Αλλοπροσαλα πλασματα οι Ελληνες

Μια ματια στην ελληνικη μπλογκοσφαιρα αρκει για να σας πεισει (οχι φυσικα οτι καμια 500αρια μπλογκερς εκφραζουν την πλειοψηφια, λεμε τωρα)

Κερδιζουμε. Χαιρομαστε (αλλοι περισσοτερο, αλλοι λιγοτερο, αλλοι καθολου). Αυτοι που χαιρονται περισσοτερο επιτιθονται σε αυτους που δε χαιρονται καθολου λεγοντας τους μιζερους και μαλακες. Αυτοι που δε χαιρονται καθολου επιτιθονται σε αυτους που χαιρονται πολυ λεγοντας τους ανεγκεφαλους και αποχαυνωμενους απο το αρτον και θεαμα. Αυτοι που χαιρονται λιγο νιωθουν τυψεις που γενικα δεν τους ενδιεφερε πολυ το θεμα ωστε να χαρουν πολυ αλλα τους εχει συνεπαρει το κλιμα και δεν μπορουν και να μην χαρουν καθολου.

Ισως αν τελικα δεν κερδιζαμε να υπηρχε λιγοτερο χαος και μπερδεμα.

Καλε μου θεουλη, εσυ που απο οτι λενε εβαλες το χερακι σου, μας αρκει η δευτερη θεση την επομενη φορα, σε παρακαλω μη μας μπερδευεις αλλο, δεν εχουμε μαθει να κερδιζουμε και μας πεφτει βαρυ.

Τι εγινε ρε παιδια;;;

Παλι χασαμε σκηνικο;; Οχι ρε γαμωτο! Μα τι θα γινει με την εθνικη, θα τα κερδισει ολα τωρα που εγω ειμαι εξωτερικο και δε βλεπω τιποτα; Μανια με εχει; 18 χρονια περιμενε, δεν γινοταν να περιμενει κανενα χρονακο ακομα;;

Σκεφτομαι να κατεβω στην πλατεια που πανυγυριζουν για τον Αλονσο και να φωναζω κι εγω τα δικα μου. Λετε να φαω ξυλο;;

(Συγχαρητηρια ρε! Δε πειραζει κι ας μην τα βλεπω, εγω μαζι σας γιορταζω... παω να βαλω το τιρινινι να μπω στο κλιμα)

3-Iron

Οταν πριν περιπου ενα χρονο πηγα να δω το "Spring, Summer, Fall, Winter...and Spring" θυμαμαι ημουν στην αιθουσα εγω με ενα φιλο μου κι αλλο ενα ζευγαρι. Ιδιωτικη προβολη. Κατα τη διαρκεια της ταινιας νομιζω ακουστηκαν ολες κι ολες δυο φρασεις (ουτε τοσες). Η οθονη γεμιζε απο τις εικονες και τους ηχους. Δε θα μπορουσα ομως να πω οτι εκεινη η ταινια με μαγεψε, παρολο που ηταν ομορφη, ηταν κατα τη γνωμη μου λιγο περισσοτερο αργη απ'οτι θα ηθελα και με μια πλοκη καπως ακατανοητη, στηριγμενη κυριως στο σκηνικο και τη μαγευτικη φωτογραφια.

Αυτη τη φορα ομως ηταν αλλιως. Ο Kim Ki-Duk χρησιμοποιωντας την ιδια τεχνικη εφτιαξε μια ταινια πραγματικα υπεροχη, χωρις τα μικρα "ελαττωματα" της προηγουμενης. Ηρεμη αλλα δυνατη, εκκωφαντικα σιωπηλη, βιαιη και τρυφερη, ρομαντικη, γλυκια, ομορφη. Δε θα πω τιποτα αλλο γιατι ουτε κριτικος κινηματογραφου ειμαι ουτε θελω να σας χαλασω την εκπληξη. Στiς ταινιες ειμαι της αποψης οτι οσα λιγοτερα ξερεις για μια ταινια πριν την δεις τοσο περισσοτερο την απολαμβανεις. Δειτε την!

Υ.Γ: Εξακολουθει να με εκπλησσει το ποσες υπεροχες ταινιες ερχονται τα τελευταια χρονια απο την μακρυνη ανατολη. Κι ευτυχως που προσπερασανε (κι αυτοι κι εμεις) το κατεστημενο των ταινιων δρασης και πολεμικων τεχνων και βλεπουμε αριστουργηματα που ξαφνιαζουν.

Γενεθλια και μοναξιες

Το blogακι μου γιορταζει σημερα τα πρωτα του γενεθλια!! Δε φανταζομουν ποτε οτι θα το κραταγα τοσο καιρο. Τωρα βεβαια ισως θα περιμενατε να κανω μια φιλοσοφικη αναλυση του γιατι γραφω και τι χρησιμο εχω αποκομισει απο αυτην την εμπειρια και μπλα μπλα μπλα αλλα βαριεμαι, γιορτινη μερα, τετοια βαρετα πραγματα θα λεμε;

Απο την αλλη με εχουν πιασει οι μοναξιες σημερα. Ειναι αργια εδω, ειναι οι γιορτες της Βαρκελωνης. Κατεβηκα μια βολτα στο κεντρο νομιζοντας οτι θα πιω καπου εναν ηρεμο καφε αλλα γινεται χαμος απο τον κοσμο και ως γνωστον αναμεσα σε πολυ κοσμο νιωθεις ακομα χειροτερη μοναξια. Οχι οτι εχω κατι κατα των αργιων, υπεροχες ειναι αν εχεις κατι να κανεις, να πας μια εκδρομουλα, να ξενυχτησεις χωρις να εχεις να ξυπνησεις πρωι την αλλη μερα, να χουζουρεψεις σπιτι ή να μαζευτεις σε σπιτια φιλων. Αν ομως δεν εχεις κανενα ιδιαιτερο σχεδιο ειναι απλα μια βαρετη επιμυκηνση ενος ετσι κι αλλιως νεκρου σαββατοκυριακου.

Παλι καλα που κανονισα να παω cinema το βραδυ με τη συγκατοικο, η οποια καλη χρυση αλλα πολυ υπνο ρε παιδι μου! Σηκωνεται στις 11, τρωει πρωινο, κανει τσιγαρο, ξανακοιμαται. Σηκωνεται στις 13, φτιαχνει μεσημεριανο, χαζευει στην τηλεοραση καμια ωριτσα, ξανακοιμαται. Τωρα πηγε 18 κι ακομα δε ξυπνησε. Αυτο θα πει ισπανικη σιεστα! Τελος παντων, μπορει απλα να απολαμβανει την αργια της (αυτο που θα επρεπε να κανω κι εγω αντι να τριγυρναω σαν τη τρελη).

Ασχετο: ειδα στις ειδησεις οτι νεκρωσε το Τεξας, εγκαταλειψανε ολοι τα σπιτια τους (παλι καλα, αυτη τη φορα τους εκοψε περισσοτερο), αλλα αυτο με το οποιο γελασα πολυ ηταν κατι πανο κρεμασμενα στα εγκατελειμενα σπιτια που λεγανε "Go away Rita". Τωρα συγνωμη, εχεις πραγματικα την εντυπωση οτι η Ριτα θα σε ακουσει;;; Κι εκτος αυτου, το πρωτο πραγμα που θα σκεφτοταν ενας φυσιολογικος ανθρωπος οταν κινδυνευε η ζωη του και το σπιτι του θα ηταν να βαλει ενα πανο για να "ξορκισει" τον τυφωνα;; Τι να πω...τετοια κανουν και μετα αναρωτιουνται γιατι εχουμε τετοια ιδεα γι'αυτους.

Εικονες

Barcelona by night by mini-d

Εικονες ομορφες στα ματια σου
κι εγω σ'αυτες χορευω
κοιταω τον ουρανο ψαχνω να σε βρω
φορας λευκα χορευεις και με παιρνεις
μακρυα

Φιλα με να κοιμηθω
θελω να σε ονειρευτω
σε ενα ταξιδι να φυγουμε κι οι δυο

Η νυχτα ερχεται μαγικες στιγμες
κι εγω περιμενω να ερθεις
γλυκος ο ανεμος στο προσωπο
κι εσυ κοντα σε νιωθω φτανεις
εισαι εδω

Φιλα με να κοιμηθω
θελω να σε ονειρευτω
σε ενα ταξιδι να φυγουμε κι οι δυο


Καληνυχτα!

Tired

Νυσταζω.

Εχω μερες που δεν κοιμαμαι καλα.
Ο θορυβος της πολης τωρα που ηρθα στο κεντρο με ενοχλει. Ειναι δυνατο να περνανε στις 2 και στις 3 τα ξημερωματα να μαζεψουν σκουπιδια;;
Η ζεστη με ενοχλει - ευτυχως περναει σιγα σιγα, αντε να ερθουν τα πρωτοβροχια και να βαλω το παπλωματακι μου, μμμμ!!
Ο καπνος απο τα τσιγαρα της Gemma με ενοχλει. Δεν εχω καμια προθεση να κανω αντικαπνιστικη εξτρατεια, πραγματικα! Ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει οτι θελει. Κανω φιλοτιμες προσπαθειες να τον συνηθισω και να μη με ενοχλει αλλα ακομα δεν τα εχω καταφερει. Ολο σκεφτομαι πως θα ερθει ο χειμωνας και θα πνιγω ακομα περισσοτερο.
Το οτι ειμαι πολλες ωρες στην οθονη με ενοχλει. Με πονανε τα ματια, δυσκολευομαι να συγκεντρωθω, κι ολο νιωθω κουρασμενη χωρις να εχω κουνηθει ολη μερα απο την καρεκλα.

Πρεπει να βρω το ρυθμο μου. Για να δουμε.

(photo Originally uploaded by T Glow)

The Kiss

Την ειχα δει εδω και πολυ καιρο και μου ειχε αρεσει τρομερα.
Πωλειται και σε ποστερ, μεγεθος για πορτα δωματιου.
Ενας ενας, ολοι θα παρετε!

UPDATE: Μολις καταλαβα οτι αυτες τις μερες εχει γινει μεγαλη συζητηση σχετικα με αντιστοιχο θεμα. Να σημειωσω οτι αυτη η φωτο δεν εχει ΚΑΜΙΑ σχεση με την εν λογω διαφημιση, οτι την ειχα δει εδω και ενα χρονο περιπου και δεν εχω ιδεα πως και απο πια περιεργη συγκυρια αποφασισα να τη βαλω ακριβως αυτη τη στιγμη. Εχω μεινει λιγο εκπληκτη με το timing μου, καποιος εκει πανω παιζει μαζι μου. Να δηλωσω επισης οτι μια και μου αρεσει η φωτογραφια γενικα μου φαινεται εκπληκτικη σαν φωτογραφια και δεν μπαινω καθολου στο αν προωθει την ομοφιλοφυλια και αν το κανει καλως ή κακως.

Galicia

Ηταν οπως την περιμενα.

Ομορφα χωρια μεσα στο πρασινο, παραλιες αγριες βραχωδης, κοκκινα ηλιοβασιλεματα, ανθρωποι που μιλανε τραγουδιστα, μαγισσες, προσκυνητες, τεραστια πιατα θαλασσινων, καυτο orujo (ρακι).

Η δικη μας περιηγηση ξεκινησε απο την Pontevedra και το Monasterio de Poio οπου μειναμε δυο νυχτες. Ηταν ενα παμπαλαιο ησυχο μοναστηρι χωμενο μεσα στο πρασινο, αρκετα μεγαλο για να φιλοξενησει μπορει και χιλιους ανθρωπους και το σημαντικοτερο, παμφθηνο.


Θεα απο το μοναστηρι

Στην Ποντεβεδρα κατεβηκαμε για φαγητο και τις δυο βραδυες και η αληθεια εινα οτι το κεντρο της - παλια πολη με στενα δρομακια - ειναι πολυ ομορφο και γραφικο. Κατα τη διαρκεια της ημερας περιπλανιομασταν στις κοντινες παραλιες και θαλασσοχωρια, παλι καλα ειχαμε νοικιασει αυτοκινητο, δυστυχως βεβαια ο βροχερος καιρος μας τα χαλασε λιγο αλλα δε μας πτοησε και πολυ.

Την τριτη μερα ανεβηκαμε στο Σαντιαγο ντε Κομποστελα, να δουμε τον περιφημο καθεδρικο του Σαντιαγο (Αγιος Ιακωβος αν καταλαβα καλα) οπου καταληγουν πολλοι δρομοι προσκυνητων που ερχονται οδοιπορικως ή με ποδηλατο μονο και μονο για να φτασουν να προσκυνησουν τον ταφο του Αγιου.




Σαντιαγο ντε Κομποστελα

Πολυς κοσμος και μια αισθηση γιορτης στη γραμμη τερματισμου μια και οι καθε λογης οδοιποροι φταναν κατα γκρουπ εξαντλημενοι αλλα με χαμογελα και πανηγυρικη διαθεση (κι εγω ετσι θα γελαγα αν ειχα περπατησει τοσες μερες κι επιτελους εφτανα!).


Προσκυνητες με τα κλασικα μπαστουνια οδοιποριας και το χαμογελο της Colgate


Ωραιο και το Σαντιαγο, ο ναος πραγματικα επιβλητικος και επισης πολυ γραφικο κεντρο με στενα δρομακια, ομως πολυ περισσοτερο τουριστικο απο την Ποντεβεδρα, μεχρι που καταντουσε λιγο κουραστικο με ολη αυτη τη κοσμοσυρροη.

Δευτερα ξεκινουσε το συνεδριο κι ετσι κατεβηκαμε στο Vigo. Το μονο καλο του υποτιθεμενου τεσσαρων αστερων ξενοδοχειου μας ηταν οτι ηταν μπροστα σε μια εκπληκτικη παραλια, ονοματι Σαμιλ. Εκει περναγαμε ολες τις ωρες που καταφερναμε να το σκασουμε απο τις βαρετες ομιλιες, κι οπως καλυτερεψε κι ο καιρος οι τολμηροι σαν τον Jaume ριχνανε και καμια βουτια. Στο κεντρο της πολης κατεβηκαμε μονο ενα απογευμα αλλα μας απογοητευσε, δεν ειχε τιποτα τρομερο, στην ουσια ειναι ενα τεραστιο λιμανι (ενα απο τα σημαντικοτερα της Ισπανιας νομιζω). Παλι καλα που ειχαμε την παραλια μας για να πινουμε μπυρες βλεποντας το ηλιοβασιλεμα :)






Τελικες σημειωσεις απο Galicia: η προφορα μου οντως μοιαζει με Γκαλιεγου (τωρα καταλαβαινω γιατι ολοι με ρωτανε οταν με γνωριζουν αν ειμαι απο εκει), παντου αλλα ΠΑΝΤΟΥ υπαρχουν πετρινοι σταυροι (βλεπε φωτο), το φαγητο ειναι οντως κλασεις ανωτερο απο της Βαρκελωνης και οι ανθρωποι οντως πανε με δικο τους ρυθμο, ξυπνανε και κοιμουνται πιο αργα (ισως φταιει το οτι ξημερωνει και βραδυαζει σχεδον μια ωρα πιο αργα απο την υπολοιπη ισπανια μια και ουσιαστικα ειναι στη ωρολογιακη ζωνη Πορτογαλιας-Αγγλιας). Αξιζει να την επισκεφτεις και φανταζομαι αν την πετυχεις σε καλη εποχη για μπανιο θα βρεις ασυγκριτες παραλιες και εντελως διαφορετικες απο αυτες που εχουμε συνηθισει στην Ελλαδα λογω του ανοιχτου ωκεανου μπροστα. Αλλα και να μην πας για μπανιο, μπορεις να απολαυσεις καλο φαι και βολτες με θεα τον Ατλαντικο.





Υ.Γ: Ασχετο αλλα για μενα σημαδιακο ειναι οτι εβγαλα 200 φωτογραφιες και μονο σε δυο-τρεις φαινονται οι υπολοιποι της παρεας...αντιθετα το καλοκαιρι εβγαλα 400 και το 99% ηταν η αδερφη και οι φιλοι να κανουν γκριματσες και καραγκιοζιλικια...νομιζω φαινεται ξεκαθαρα το ποτε περναω καλα λογω παρεας και ποτε λογω τοπιου.

Κυριακατικο παραμυθι

Μια φορα κι εναν καιρο, κανονισε η κοκκινομπλουζιτσα παρεα με τον πονηρο λυκο και την καταλανη γιαγια να πανε στο δασος για να μαζεψουνε μανιταρια. Η κοκκινομπλουζιτσα κουβαλουσε τα καλαθακια, ο λυκος τα σουγιαδακια και η γιαγιακα το κολατσιο, σαντουιτς με γαλοπουλα, αγγουρακι και μαγιονεζα. Αφου τα φορτωσανε ολα στο ασπρο λιονταρι, ανεβηκανε κι αυτοι στην πλατη του και με οδηγο το λυκο ξεκινησανε για το δασος. Ο δρομος ηταν μακρυς αλλα κανοντας ονειρα για τα αμετρητα κιλα μανιταριων που θα μαζεψουν φτασανε χωρις να το καταλαβουν.

Δυστυχως την ιδια περιφημη ιδεα φαινεται οτι ειχαν κι ολοι οι υπολοιποι λυκοι και γιαγιαδες της Καταλονιας. Τα μανιταρια ηταν λιγα και αυτοι που τα εψαχναν πολλοι. Η κοκκινομπλουζιτσα ολο πεταγοταν απο τη χαρα της μολις αντικρυζε ενα κι ετρεχε να το δειξει τη σοφη γιαγια με ενθουσιασμο. Αυτη ομως την ηρεμουσε και δεκα στις δεκα φορες της απαντουσε οτι αυτο το μανιταρι δεν τρωγοταν, ηταν απο τα κακα. "Γιατι γιαγιακα αυτο το μανιταρι ειναι κακο;" "Τι θα παθουμε αμα το φαμε;" "Πως λεγεται αυτο εδω;"...ολο ερωτησεις η κοκκινουμπλουζιτσα γιατι ηταν μικρη και αβγαλτη και πρωτη φορα πηγαινε στο δασος. Ο πονηρος λυκος απο την αλλη γελαγε μαζι της και την κοροιδευε, "κοιτα εγω ποσα μαζεψα, εσυ κανενα!" ομως αυτη ηξερε πως ηταν απλα ενας διαβολακος και δεν το ελεγε απο κακια και πισω απο την ασχημη μουσουδα του κρυβοταν ενας καλος λυκος.

Η ωρα περναγε κι ειχαν αρχισει να απελπιζονται, το μονοπατι ηταν δυσκολο και με πολλα πολλα εμποδια, αγκαθια ειχαν ματωσει τα χερια τους, πεσμενα δεντρα τους κλειναν τον δρομο και πολλες φορες παραπατησαν και κοντεψαν να σκοτωθουν. Ανεβηκαν το δασος, ξανακατεβηκαν, κοιταξαν κατω απο καθε φυλλο και πετρα, στη ριζα καθε δεντρου αλλα τιποτα. Η κοκκινομπλουζιτσα ηταν ετοιμη να βαλει τα κλαματα. Μεχρι που λιγο πιο κατω ακουστηκε η φωνη του λυκου "τρεξτε, εδω κατω! γρηγορα!". Κατεβηκαν και τι να δουνε;; Ενα κρυφο σημειο με αμετρητα απο τα καλυτερα μανιταρια!! Κι ο λυκος ολο περηφανια να εχει πεσει στα τεσσερα και να τα μαζευει μετα μανιας. Τα ματια της κοκκινομπλουζιτσας ελαμπαν απο χαρα!! Ποτε στη ζωη της δεν ειχε δει τοοοσα πολλα μανιταρια μαζεμενα. Κι ηταν να μη γινει η αρχη. Με λιγη καλη τυχη αλλα και με πολυ πολυ πολυ κοπο καταφεραν να γεμισουν τα καλαθακια τους και να γυρισουν πισω θριαμβευτες!

Το ιδιο βραδυ, στο σπιτι του λυκου, οργανωσανε μεγαλη γιορτη. Καλεσμενο ηταν ολο το χωριο και τρωγανε και πινανε μεχρι το πρωι. Κυριο πιατο τι αλλο φυσικα, φρεσκα λαχταριστα υπεροχα μανιταρια!!

Και ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα!

Ατυχες παραδειγμα

Εγραψα πριν καμια βδομαδα ενα ποστ χωρις να το καλοσκεφτω και μετα στο καπακι εφυγα για το συνεδριο. Οσο το σκεφτομουν τοσο τρωγομουν κι ανυπομονουσα να γυρισω να το σβησω. Σκεφτομουν, κι αν το διαβασουν ορισμενοι ανθρωποι και παρεξηγηθουν; Κι αν δεν πιασουν τον τονο με τον οποιο τα λεω και το νοημα που θελω να βγαλω και νομιζουν οτι απλα τους κριτικαρω; Κριμα, ειναι ανθρωποι που εκτιμω και σε καμια περιπτωση δεν θελω να τους θιξω.

Ετσι λοιπον γυρισα και το εσβησα. Κι οχι μονο αυτο αλλα να ζητησω συγνωμη σε οσους μπορει να με παρεξηγησαν. Κανεις δεν ειναι τελειος. Ειναι πολυ ευκολο να λες γενικοτητες και θεωρειες για το πως θα επρεπε να ειναι τα πραγματα και τι θα επρεπε να κανεις αλλα πολυ δυσκολο να τις εφαρμοζεις. Αυτα. Θα επανερθω με κατι πιο ευχαριστο, φωτογραφιες απο την εκδρομη και λοιπα.

Next stop: Vigo (Galicia)

Επιτελους!!
Απο οταν ειδα την φοβερη ταινια Mar adentro (Θαλασσα μεσα μου) ηθελα να επισκεφτω τη Galicia.
Ατλαντικος. Ανθρωποι φιλοξενοι και γνωστοι για τους αργους ρυθμους και την φιλοσοφια του "δε βαριεσαι, δεν εγινε και τιποτα, χαλαρα". Ανθρωποι που δεν καταλαβαινουν απο αγχος και βιασυνη πολης, τοσο που ωρες ωρες δεν συνεννοεισαι μαζι τους. Υπεροχα τοπια, υπεροχα φαγητα, θαλασσινα απιστευτα, κρεατα το ιδιο. Και φυσικα η πρωτευουσα Σαντιαγο με το επιβλητικο μοναστηρι του που μαζευει προσκυνητες απο ολο τον κοσμο.

Μια αλλη οψη της Ισπανιας περιμενει να τη γνωρισω.

Και για οσους δεν ξερετε που ειναι, ριξτε μια ματια στον παρακατω χαρτη. Γιατι η Ισπανια ειναι πολλα περισσοτερα απο ταυρους και φιεστα. Και μη δω ελληνα τουριστα στη Λα Ραμπλας με σομπρερο μεξικανικο θα τον τσακισω!!!

Μπραβο! (?)

Ειδα χτες στις ειδησεις και μου εκανε μεγαλη εντυπωση τον πολυ αγαπητο και πολυταλαντο Sean Penn βουτηγμενο μεχρι το γονατο να προσπαθει να βοηθησει τους εγκλωβισμενους λογω του πασιγνωστου πλεον τυφωνα Κατρινα. Το πρωτο που μου ηρθε να πω ηταν μπραβο του. Διαβαζω βεβαια μετα πως η "αποστολη" του απετυχε γιατι η βαρκα που νοικιασε αρχιζε να βαζει νερο και πως ολα αυτα ειναι κινησεις εντυπωσιασμου μιας και τον συνοδευε ο προσωπικος του φωτογραφος (τον οποιο βεβαια ο ιδιος ειχε καλεσει εθελοντη για βοηθεια υποτιθεται). Τωρα τι να πρωτοπιστεψεις; Οντως μυριζει λιγο περιεργα η υποθεση. Αλλα απο την αλλη γιατι ρε παιδια τοση κακια; Εσεις τι καλυτερο κανατε;;;

Ξερω τι εκανες φετος το καλοκαιρι

Αν και δεν εγραψα την κλασικη εκθεση του Σεπτεμβρη "Πως τα περασα το καλοκαιρι" το εκαναν αλλοι για μενα. Διαβαστε το παρακατω κειμενο της Αλεξ, alias Το Χημειο. Τα περιγραφει τελεια!! :)

" Άννα, Άλεξ, Άαααπαιχτες "

Τα κοριτσακια με τις κουκλες τους

Μια ταση την εχουμε απο μικρες. Εγω με την παρακατω σελιδα χαζεψα σημερα για πολυ ωρα. Εφτιαξα δυο τρεις διαφορετικες αλλα η παρακατω ειναι η αγαπημενη μου (ειναι που μου μοιαζει πολυ :Ρ)



Αν εχετε χρονο για χαζεμα μπειτε εδω, θα σας αρεσει. Αυστηρως για κοριτσακια!!