Moody Blue

Moody Blue λεγανε ενα απο τα αγαπημενα μας στεκια στα Συβοτα.

Καθε βραδυ ανελειπως επρεπε να περασουμε απο εκει οπωσδηποτε, κι ας βλεπαμε τις ιδιες φατσες, κι ας ειχαμε μαθει απεξω το προγραμμα του dj που σχεδον επαναλαμβανοταν καθε βραδυ. Καθομασταν με τις ωρες κι απο τα τεραστια παραθυρα του χαζευαμε το λιμανι, τους περαστικους, τα κοτερα, το φεγγαρι οποτε τυχαινε, τον φαρο. Το καλο ηταν οτι απο μεσα μπορουσες να τους χαζευεις ολους κι εκεινοι δεν σε καλοβλεπανε, μεσα ηταν σκοταδι κι εξω φωτιζαν τα φαναρια του πλακωστρωτου λιμανιου. Οταν τα πιναμε κι ειχαμε ορεξη μπορει και να μας εβρισκες στα γονατα να χορευουμε το "πως το τριβουν το πιπερι"... το μαγαζι ηταν "δικο μας", δεν υπηρχαν ντροπες, ολοι μια παρεα. Οταν μας κουραζε η φασαρια κι η ζεστη βγαιναμε στην αυλη του και την αραζαμε στα φοβερα μπαμπου καθισματα μες στην ηρεμια, 2 και 3 τα μεσανυχτα, ενω μεσα οι -λιγοστοι- τουριστες ξεφαντωναν, και περιμεναμε να παει 4, να ανοιξει ο φουρνος για να παμε για ζεστη ζαμπονοτυροπιτα. Τοτε γινοταν οι περισσοτερες εξομολογησεις, απο τις πιο αστειες μεχρι τις πιο σοβαρες, λιγο η καλοκαιρινη νυχτα, λιγο το να βλεπεις και να μυριζεις τη σκοτεινη θαλασσα μπροστα, λιγο οτι ουζα ειχαμε πιει μεχρι τοτε...

Ειμαι πολυ moody blue σημερα.
Προσπαθω να το ριξω στη δουλεια για να ξεχαστω αλλα τελικα ουτε να δουλεψω καταφερνω ουτε να ξεχαστω. Τι να τα κανεις τα μπαμπου καθισματα αν δεν εχεις τις εξομολογησεις; Η ζωη ειναι πολυ ανιαρη και βαρετη οταν δεν εισαι ερωτευμενος (ή οταν δεν ξερεις αν εισαι ή οταν δε μπορεις να εισαι ή οταν διαπιστωνεις πως πλεον δεν εισαι). Εγω παντως σημερα, οπως ελεγε καποτε κι η κολητη, ειμαι ενα τιποτενιο τιποτα.