Galicia

Ηταν οπως την περιμενα.

Ομορφα χωρια μεσα στο πρασινο, παραλιες αγριες βραχωδης, κοκκινα ηλιοβασιλεματα, ανθρωποι που μιλανε τραγουδιστα, μαγισσες, προσκυνητες, τεραστια πιατα θαλασσινων, καυτο orujo (ρακι).

Η δικη μας περιηγηση ξεκινησε απο την Pontevedra και το Monasterio de Poio οπου μειναμε δυο νυχτες. Ηταν ενα παμπαλαιο ησυχο μοναστηρι χωμενο μεσα στο πρασινο, αρκετα μεγαλο για να φιλοξενησει μπορει και χιλιους ανθρωπους και το σημαντικοτερο, παμφθηνο.


Θεα απο το μοναστηρι

Στην Ποντεβεδρα κατεβηκαμε για φαγητο και τις δυο βραδυες και η αληθεια εινα οτι το κεντρο της - παλια πολη με στενα δρομακια - ειναι πολυ ομορφο και γραφικο. Κατα τη διαρκεια της ημερας περιπλανιομασταν στις κοντινες παραλιες και θαλασσοχωρια, παλι καλα ειχαμε νοικιασει αυτοκινητο, δυστυχως βεβαια ο βροχερος καιρος μας τα χαλασε λιγο αλλα δε μας πτοησε και πολυ.

Την τριτη μερα ανεβηκαμε στο Σαντιαγο ντε Κομποστελα, να δουμε τον περιφημο καθεδρικο του Σαντιαγο (Αγιος Ιακωβος αν καταλαβα καλα) οπου καταληγουν πολλοι δρομοι προσκυνητων που ερχονται οδοιπορικως ή με ποδηλατο μονο και μονο για να φτασουν να προσκυνησουν τον ταφο του Αγιου.




Σαντιαγο ντε Κομποστελα

Πολυς κοσμος και μια αισθηση γιορτης στη γραμμη τερματισμου μια και οι καθε λογης οδοιποροι φταναν κατα γκρουπ εξαντλημενοι αλλα με χαμογελα και πανηγυρικη διαθεση (κι εγω ετσι θα γελαγα αν ειχα περπατησει τοσες μερες κι επιτελους εφτανα!).


Προσκυνητες με τα κλασικα μπαστουνια οδοιποριας και το χαμογελο της Colgate


Ωραιο και το Σαντιαγο, ο ναος πραγματικα επιβλητικος και επισης πολυ γραφικο κεντρο με στενα δρομακια, ομως πολυ περισσοτερο τουριστικο απο την Ποντεβεδρα, μεχρι που καταντουσε λιγο κουραστικο με ολη αυτη τη κοσμοσυρροη.

Δευτερα ξεκινουσε το συνεδριο κι ετσι κατεβηκαμε στο Vigo. Το μονο καλο του υποτιθεμενου τεσσαρων αστερων ξενοδοχειου μας ηταν οτι ηταν μπροστα σε μια εκπληκτικη παραλια, ονοματι Σαμιλ. Εκει περναγαμε ολες τις ωρες που καταφερναμε να το σκασουμε απο τις βαρετες ομιλιες, κι οπως καλυτερεψε κι ο καιρος οι τολμηροι σαν τον Jaume ριχνανε και καμια βουτια. Στο κεντρο της πολης κατεβηκαμε μονο ενα απογευμα αλλα μας απογοητευσε, δεν ειχε τιποτα τρομερο, στην ουσια ειναι ενα τεραστιο λιμανι (ενα απο τα σημαντικοτερα της Ισπανιας νομιζω). Παλι καλα που ειχαμε την παραλια μας για να πινουμε μπυρες βλεποντας το ηλιοβασιλεμα :)






Τελικες σημειωσεις απο Galicia: η προφορα μου οντως μοιαζει με Γκαλιεγου (τωρα καταλαβαινω γιατι ολοι με ρωτανε οταν με γνωριζουν αν ειμαι απο εκει), παντου αλλα ΠΑΝΤΟΥ υπαρχουν πετρινοι σταυροι (βλεπε φωτο), το φαγητο ειναι οντως κλασεις ανωτερο απο της Βαρκελωνης και οι ανθρωποι οντως πανε με δικο τους ρυθμο, ξυπνανε και κοιμουνται πιο αργα (ισως φταιει το οτι ξημερωνει και βραδυαζει σχεδον μια ωρα πιο αργα απο την υπολοιπη ισπανια μια και ουσιαστικα ειναι στη ωρολογιακη ζωνη Πορτογαλιας-Αγγλιας). Αξιζει να την επισκεφτεις και φανταζομαι αν την πετυχεις σε καλη εποχη για μπανιο θα βρεις ασυγκριτες παραλιες και εντελως διαφορετικες απο αυτες που εχουμε συνηθισει στην Ελλαδα λογω του ανοιχτου ωκεανου μπροστα. Αλλα και να μην πας για μπανιο, μπορεις να απολαυσεις καλο φαι και βολτες με θεα τον Ατλαντικο.





Υ.Γ: Ασχετο αλλα για μενα σημαδιακο ειναι οτι εβγαλα 200 φωτογραφιες και μονο σε δυο-τρεις φαινονται οι υπολοιποι της παρεας...αντιθετα το καλοκαιρι εβγαλα 400 και το 99% ηταν η αδερφη και οι φιλοι να κανουν γκριματσες και καραγκιοζιλικια...νομιζω φαινεται ξεκαθαρα το ποτε περναω καλα λογω παρεας και ποτε λογω τοπιου.