Bismillah

Bismillah θα πει στο ονομα του θεου (αλλαχ).

Bismillah λενε στο Μαροκο πριν φανε οσοι καθονται στο τραπεζι. Τα τραπεζια των μαροκινων ειναι στρογυλλα, με αυτο το τροπο δεν υπαρχουν ιεραρχιες στην οικογενεια, του ποιος θα κατσει δηλαδη στην κεφαλη του τραπεζιου.

Αυτα και αλλα πολλα μας εξηγησε η Merce, μια Ισπανιδα που εμεινε 6 χρονια εκει και ειδε τη χωρα εκ των εσω, ενω η Aisha, αυθεντικη Μαροκινη, ετοιμαζε ενα υπεροχο κουσκους και μας το εξηγουσε βημα βημα με τα σπαστα ισπανικα της. Για δυο ωρες εχασα την αισθηση του χωρου και βρεθηκα στο Μαροκο. Τα αρωματα απο την κουζινα της Aisha και οι ιστοριες τις Merce μας ειχαν συνεπαρει. Εβρισκα τοσα κοινα στοιχεια με την δικη μας ελληνικη κουζινα που δεν το περιμενα, νομιζα δεν θα υπηρχε κανενα, αλλωστε αλλο τουρκια κι αλλο μαροκο. Αλλα οταν εξηγουσε η Μερσε πως φτιαχνουν πιτες χρησιμοποιωντας ενα "πολυ πολυ λεπτο φυλλο που μοιαζει με χαρτι κι ειναι διαφανο" κι οι αλλες κοιταγαν απορημενες και εκπληκτες, εμενα μου ζωγραφιζοταν ενα χαμογελο!

Το κουσκους μας αργησε 2 ωρες να ετοιμαστει, υπερβολικος χρονος για να χασεις σε μαγειρεμα για τα γουστα των σημερινων ισπανιδων (που να τους εξηγησω πως για να φτιαξεις σπανακοπιτα χανεις γυρω στις 5). Οι μαροκινες γυναικες κανουν κουσκους -καποια απο τις πολλες παραλλαγες του- καθε Παρασκευη που ειναι η δικη τους "Κυριακη". Βεβαια οι περισσοτερες γυναικες στο Μαροκο δεν εργαζονται, απασχολουνται σχεδον αποκλειστικα με το σπιτι. Να σας πω την αληθεια, δεν χανουν και πολλα :)

Τελικα το κουσκους μας με κοτοπουλο και σταφιδες βγηκε πραγματικα αριστουργημα!! Και το φαγαμε με τον παραδοσιακο τροπο, ενα κοινο πιατο κι ολοι με τα κουταλια τριγυρω να τσιμπολογαμε. Η συνταγη περιπλοκη αλλα θα προσπαθησω να σας την περιγραψω για οποιον ενδιαφερει, αυριο ομως γιατι τωρα θα παω να ονειρευτω κατι σε χιλιες και μια νυχτες...