" μας επεισε).
Αχ, Μαδριτη! Οι ανθρωποι εκει ξερουν πραγματικα να ζουνε. Λιγοτερο τουριστικη και περισσοτερο "μεσογειακη" παροτι χιλιομετρα μακρυα απο τη μεσογειο, με φτηνο φαγητο, ανθρωπους ανοιχτους και ευκολους στη συναναναστροφη, την κλασικη μεσημεριανη σιεστα και το original ισπανικο στοιχειο. Παρα το αναποφευκτο χαος μιας μεγαλουπολης/πρωτευουσας, τα κτιρια της ειναι τεραστια, επιβλητικα και τρομερα καθαρα και περιποιημενα, εχει πλακοστρωτα δρομακια οπου καθε δυο μετρα συναντας ενα μπαρ γεματο κοσμο και την εκπληκτικη Plaza Mayor οπου περασαμε ενα υπεροχο απογευμα πεμπτης κατω απο τον ηλιο.
Μονο μετα απο μια βολτα στην Μαδριτη (ή στη νοτια Ισπανια) καταλαβαινεις οτι ειναι αληθεια, η Καταλονια ειναι πιο ευρωπη παρα Ισπανια, με ολα τα καλα και τα κακα που αυτο συνεπαγεται. **
Παρτε και μια φωτο απο τους μεζεδες (tapas) για να σας ανοιξω την ορεξη :)
(εκει, αντιθετα με τη Βαρκελωνη που πληρωνεις μεχρι και τα πατατακια, δινουν μεζε τζαμπα με καθε ποτηρι μπυρα :DDD)
** Βαρκελωνη μου μη μου θυμωσεις, ακομα εσενα εχω πρωτη στην καρδια μου κι εισαι σαφως πιο ομορφη :)
16.1.06
Trois
Οπως καθε χριστουγεννα ετσι και φετος, δεν μπορουσε να λειπει. Το σχεδιαζαμε μερες πριν.
"Ελα ποτε ερχεσαι;"
"Τριτη, εσυ;"
"Εγω Πεμπτη, κλεινουμε για Παρασκευη;"
"Οκ, εγινε, στο γνωστο μερος"
Για μας ειναι παραδοση χρονων. Ποσες και ποσες σημαντικες εξομολησεις, ανακοινωσεις και ψυχαναλυσεις εχουν γινει εκει... και παντα με ενα μπουκαλι κρασι, Μοσχοφιλερο. Στην αρχη σου φαινεται ενα συνηθισμενο ηρεμο μπαρακι για κουβεντουλα, ουτε τερμα μουσικη, ουτε σκοταδια και καπνουρα. Ομορφα στολισμενο (ηταν και Χριστουγεννα) και με "καλο κοσμο" (το οποιο δεν εννοει ουτε καλοντυμενο, ουτε πλουσιο, ουτε "μουρατο", αλλη ειναι η δικη μας εννοια του καλου κοσμου). Αυτο που σε κερδιζει ειναι οι μεζεδες. Και πιο συγκεκριμενα, οι τζαμπα μεζεδες! Γελαστε οσο θελετε αλλα η καλη κουβεντα θελει κρασι και το κρασι θελει μεζε. Ετσι αλλωστε μας καταφερνουν να κατεβαζουμε δυο μπουκαλια δυο ατομα και να μενουμε εκει τριωρα και τετραωρα που ουτε καταλαβαινουμε πως περνανε, περιμενοντας να δουμε τι θα μας φερουν στην επομενη γυρα σαν παιδακια που περιμενουν το δωρο. Κι οσο περναει η ωρα τοσο αναβει η κουβεντα και μονο οταν τελικα σηκωθουμε μετα απο ωρες καταλαβαινουμε ενα μικρο τρικλισμα και ενα χαζο χαμογελο ευτυχιας.
Στην υγεια μας Αλεξ...
"Ελα ποτε ερχεσαι;"
"Τριτη, εσυ;"
"Εγω Πεμπτη, κλεινουμε για Παρασκευη;"
"Οκ, εγινε, στο γνωστο μερος"
Για μας ειναι παραδοση χρονων. Ποσες και ποσες σημαντικες εξομολησεις, ανακοινωσεις και ψυχαναλυσεις εχουν γινει εκει... και παντα με ενα μπουκαλι κρασι, Μοσχοφιλερο. Στην αρχη σου φαινεται ενα συνηθισμενο ηρεμο μπαρακι για κουβεντουλα, ουτε τερμα μουσικη, ουτε σκοταδια και καπνουρα. Ομορφα στολισμενο (ηταν και Χριστουγεννα) και με "καλο κοσμο" (το οποιο δεν εννοει ουτε καλοντυμενο, ουτε πλουσιο, ουτε "μουρατο", αλλη ειναι η δικη μας εννοια του καλου κοσμου). Αυτο που σε κερδιζει ειναι οι μεζεδες. Και πιο συγκεκριμενα, οι τζαμπα μεζεδες! Γελαστε οσο θελετε αλλα η καλη κουβεντα θελει κρασι και το κρασι θελει μεζε. Ετσι αλλωστε μας καταφερνουν να κατεβαζουμε δυο μπουκαλια δυο ατομα και να μενουμε εκει τριωρα και τετραωρα που ουτε καταλαβαινουμε πως περνανε, περιμενοντας να δουμε τι θα μας φερουν στην επομενη γυρα σαν παιδακια που περιμενουν το δωρο. Κι οσο περναει η ωρα τοσο αναβει η κουβεντα και μονο οταν τελικα σηκωθουμε μετα απο ωρες καταλαβαινουμε ενα μικρο τρικλισμα και ενα χαζο χαμογελο ευτυχιας.
Στην υγεια μας Αλεξ...
13.1.06
There's no place like home
Τωρα θα μου πειτε που και ποιο ειναι το σπιτι μου. Ελα μου ντε! Ουτε κι εγω ξερω τελικα που νιωθω πιο σπιτι μου. Το μονο που ξερω ειναι οτι γυρισα με εναν τρομερο ενθουσιασμο να δω την αγαπημενη μου Βαρκελωνη και δεν την χορταινω! Βαλε με σε ενα λεωφορειο να κανω βολτες και δεν θελω να φτασει η σταση μου. Χαζευω τους τουριστες, τα απιστευτα κτιρια, την κινηση στα μαγαζια, τον ουρανο που ειναι παντα γαλανος, τους φαρδυς δρομους που οδηγουν στη θαλασσα και το ανοιχτο πεδιο που κοιτας και ανοιγει η ψυχη σου. Τι κριμα να μην εχω γεννηθει ισπανιδα και να μπορουσα να μεινω εδω χωρις δευτερη σκεψη. Ελα ομως που με τραβαει η πατριδα οταν ειμαι καιρο μακρυα και με πνιγει ο "νοστος του γυρισμου" (κατι μου εμεινε απο την Οδυσσεια τελικα).
Εντωμεταξυ εχω πηξει στη δουλεια, ποιά βδομαδα προσαρμογης και βλακειες, τοση δουλεια ουτε να παρω ανασα και να δειξω τις φωτογραφιες και το κασκολ μου στους αλλους δεν εχω προλαβει. Για να φαω τα μελομακαρονα δηλαδη προλαβα αλλα ας οψεται ο Jaume στο γραφειο που βοηθησε στο ξεκαθαρισμα. Γραφτηκα και σε δυο εργαστηρια σε ενα πολιτιστικο κεντρο, το ενα ειναι μαροκινη κουζινα και το αλλο γιαπωνεζικη κουζινα, αρχιζω τελη γεναρη, θα παρω και την φωτογραφικη μαζι και θα σας ποσταρω τις συνταγες που θα μαθαινω βημα-βημα. Πουτ δε κοτς νταουν αλα γιαπωνεζικα (πουτ δε σουσι νταουν;)
Καληνυχτα μου.
Εντωμεταξυ εχω πηξει στη δουλεια, ποιά βδομαδα προσαρμογης και βλακειες, τοση δουλεια ουτε να παρω ανασα και να δειξω τις φωτογραφιες και το κασκολ μου στους αλλους δεν εχω προλαβει. Για να φαω τα μελομακαρονα δηλαδη προλαβα αλλα ας οψεται ο Jaume στο γραφειο που βοηθησε στο ξεκαθαρισμα. Γραφτηκα και σε δυο εργαστηρια σε ενα πολιτιστικο κεντρο, το ενα ειναι μαροκινη κουζινα και το αλλο γιαπωνεζικη κουζινα, αρχιζω τελη γεναρη, θα παρω και την φωτογραφικη μαζι και θα σας ποσταρω τις συνταγες που θα μαθαινω βημα-βημα. Πουτ δε κοτς νταουν αλα γιαπωνεζικα (πουτ δε σουσι νταουν;)
Καληνυχτα μου.
9.1.06
Σκηνη στο λεωφορειο 2
(αυτη δεν την εζησα εγω αλλα μου την διηγηθηκαν)
Πρωταγωνιστες : νεαρος μαυρος αντρας και στριγκλα ρατσιστρια γηραια κυρια σε λεωφορειο της Θεσσαλονικης.
Η κυρια στεκεται διπλα στον νεαρο και καθολη τη διαρκεια της διαδρομης μουρμουριζει (τι μουρμουριζει δηλαδη, μιλαει μονη της δυνατα):
"Παλιοαραπηδες, εχετε γεμισει ολη τη χωρα, στο διαολο ολοι σας......... Τι μας κουβαληθηκατε εδω και μας ενοχλειτε και βρωμιζετε τον τοπο.......... Να πατε απο εκει που ηρθατε, να γυρισετε στη χωρα σας βρωμιαρηδες......... α, να χαθειτε ολοι σας...."
Ο νεαρος ακουει χωρις να λεει τιποτα, βραζοντας μεσα του. Οι υπολοιποι επιβατες εξισου.
Η κυρια συνεχιζει το τροπαριο της. "Βρωμιαρηδες αραπηδες, μονο για να πουλατε cd κανετε, ερχεστε εδω και σας τρεφουμε κι απο πανω, να χαθειτε!"
Μπαινει ελεκτης. "Τα εισιτηρια σας παρακαλω"
Και τοτε γινεται το απιστευτο. Με το που τον βλεπει ο νεαρος κανει ενα εκπληκτικο σαλτο στον αερα αρπαζει το εισιτηριο της κυριας απο τα χερια της και ετσι απλα...το βαζει στο στομα του και το καταπινει! Η κυρια καγκελο παγωνει. Ο ελεγκτης πλησιαζει και ζηταει το εισητηριο και τοτε ξυπναει και αρχιζει να τσιριζει:
-Ειχα εισιτηριο αλλα μου το εφαγε ο μαυρος!!!
-Ναι, καλα, τι αλλο θα ακουσω κυρια μου
-Σας παρακαλω, αληθεια σας λεω, αυτος εκει ο μαυρος πεταχτηκε μου το αρπαξε και μου το εφαγε!!! Να ρωτηστε και τους αλλους που τον ειδανε!!
-(υπολοιποι επιβατες) Εμεις δεν ειδαμε τιποτα (παρτα μωρη κοτα μας εχεις φαει την ψυχη τοση ωρα)
-Κατεβειτε κατω κυρια μου, πρεπει να σας κοψω προστιμο
-Μα τι λετε;; Αληθεια σας λεω μου το εφαγε ο μαυρος!! Και δεν κατεβαινω σε αυτη τη σταση!
Αδικα φωναζε η κυρια. Και την κατεβασαν και της εκοψαν προστιμο και ο νεαρος πηρε την εκδικηση του χωρις να βγαλει λεξη.
Προσοχη στο γοριιιι-ιιιι-ιιιιι-ιιι-λα!
(Σημειωση: η φιλη Αλεξ επισημανε προς μεγαλη μου εκπληξη οτι την ιδια ιστορια ειδε και σε αλλο blog το οποιο δεν θυμοταν συγκεκριμενα. Εγω παντως δεν την διαβασα στο ιντερνετ, μου την διηγηθηκε φετος τα Χριστουγεννα η αδερφη μου η Θεσσαλονικια και πιστευα πως ηταν περισσοτερο urban legend και λιγοτερο πραγματικα γεγονοτα, χαιρομαι ομως που η πηγη μου διασταυρωθηκε και που οντως παιχτηκε τετοιο φοβερο σκηνικο! :)
Πρωταγωνιστες : νεαρος μαυρος αντρας και στριγκλα ρατσιστρια γηραια κυρια σε λεωφορειο της Θεσσαλονικης.
Η κυρια στεκεται διπλα στον νεαρο και καθολη τη διαρκεια της διαδρομης μουρμουριζει (τι μουρμουριζει δηλαδη, μιλαει μονη της δυνατα):
"Παλιοαραπηδες, εχετε γεμισει ολη τη χωρα, στο διαολο ολοι σας......... Τι μας κουβαληθηκατε εδω και μας ενοχλειτε και βρωμιζετε τον τοπο.......... Να πατε απο εκει που ηρθατε, να γυρισετε στη χωρα σας βρωμιαρηδες......... α, να χαθειτε ολοι σας...."
Ο νεαρος ακουει χωρις να λεει τιποτα, βραζοντας μεσα του. Οι υπολοιποι επιβατες εξισου.
Η κυρια συνεχιζει το τροπαριο της. "Βρωμιαρηδες αραπηδες, μονο για να πουλατε cd κανετε, ερχεστε εδω και σας τρεφουμε κι απο πανω, να χαθειτε!"
Μπαινει ελεκτης. "Τα εισιτηρια σας παρακαλω"
Και τοτε γινεται το απιστευτο. Με το που τον βλεπει ο νεαρος κανει ενα εκπληκτικο σαλτο στον αερα αρπαζει το εισιτηριο της κυριας απο τα χερια της και ετσι απλα...το βαζει στο στομα του και το καταπινει! Η κυρια καγκελο παγωνει. Ο ελεγκτης πλησιαζει και ζηταει το εισητηριο και τοτε ξυπναει και αρχιζει να τσιριζει:
-Ειχα εισιτηριο αλλα μου το εφαγε ο μαυρος!!!
-Ναι, καλα, τι αλλο θα ακουσω κυρια μου
-Σας παρακαλω, αληθεια σας λεω, αυτος εκει ο μαυρος πεταχτηκε μου το αρπαξε και μου το εφαγε!!! Να ρωτηστε και τους αλλους που τον ειδανε!!
-(υπολοιποι επιβατες) Εμεις δεν ειδαμε τιποτα (παρτα μωρη κοτα μας εχεις φαει την ψυχη τοση ωρα)
-Κατεβειτε κατω κυρια μου, πρεπει να σας κοψω προστιμο
-Μα τι λετε;; Αληθεια σας λεω μου το εφαγε ο μαυρος!! Και δεν κατεβαινω σε αυτη τη σταση!
Αδικα φωναζε η κυρια. Και την κατεβασαν και της εκοψαν προστιμο και ο νεαρος πηρε την εκδικηση του χωρις να βγαλει λεξη.
Προσοχη στο γοριιιι-ιιιι-ιιιιι-ιιι-λα!
(Σημειωση: η φιλη Αλεξ επισημανε προς μεγαλη μου εκπληξη οτι την ιδια ιστορια ειδε και σε αλλο blog το οποιο δεν θυμοταν συγκεκριμενα. Εγω παντως δεν την διαβασα στο ιντερνετ, μου την διηγηθηκε φετος τα Χριστουγεννα η αδερφη μου η Θεσσαλονικια και πιστευα πως ηταν περισσοτερο urban legend και λιγοτερο πραγματικα γεγονοτα, χαιρομαι ομως που η πηγη μου διασταυρωθηκε και που οντως παιχτηκε τετοιο φοβερο σκηνικο! :)
4.1.06
Πως περασα τα Χριστουγεννα
Subscribe to:
Posts (Atom)