"Oh Christmas tree..."

photo by TIO

Θελω διακοπες ΤΩΡΑ!!!

Σκωτσεζικη επιδρομη

Η Plaça Catalunya επι δυο μερες ηταν ναρκοπεδιο. Ναρκοπεδιο, χωματερη και δημοσιο ουρητηριο. Οι Σκωτσεζοι ηρθαν, μεθυσαν (πιθανοτατα να μεθυσαν πριν ερθουν), εχασαν κι εφυγαν. Κι αφησαν πισω τους συντριμια. Οση αστυνομια και να εχεις, πως να βαλεις σε ταξη 20.000 μεθυσμενους; Οι εικονες μιλανε μονες τους (δανεισμενες απο το El Periodico).

(παντα ειχα την απορια τι κρυβουν τελικα αυτες οι φουστες...)

Περισσοτερα κι εδω.

Stardust

Παραμυθακι. Ενα αστερι πεφτει. Αλλα τα αστερια σε αυτον τον μαγικο παραλληλο κοσμο εχουν σωμα κοπελας και λαμπερη καρδια. Μια καρδια που θελουν να την αποκτησουν ολοι. Κακες μαγισσες, βασιλιαδες, πειρατες, ξορκια και ο μπλε πριγκιπας. Και ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.



Μεχρι να το καταφερουν βεβαια, εχεις περασει δυο διασκεδαστικοτατες ωρες, με δραση αλλα και γελιο. Κι ειναι αυτο το χιουμορ που διατηρει που την κανει να ξεχωριζει απο οποιαδηποτε επικη-φανταστικη ταινια στηριγμενη αποκλειστικα στη δραση και τα εφε.

Αν ακομα σας αρεσουν τα κλασσικα καλοφτιαγμενα παραμυθια μην την χασετε.

Anna Alexandra Barcelona

Μου εφερε εμπνευση ο τιτλος του woody κι ειπα να ανεβασω φωτογραφια, αφιερωμενη στην Αλεξανδρα μου.

Αννα Αλεξανδρα Βαρκελωνη (2007)

Οι τελευταιες επισημες πληροφοριες λενε πως η ταινια που ολο το καλοκαιρι γυριζε ο κυριος νευροσπαστο-genius στην Βαρκελωνη (τα λεγαμε κι εδω) θα λεγεται "Vicky Cristina Barcelona", οπου Vicky ειναι η μια πρωταγωνιστρια και Cristina η αλλη. Η ταινια, που ο ιδιος ο Woody χαρακτηρισε ως "a love letter to barcelona", ειχε απο την αρχη δεχτει πιεσεις απο τους Καταλανους παραγωγους ωστε να περιλαμβανει τη λεξη Barcelona στον τιτλο της (αναρωτιεμαι αν ακομα πιστευουν πως η Βαρκελωνη χρειαζεται διαφημιση για να προσελκυσει κοσμο). Οι συζητησεις στο νετ απο προχτες που βγηκε στη φορα εχουν αναψει γυρω απο τον περιεργο αυτο τιτλο, και η ταινια εχει αρχισει να ονομαζεται ηδη χαϊδευτικα μονο με το μικρο της, Vicky (ε Μητσο, παμε να δουμε τη Vicky αυριο στο Village?). Δυστυχως θα πρεπει να περιμενουμε μεχρι το φθινοπωρο του 2008 για να τη δουμε.

Υ.Γ.: Συμφωνα με φωτογραφιες του πιο εγκυρου κουτσομπολιστικου περιοδικου της Ισπανιας, οι συμπρωταγωνιστες στην ταινια Bardem και Πενελοπε ειναι πλεον ζευγαρι. Ειναι να μην τον διαολοστειλεις μετα τον Woody που με τα προξενηματα του χασαμε τον Bardem; Αχ, Bardem Bardem... (οπως λεμε "Jamon, jamon").

Σαν τον δρακουμελ

Με το που ξεκιναει το φθινοπωρο και οι πρωτες βροχες πεφτουν στο καταλανικο εδαφος, οι συζητησεις αρχιζουν να περιστρεφονται εντονα γυρω απο ενα φλεγον θεμα: τα μανιταρια (bolets). Βλεπετε, οι καταλανοι το εχουν αναγαγει σχεδον σε εθνικο σπορ, το κυνηγι των μανιταριων. Που σημαινει πως καθε σαββατοκυριακο η μιση καταλονια βρισκεται στις εξοχες και στα βουνα να ψαχνει μετα μανιας τον πολυτιμο θησαυρο, αν βεβαια ο καιρος εχει ευνοησει κι εχει βρεξει. Αλλιως ειμαστε ικανοι να βγουμε στο δρομο ημιγυμνοι και να χορευουμε ομαδικα τον χορο της βροχης, χωρις βροχη δεν εχει bolets, κι αν περασει ο Σεπτεμβρης-Οκτωβρης και δεν εχει βρεξει παει, τελειωσε η σεζον και πηγε χαμενη, του χρονου παλι. Σε αλλες χωρες μπορει να γκρινιαζουν που ξεκινησαν τα πρωτοβροχια και ουσιαστικα ερχεται χειμωνας, εδω οχι, εδω το χαιρομαστε και τηλεφωνουμε την παρεα να δουμε που, πως, ποτε θα κανονισουμε να πεταχτουμε στο κοντινοτερο βουνο. Δεν γινεται να μη σε πιασει ο πυρετος του χρυσου. Στην τιβι ειδικα προγραμματα παιζουν αυτη την εποχη, που περιλαμβανουν μανιταρο-συνταγες, ποιος ειναι ο καταλληλος εξοπλισμος, ποια ειναι τα καλα και ποια τα δηλητηριωδη μανιταρια, πως να τα κοψεις και πως να τα διατηρησεις.... ειναι θεμα εθνικης μανιταρομανιας! Και να μη σου αρεσουν δηλαδη, μονο και μονο για την εκδρομη στην εξοχη και την παρεα θα πας κι ας ειναι και για να μαζεψεις καστανα! Ασε που ο καθαρος αερας σου ανοιγει την ορεξη και η εκδρομη συνηθως τελειωνει σε καποια ορεινη ταβερνα...

Προσοχη στα στρουμφακια! Τα ομορφα κοκκινωπα σπιτακια τους ειναι ακρως παραισθησιογονα και δηλητηριωδη.

Τωρα βεβαια το που ακριβως πρεπει να πας να ψαξεις ειναι ενα μυστικο καλα φυλαγμενο, που περναει απο γενια σε γενια, παραμενοντας στην οικογενεια ασφαλισμενο με ορκους τιμης και αιματος. Κανεις δεν θα σου πει ποια ειναι η καλη πλαγια. Κι αν βρεις καμια μην κανεις την βλακεια και το πεις σε κανεναν. Την επομενη μερα η καλη πλαγια θα ειναι πιο πυκνοκατοικημενη κι απο το κεντρο της Βαρκελωνης. Και προπαντως προσοχη στο τι θα μαζεψεις! Αν δεν πας με καποιον εμπειρο καλυτερα κανε τη βολτα σου και μαζεψε αγριολουλουδα. :)

Βοηθεια μας

Ας μου εξηγησει καποιος τι ειναι ολη αυτη η καινουρια θρησκευτικη μοδα. Μεσα στην ιδια μερα μου ηρθαν τα παρακατω δυο email, κλασικα chain-letters ως προς το στυλ τους ("αν δεν το στειλεις σε δεκαπεντε ατομα στο επομενο εικοσαλεπτο θα παθεις ενα τρομερο ατυχημα") αλλα με λιγο διαφορετικο "περιεχομενο" (το ατυχημα θα ειναι θεοσταλτη τιμωρια).

Email number 1:



Το "Δουλευει!" και το KALH SAS TYXH μου αρεσε....

Email number 2:

"Ο πρόεδρος της Αργεντινής έλαβε αυτό το mail και το θεώρησε ' junk mail ', 8 ημέρες αργότερα πέθανε ο γιος του. Ένας άντρας το έλαβε, αμέσως το έκανε forward και προς έκπληξή του κέρδισε το Λόττο. Ο Alberto Martinez έλαβε αυτό το mail το έδωσε στη γραμματέα του να το φωτοτυπήσει και να το διανείμει, αλλά αυτή το ξέχασε σε μια εβδομάδα έχασε τη δουλειά της και ο Martinez την οικογένεια του.

Αυτό το email είναι θρησκευτικό και θαυματουργό, στείλτο σε 20 άτομα μέσα σε 13 ημέρες. Αν δεν το ξεχάσεις θα έχεις μία έκπληξη!"




Βρε τον καημενο τον προεδρο της Αργεντινης.... εχουν κι αυτοι προβληματα τελικα....


Εγω αντι να το στειλω το εβαλα στο blog και το ειδαν 20 ατομα σε μια μερα... αυριο περιμενω την εκπληξη ανταμοιβη μου :Ρ

11 de Setembre

Πως;;;

Τοσα χρονια Βαρκελωνη και δεν εχουμε μιλησει για την εθνικη τους εορτη;;;
Α πα πα, αδικαιολογητη παραλειψη!

Μνημειο του Κασανοβας, πρωθυπουργος της Καταλονιας το 1714

Που λετε οι Καταλανοι ειναι περιεργοι ανθρωποι. Ισως ειναι ο μονος λαος που εχει κανει εθνικη του εορτη την εθνικη του ηττα. 11 Σεπτεμβρη 1714, ο καταλανικος στρατος χανει την τελικη μαχη κοντρα στο ισπανικο στρατο των Βορβονων (οι τοτε ισπανοι βασιλιαδες) και η Βαρκελωνη πεφτει (ηρωικα φανταζομαι, παντα ηρωικα πεφτουν :Ρ). Τοτε ξεκιναει η ισπανικη κυριαρχια στην περιοχη που συνεχιζει μεχρι σημερα. Αυτη την ημερομηνια λοιπον, μαλλον εθνικου πενθους παρα εορτης, διαλεξαν για να γιορταζουν και να θυμουνται το καποτε καταλανικο κρατος, να τραγουδανε τον εθνικο τους υμνο, να κρεμανε την σημαια τους στα μπαλκονια και να ελπιζουν για μια ανεξαρτητη καταλονια που θα ερθει (;) καποια μερα (*). Αυτα σε γενικες γραμμες, γιατι ουτε ιστορικος ειμαι ουτε τοτε ηταν ξεκαθαροι με την σημερινη εννοια οι οροι "ισπανικο" και "καταλανικο" κρατος, μαλλον για ενα μπερδεμα με βασιλεια θα επρεπε να μιλαμε.


Και για οσους εχουν μεινει λιγο πισω στην ιστορια και νομιζουν οτι αυτα τα περι ανεξαρτησιας των Καταλανων ειναι απλα τοπικιστικες υστεριες, να σας ενημερωσω πως το θεμα εχει πολυ πιο βαθειες ριζες και μαλλον πλησιαζει στο Αγγλο/Ιρλανδικο-Σκωτσεζικο ζητημα παρα στην κοντρα Αθηνα/Θεσσαλονικη.

Παω να δω την καταθεση στεφανιων και να ακουσω την μπαντα... Σημασια εχει οτι ειναι ΑΡΓΙΑ!!! :DDDD

(*) Αυτες τις μερες εχουν ερχισει να μιλανε ανοιχτα για δημοψηφισμα που θα αφησει το θεμα της ανεξαρτησιας στα χερια των πολιτων, για το αν ειναι εφικτο, τι επιπτωσεις θα ειχε, την θεση που μπορει να εχει καποια στιγμη η ανεξαρτητη καταλονια στην Ευρωπη.... Τωρα εγω απλα σας μεταφερω τι ακουω, μην πεσουν απανω μου οι ισπανοι να με φανε! Και στο κατω κατω ας γινουν ανεξαρτητοι αφου τοσο το θελουν κι ας μας αφησουν ησυχους πια! :)

Εγω παντως...

.... πιστευω το (2).
Μη σου πω κιολας οτι πισω απο ολα κρυβεται η Al Qaeda ή ο Αμερικανικος Ιμπεριαλισμος.

*Βγειτε ρε να φωναξετε! Τι 10.000 κοσμος ηταν λεει στο Συνταγμα; 5 εκαττομυρια δεν εχει η Αθηνα; Ξεκουνηθειτε!!

Εβρεχε gol εχτες

Σκιτσο του sport.es

Gol για ολους.

Γι' αυτους που φυγαν. :'(

Για τους καινουριους μας, το νεο αιμα (ρε το πιτσιρικι το Τζιοβανι! και φυσικα, "Μεεεεε-σσι, Μεεεεε-σσι").

Για αυτους που πατησαν το Καμπ Νοου για τελευταια φορα.

Για αυτους που "κρυβονταν" (α ρε Φιγκο, δεν ηρθες να σε κραξουμε λιγακι).

Καλη αρχη!

Υ.Γ.: Gracies Penya! Gracies Tiverius! ;)

I am a lonely cowboy...

Οι διαδρομοι του πανεπιστημιου ειναι αδειοι, ιχνος ζωης σε ακτινα χιλιομετρου.
Ζεστη, ο ιδρωτας λαμπει στο μετωπο, το κλιματιστικο σταματησε να δουλευει, ολα νεκρωνουν τον Αυγουστο.
Ενα αερακι περναει ευτυχως που και που, κανοντας μια μπαλα σκονης να κινειται αναλαφρα.
Περπαταω στον ερημο διαδρομο και τα τακουνια μου ακουγονται ρυθμικα στο πλακακι.
Ξαφνικα, καποιος βγαινει απο ενα γραφειο στο βαθος του διαδρομου.
Δυσκολευομαι να τον αναγνωρισω αμεσως, η σκια του διαγραφεται απειλητικη στο ημιφως...
Στεκομαστε για λιγο ακινητοι, κοιταζομαστε νευρικα....

Τουριρουριρουυυυ ρου-ρι-ρου(Σφυριγμα, μουσικη υποκρουση "Για μια χουφτα δολαρια" ή "Ο καλος, ο κακος κι ο ασχημος", δεν ειμαι σιγουρη.)

Το αμηχανο της στιγμης περναει και συνεχιζουμε ο καθενας στο δρομο του.
Αλλη μια μερα που επιβιωσαμε στην αγρια Δυση.

:P

Υ.Γ.: Τωρα αν πω οτι δεν με πειραζει που εσεις οι παλιο-μπλογκερς πλατσουριζετε στις παραλιες ενω εγω ουτε απο μακρυα δεν εχω δει θαλασσα θα με πιστεψετε; Παλι καλα που χω και την Αλεξ εδω κι ας την εχω αφησει να τρεχει μονη της στα μουσεια...

Που 'ναι ο Woody; (Οεο;)

Πεμπτη απογευμα επεσε το συνθημα. "Ο Woody θα βρισκεται για γυρισμα σημερα το απογευμα στο Born". Στη γειτονια μας δηλαδη! Στις 7 ειπανε αλλα επειδη των φρονιμων τα παιδια ξερετε τι και μιας και καλοκαιρι που ειναι καθε αφορμη για να το σκασουμε απο τη δουλεια ειναι καλοδεχουμενη, απο τις 5 ειμασταν εκει. Και παλι καλα δηλαδη γιατι κι ο Woody το ιδιο! Και δεν ειχε μαζευτει ακομα πληθος και μπορεσαμε να τον δουμε καλα καλα. Τον καημενο! Κριμα ηταν! Ενας γερακος, μικροκαμωμενος, με αστειο ψαραδικο καπελο, παντελονι τεραστιο για το μπόι του ανεβασμενο μεχρι τον αφαλο, τα χερια στις τσεπες και να πηγαινοερχεται περα δωθε νευρικα μιλωντας μονος του. Μα ναι σας λεω! Ιδιος με τις ταινιες!

Μετα απο λιγο βεβαια εφτασε κι η Σκαρλετ κι εκει πλεον εγινε πανικος. Με τοσο πληθος δυσκολο να βγαλεις μια φωτογραφια της προκοπης, οτι καταφεραμε ως ερασιτεχνες παπαρατσι σας το παραθετουμε εδω.

"Οτι θελει η Σκαρλετ το κοριτσι μου!"

"Scarlett we love you!" (καλα βρε παιδια μην κανετε κι ετσι!)

P.S: Οι νεαρες δεσποινιδες που χαμογελανε διπλα επισης πρωταγωνιστριες.... μα ποσο γυναικοκοσμο εχει μαζεψει ο ατιμος!

Ταυρο-μανια

7:50 Ξυπνητηρι. Σπρωχνω τον εαυτο μου να σηκωθει απο το κρεβατι, ριχνω λιγο νερο στα μουτρα μου και πιανω θεση στον καναπε, μπροστα απο την τηλεοραση. Ωραια, ακομα εχω πεντε λεπτακια, παω να βαλω τον καφε να γινεται.

7:55 Η πρωτη "κληση" με βρισκει στην κουζινα. Δε πειραζει, εχουμε ακομα χρονο μεχρι τη τριτη, το ακουω απο μακρυα ενω ανακατευω τη ζαχαρη.

7:57 Να και η δευτερη. Ωρα να παω προς τον καναπε σιγα σιγα, μην χασω την αρχη.

7:59 Τριτη και η αναμονη μεγαλωνει... "A San Fermín pedimos, por ser nuestro patrón, nos guíe en el encierro dándonos su bendición".

8:00 Το σημα εναρξης, η πορτα ανοιγει... και ξεκιναμε!!




Καθε πρωι τα ιδια... απο 7 μεχρι 14 Ιουλιου το πρωινο μου ξυπνημα συνδιαζεται με την ενταση της κουρσας των ταυρων του Σαν Φερμιν στην Παμπλονα. Σε ταυρομαχιες δεν εχω παει ποτε κι ουτε θελω, για μενα ειναι καταθλιπτικο θεαμα το πως υποφερει το -600 κιλων- ζωντανο. Ομως το "encierro" του Σαν Φερμιν (κλεισιμο, ονομαζεται ετσι γιατι περικλειουν το δρομο με ξυλινους φραχτες στις δυο πλευρες του, ωστε να οδηγησουν τους ταυρους απο το μαντρι τους στη αρενα με ασφαλεια) ειναι ακριβως το αντιθετο, η εκδικηση του ταυρου! Τα ζωα δεν παθαινουν τιποτα, μονο οι τολμηροι που μπαινουν μπροστα τους τραυματιζονται συχνα-πυκνα αλλα αυτοι τρελοι ειναι, τα θελαν και τα παθαν!




Οι συγκεκριμενοι τρελοι χωριζονται σε διαφορες κατηγοριες : τουριστες που ολο το βραδυ τα πιναν και μετα τους ανεβηκε η αυτοπεποιθηση ("χικ, τι στο διαολο χικ θα μου κανει εμενα χικ χικ μια αγελαδα χικ"), περιεργοι που ειδαν φως και μπηκαν ("μας ειπαν οτι καπου εδω τρεχουν ταυροι και τετοια, καλη φαση ακουγεται μεγαλε, θα κανουμε χαβαλε!"), αλλα και πολλοι εμπειροι runners που το κανουν αυτο καθε χρονο και ξερουν που και πως και τι ακριβως κανουν.

Παντως αν αποφασισετε να πατε στη Παμπλονα στην περιοδο των εορτασμων (δεν εχω παει ποτε, ειμαι κολημενη αλλα μονο απο τηλεοραση μεχρι στιγμης) δυο συμβουλες εχω να σας δωσω: 1. μην ψαξετε δωματιο μεσα στην Παμπλονα. τα παντα ειναι κλεισμενα εδω και μηνες, εξωφρενικες τιμες, τρελη φασαρια ολο το βραδυ, υπαρχουν πολλα χωρια οχι μακρυα, που θα βρειτε καλυτερες προσφορες. 2. Αν δειτε ταυρο να ερχεται και δεν εχετε εξοδο διαφυγης πεστε κατω, καλυψτε το κεφαλι, προσευχηθειτε στον Σαν Φερμιν να σας σωσει και προπαντως μην κουνηθειτε!!!

Αα, και μην ξεχασετε το κοκκινο μαντηλακι στο λαιμο, ειναι must!
;P

Paris je t'aime

Κοιταξτε, δεν γινεται να περιμενετε απο μια ταινια που ονομαζεται ετσι και εχει σαν υποτιτλο "Fall in love with the city 18 times" να μην εχει την ρομαντικουρα της. Ολα κι ολα. Προετοιμασμενοι πατε. Απλα ειναι πολυ πιθανο να βιαστειτε να την κρινετε αν την κρινετε μονο με αυτα τα δεδομενα. Γιατι μπορει να μιλαει για αγαπη αλλα πιανει ολες τις εκδηλωσεις της: μητρικη, ερωτικη, συζυγικη, φιλικη... αγαπες που αρχιζουν, αγαπες που διαρκουνε, αγαπες που τελειωνουν... δε μπορει, καποια απο ολες θα σας αγγιξει.



Εξαλλου παιζει με δυο-τρια δυνατα χαρτια. Το πρωτο, ειναι το καστ. Δυνατοι σκηνοθετες, δυνατοι ηθοποιοι, και τοσο πολλοι και διαφορετικοι που ο καθενας βαζει το δικο του στυλ και ολοι μαζι την κανουν μια ταινια πολυ πολυμορφικη, με πολλες εναλλαγες υφους (το κλασικο "παιχνιδι" ειναι να προσπαθειτε να μαντεψετε μετα απο καθε ιστορια ποιος ηταν ο σκηνοθετης της, εγω μονο με δυο τα καταφερα). Κατα δευτερο λογο, 18 ιστοριες σε 2 ωρες μας κανουν γυρω στα 6 λεπτακια ανα ιστορια. Μεχρι να ξεκινησει, μεχρι να δεις τι παιζει, μεχρι να πιασεις το νοημα της, τελειωσε. Ετσι ουτε προλαβαινεις να βαρεθεις, ουτε εχουν πολλα περιττα σιροπια και γεμισματα, λιγα λογια και καλα, κατευθειαν στην ουσια. Ειναι ενδιαφερουσα προκληση, σε 6 λεπτα να προλαβεις να παρουσιασεις τους χαρακτηρες, την ιστορια τους, το παρελθον τους και να αφησεις και μια υποψια για το μελλον τους. Ασε που ειναι γυρισμενες στο Παρισι και σε κανουν να θελεις να ταξιδεψεις! Θελεις κι αλλα;

Καλα, μια απο ολες τις ιστοριες ηταν τελειως ασχετη αλλα δε βαριεσαι, κι αυτο πλακα ειχε.
Αλεξ, η τελευταια ιστορια μου θυμισε εσενα. Μολις ακουσεις την... καταπληκτικη γαλλικη προφορα της πρωταγωνιστρια θα καταλαβεις!! :Ρ (σε πειραζω mon petite!)

Γραμμα απο Βαρκελωνη

Ετσι ονομαζεται το νεο blog-συμμετοχη μου στην σελιδα των φιλων και οπαδων της ομαδας στην Αθηνα (τι ποιας ομαδας; Μια ειναι η ομαδα ρε! Barça!). Οταν επεσα πανω στη σελιδα των Barcelonistas μου εκανε εντυπωση, οχι μονο γιατι ειναι πολυ πιο καλοφτιαγμενη απο την ερασιτεχνικη σελιδα οπαδων που περιμενα να βρω, αλλα για την αγαπη τους για τη Βαρκελωνη και την Καταλονια γενικοτερα και τις διαφορες πληροφοριες που εχουν για οσους θελουν να ταξιδεψουν και να γνωρισουν την πολη. Και μπορει απο αθλητικα και μεταγραφες να μη σκαμπαζω (ολα κι ολα ομως, το "οφσάϊτ" ξερω τι ειναι!) αλλα αν ειναι να βαλω το λιθαρακι μου στο να ταξιδευουν ολο και πιο ενημερωμενοι οι αγαπημενοι μου "ελληναρες" και να γνωριζουν τα πως και τι της Βαρκελωνης απο πρωτο χερι, θα το κανω με χαρα!



Το πρωτο ποστ ειναι ηδη δημοσιευμενο στη σελιδα της penyas (στο μενου "blogs" με το ονομα μου) αλλα μια και σχολια νομιζω δεν μπορειτε να αφηνετε εκει, θα σας μεταφερω απο δω οτι γραφω, οταν βρισκω ευκαιρια και γραφω.

(Ευχαριστω Νικο! Αυτο το "συντακτης" διπλα στο ονομα πολυ μου αρεσει! :D)


-------------------------------------
"When in Rome, do as the Romans do"




Με αφορμή την έναρξη της καλοκαιρινής σεζον και εν αναμονή μετακίνησης πληθυσμού, ξεκινάμε νέα σειρά μαθημάτων μέσω αλληλογραφίας περι καταλανικής νοοτροπίας.

Μάθημα πρώτο: Πράγματα που πάντα κάνουν εντύπωση στους Eλληνες επισκέπτες (οπότε καλό είναι να τα ξέρετε και να έρθετε προετοιμασμένοι).

1. Καφές με πάγο. Πιθανότατα το μεγαλύτερο σοκ για έναν Eλληνα, με την γνωστή κουλτούρα του καφέ. Εντάξει, φραπέ φαντάζομαι δεν περιμένατε. Ισως όμως ελπίζατε σε ένα freddo. Ή μήπως κάτι σε στυλ φραπουτσίνο, μοκατσίνο, σκατουτσίνο; Ξεχάστε το. Αν πάτε στα αμερικάνικα Starbucks κάτι μπορεί να πετύχετε, αν πάλι το παίξετε ντόπιοι αλλά θέλετε κρύο καφέ, να περιμένετε ένα εσπρέσσο ζεστό κι ένα δεύτερο ποτηράκι με παγάκια μέσα. Βάζουμε πρώτα τη ζαχαρίτσα στο ζεστό καφέ να διαλυθεί και μετά γυρνάμε τον καφέ στο άλλο ποτηράκι. Ανακατεύουμε ελαφρώς και περιμένουμε να κρυώσει. Πίνεται χωρίς καλαμάκι. Δεν περιμένουμε να λιώσει τελειώς ο πάγος γιατί νερώνει πολύ. Δεν γκρινιάζουμε. Ο καφές εδώ είναι για να ξυπνήσεις και μόνο, αν θέλεις να την αράξεις με τις ώρες και να δροσιστείς πάρε μπύρα.

2. Περίπτερα. Απλά δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον όχι όπως θα τα περιμένατε, στο ελληνικό στύλ του τύπου παντοπωλεία. Μην χάνεστε. Υπάρχουν οι εξης εναλλακτικές:

• Kιόσκι με εφημερίδες και περιοδικά, κυρίως ειδικεύεται σε έντυπα αλλά πιθανότατα να βρείς και κανένα νερό, τσίχλες και σοκοφρέτες (ακριβούτσικα όμως)
• Mαγαζάκι με ταμπελίτσα tabac για τσιγάρα ή αυτόματο μηχάνημα με κέρματα σε καφέ και μπαρ. Γιαυτό το δεύτερο να πούμε πως δεν ντρεπόμαστε, μπαίνουμε μέσα, πάμε κατευθείαν στο μηχάνημα,παίρνουμε τα τσιγάρα μας και φευγουμε, δεν είναι απαραίτητο να είσαι πελάτης για να το χρησιμοποιησεις, δε χρειάζεται να παραγγείλετε και καφέ, κανείς δεν θα σας στραβόκοιτάξει.
• Παγωτοκαντίνα για παγωτά και καμιά κοκα-κολα κρύα (θα τις δείτε, είναι μικρές, συνηθως μπλε χρωματος κι έχουν ταμπέλες με φωτογραφίες παγωτων τριγύρω)
• Πακιστανός με μπύρες στο δρόμο κατά τις βραδυνές-μεταμεσονύχτιες ωρες, για κουτάκι μπύρας με 1-2 ευρω (εξαρτάται τα παζάρια... και ναι, η μπύρα είναι είδος πρωτης ανάγκης αν είσαι αγγλογερμανός)
• Σουπερ μάρκετ (ή και μίνι μάρκετ, πακιστανικό κατά 90%) για τσίχλες, χαρτομάντηλα, νερά, σοκολατοειδη και όλα γενικότερα τα χρειαζούμενα είδη. Τα σούπερ μάρκετ έχουν πιο πολλές ουρές οποτε καλύτερα ψάξτε για ψιλικατζίδικο, ασε που τα πακιστανικά δουλεύουν σχεδόν επί 24ωρου βάσεως.
  

3. Τζάμπα. Δωρεάν βρε παιδί μου, πως το λένε; Ε λοιπόν, τζάμπα δεν έχει τίποτα εδω. Ούτε νερό. Οι Kαταλανοί είναι φημισμενοι τσιγκούνηδες (αυτό είναι μεγάλη συζητηση, την αφηνουμε για άλλο γράμμα). Αν πάρετε μπύρα μην περιμένετε πατατάκια, αν θέλετε πατατάκια τα πληρωνετε, αν θέλετε ξηρούς καρπούς επίσης. Αν παρετε πατατάκια θα σας τα φέρουν έτσι σκέτα με το σακουλακι τους λες και τα πηρες από περίπτερο (μόνο πιο ακριβά), το ίδιο και τα ξηροκάρπια. Καλύτερα πάρτε μια "πατάτας μπράβας" να φάτε και κάτι τυπικό. Μπορεί να φαίνεται παράλογο αλλα τουλάχιστον πληρώνεις αυτό και μόνο αυτό που παρήγγειλες και δε σου κοτσάρουν στην τιμη της μπύρας τα συμπληρωματα (γιαυτό και η μπύρα κάνει δυόμιση ευρω κι ο καφές ενάμιση).

(συνεχίζεται...)

Αλλοι παιδευονται χρονια...

... κι αλλοι παιρνουν τα διδακτορικα "χαριστικα".



Αυτη η δευτερη περιπτωση ειναι κι η περιπτωση του Woody Allen, που στις 14 Ιουνιου θα του απονεμηθει απο το πανεπιστημιο μου εδω (UPF) το διπλωμα του επιτιμου διδακτορα, doctor 'honoris causa'. Και μια και περναγε απο εδω λογω των γυρισματων τις νεας του ταινιας στη Βαρκελωνη με πρωταγωνιστες την νεα μουσσα του Σκαρλετ, τον αγαπημενο μου Bardem και την χολυγουντιανη Πενελοπε, ειπε να περασει να το παραλαβει. Και γιατι οχι; Ενα διπλωμα πανω, ενα κατω, δε βαριεσαι. Αναριωτεμαι ποσα τετοια να του εχουν απονεμηθει. Κι τι ακριβως συνεπαγεται αυτο για ενα πανεπιστημιο, αν δηλαδη θα πρεπει να του πληρωνει κανενα μισθο ισοβιως ή απλα κερδιζει απο τη διαφημιση.

Εννοειται περα απο τις λοιπες πλακιτσες οτι θα παμε να τον δουμε, αν και δεν εχουμε πολλες ελπιδες να μπορεσουμε να τον δουμε απο σχετικα κοντα (μαλλον με μια γιγαντο-οθονη που εχουν στησει εξω απο την αιθουσα θα τη βγαλουμε). Αλλα που θα παει, ολο το καλοκαιρι εδω στα μερη μας θα τριγυρναει, δεν θα τον πετυχουμε καποια στιγμη;

(Φωτογραφια απο την ταινια Manhattan Murder Mystery γιατι ετυχε να την δω πριν τρεις μερες... αυτος ο ανθρωπος δε σταματαει να μιλαει και να κινειται, τι αγχος χριστε μου!! :Ρ )

UPDATE: Εδω μπορειτε να δειτε το αντιστοιχο βιντεακι της απονομης και τον ευχαριστηριο λογο του Woody. Τελικα δεν ηταν ενα διπλωμα πανω ενα κατω οπως νομιζα, οχι μονο ηταν το πρωτο του τιμητικο διπλωμα, ηταν το πρωτο του πανεπιστημιακο διπλωμα στη ζωη του γενικα! (τουλαχιστον ετσι λεει στο λογο του).
Υ.Γ: Τα γελακια για την καταπληκτικη αγγλικη προφορα του Καταλανου ελευθερα...

Εσεις ξερατε...

... οτι σαν ρατσα ειμαστε ανωτεροι εμφανισιακα απο τους Ισπανους; Ιδιως οι Ελληνιδες σε συγκριση με Ισπανιδες και κυριως με Καταλανες. Γενικα οι γυναικες εδω ειναι κοντες, χοντρες και απεριποιητες. Οχι σαν τις διμετρες ξανθες Ελληνιδες με τη σωματαρα. Καμια σχεση. Αλλα τι να κανεις, ειναι θεμα γονιδιων -και τριωρου φτιασιδωματος στον καθρεφτη. Κι εμεις ξερουμε να προσεχουμε την φυσικη ομορφια. Σαν αυτη της τυπικης διμετρης ελληνιδας δηλαδη.

... οτι σαν τα ορθαδικα μας και τη νυχτερινη μας ζωη πουθενα; Αλλο πραγμα βρε παιδι μου, ξερουμε να διασκεδαζουμε! Μπορει η οργανωση μας ως χωρα, το συστημα υγεια μας, τα οικονομικα μας, οι υπηρεσιες μας να ειναι 5 (με 10) χρονια πισω σε σχεση με τους υπολοιπους αλλα τι σημασια εχει; Εξαλλου τα πιο αναγκαια αγαθα για τον πολιτισμενο ανθρωπο ειναι τα καλα μπουζουκια κι το δυωρο κωλοβαρεμα με τον πενταευρο φραπε. Ειναι να μην αναρωτιεσαι μετα πως δε λειπει η Ελλαδα στους καημενους τους ξενιτεμενους μας;

... οτι το λαδι μας, το κρασι μας, το κρεας μας, τα φαγητα μας, ειναι ζηλευτα παγκοσμιως κι ολοι οι ξενοι κλαινε μερα νυχτα που δεν τρωγοπινουν σαν εμας; Κι οτι η-Ελλαδα-ειναι-παραδεισος-τι-να-λεμε-τωρα, το ξερατε; Κι οτι γιαυτο το λογο πρεπει να κουβαλαμε στα αεροδρομια πεντακιλα λαδι, μελι, φετα κι αλλα τετοια ακομα κι αν φυγουμε για τρεις μηνες μονο και δεν παμε στην Αιθιοπια; Αλλα τι να κανεις που ειμαστε απο την Καλαματα και ξερουμε απο καλο λαδι. Κι αν δεν το παρουμε μαζι μας δεν επιβιωνουμε. Οτι θελεις ωραιος γλετζεδικος λαος ειμαστε αλλα απο προσαρμοστικοτητα δυσκολευομαστε λιγουλακι.

... οτι οταν παμε ταξιδι λιγο παραπερα απο τον παραδεισο μας το πρωτο και μοναδικο που θα κοιταξουμε ειναι αν τα φαγαδικα τους και τα καφενεια τους ειναι ανταξια των υψηλων μας στανταρ; Κι οτι παντα θα βρουμε κατι να μας ξινισει; Δεν εχει σημασια αν οι πολεις τους εχουν υπεροχα χρωματιστα κτιρια και δεν ακους ουτε μιση κορνα στο δρομο ακομα κι οταν ειναι πηχτρα στη κινηση, θα χαμογελασουμε ευχαριστημενοι και θα γυρισουμε τρεχοντας στην Ελλαδιτσα μας να αφηγηθουμε οτι σαν εδω πουθενα.

... οτι μας εχετε κουρασει ρε Ελληναρες γαμωτο το ξερατε; Ανοιξτε επιτελους τα ματια σας κι οχι μονο για να κριτικαρετε τους αλλους αλλα για να ξεστραβωθειτε!


Υ.Γ.: Το ποστ αυτο αναφερεται στο συγκεριμενο ειδος της οικογενειας Ελληναρας-Ελληναριους και μονο. Δυστυχως δεν ειναι υπο εξαφανιση.

Τραγουδωντας

Η αγαπημενη μου διαφημιση τελευταια. Οποιος αρνηθει πως του αρεσει να τραγουδαει οταν οδηγαει μονος του λεει ψεμματα!

Αλληλούϊα!!

Επιτελους! Μολις χτες με ειδοποιησε ο συναδερφος - συμπατριωτης - συμπασχοντας Μιχαλης πως η Vueling (low cost αεροπορικη εταιρεια της Καταλονιας με εδρα την Βαρκελωνη) εγκαινιαζει νεα γραμμη Βαρκελωνη-Αθηνα απο τελος Ιουνιου!! Απευθειας πτηση! Και αναλογα βεβαια ποτε το κλεισεις (οπως με ολες τις low cost), εισητηριακι απο μολις 100 ευρω πηγαινελα!! Φθηνοτερο απο το one-way Αθηνα-Γιαννενα δηλαδη (καταραμενη Ολυμπιακη)!! Για να λεμε βεβαια και το αρνητικο της υποθεσης (ε, δεν θα υπηρχε κι ενα αρνητικο;) η πτηση φτανει Αθηνα γυρω στις 3 τα ξημερωματα και φευγει απο εκει γυρω στις 4, αγρια χαραματα. Αλλα αν ειναι να γλυτωσω 100 και 200 ευρω και το connection σε Ζυριχες και Ρωμες... χαλαρα!

(να περιμενω κυμα επισκεπτων να μου φορτωνεται καλοκαιριατικα; τι θελω και μιλαω.... αλλα αντε, μια ξεναγηση θα σας την κανω, χαλαλι :Ρ)

It's eurovision time!!

Δε θελω ειρωνικα γελακια!!
Οταν η γιουροβιζιον μου χτυπαει την τηλεοπτικη μου πορτα (= το τζαμακι της τηλεορασης) δεν μπορω να ειμαι αγενης και να μην της ανοιξω! Ακομα κι αν αυτο σημαινει πως θα τρυπωσουν στο σαλονι μου διαφορα φρικια κι αντε να τα ξεφορτωθεις μετα...

Ολες μου οι ελπιδες φετος εχουν πεσει στο Γερμανικο τζαζακι.... αντε, αν οχι εστω μια Γαλλια, ευχαριστοι ειναι. Αφου καταφεραμε να ξεφορτωθουμε στον ημιτελικο τους ελβετικους βρυκολακες (ε οχι βρε παιδια τερατα δυο χρονια στη σειρα, εξωαποδω!) οτιδηποτε αλλο μου κανει.

Ελα κι ενα τοπ five τωρα να δεσουμε:

1) Γερμανια - "θελουμε τζαζ και μελωδια, οχι αλλο yassoy maria"
2) Σερβια - αν ειναι να βγει μετα απο τοσο καιρο μια μπαλαντα ας ειναι αυτη, 10 points
3) Γαλλια - "ο μον αμουρ, ο μον σερι" (δυσκολο το βλεπω, ποιος θα τους ψηφισει τους γαλλους;)
4) Βουλγαρια - αφου επιμενετε για τεκνο/φολκ/γκοτικ παρτε να χετε
5) Ρουμανια - μαλακια αλλα μου θυμισε τις γελοιες multilingue προσπαθειες των Απαραδεκτων

extra : Σουηδια - Λευκορωσια, μαλλον θα παιξουν αρκετα παροτι δε με ενθουσιαζουν.

please no! : κατι μου λεει πως θα βγουν παλι σκηνικα φρικια οπως της Ουκρανιας...


UPDATE: Παιρνω πισω τα περι Ουκρανιας, απιστευτο σοου, σχεδον λυπηθηκα που δεν βγηκαν πρωτοι για να τους ξαναδω. Α, κι ο Σαρμπελ παροτι μαπα τραγουδι κερδιζε αρκετα στο live, καλα του εκατσε κι η 7η θεση (δειτε και την Ισπανια-Αγγλια, εδω και ποσα χρονια πατωνουν τελειως). Κριμα μονο για τη Γαλλια, νομιζω σαν τραγουδακι ηταν αυτο που αξιζε πιο πολυ αλλα τα πολιτικα την φαγανε.
Αντε, καλα γελασαμε και φετος, και του χρονου!

Summercase (again!)

Καποιοι ισως θα θυμαστε τις περιπετειες μου ως ερασιτεχνη φωτογραφο στο περσινο Summercase φεστιβαλ... η αληθεια ειναι πως τα ειχα περασει τοσο καλα που δεν το σκεφτηκα στιγμη και ετρεξα να παρω το εισητηριο για το φετινο Summercase απο τους πρωτους, πριν καλα καλα οριστικοποιησουν το προγραμμα και την λιστα των εμφανιζομενων καλλιτεχνων. Αυτη τη φορα δε προβλεπεται (εκτος απροοπτου) να μπω free και να σας μεταφερω τοσες φωτογραφιες και λεπτομερειες ομως απο οτι βλεπω το προγραμμα δεν θα με απογοητεψει καθολου μα καθολου!



Οσοι προγραμματιζετε ταξιδακι προς τα εδω σκεφτειτε το για εκεινη την περιοδο. Εγω παντως θα ειμαι εκει! :)

Singin' in the rain

photo by mentitore

Ανοιγω το παραθυρο... βρεχει....αργια σημερα, ερημη η πολη.... μια μπλε φανταχτερη ομπρελα περναει στο κατω πεζοδρομιο.... αφαιρουμαι και την χαζευω για λιγο.... απο καπου ερχεται ενα τραγουδι..... ο κυριος της ομπρελας σιγοσφυριζει ενα σκοπο, μου ακουγεται γνωριμος.... περιμενε, πρεπει να το βρω.... πιανω τον ρυθμο και συνεχιζω καθως η μπλε ομπρελα χανεται στο γκριζο της μερας...

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

Τι κι αν βρεχει; Οταν ξυπνας με κατι τετοιες εικονες μπορει να μην παει καλα η μερα;

Πρωτομαγιατικες καλημερες!

Τα πρωτα πεδιλα

photo by sarahfelicity

Σιγα σιγα τα βλεπεις να γεμιζουν τους δρομους... ποια να ειναι αραγε η πρωτη θαρραλεα που ενα πρωινο σκεφτεται "καιρος να τα βγαλω απο το ντουλαπι" κι αρχιζει να τα κυκλοφορει δινοντας το συνθημα; Για τις υπολοιπες ειναι ευκολο, καθε μερα τα βλεπεις ολο και πιο πολυ μεχρι που πειθεσαι. Αναρωτιεμαι αν υπαρχει επισιμη "Ημερα πεδιλου", μια ημερομηνια μετα την οποια εχεις το ελευθερο να πεις πως μυρισε καλοκαιρι και καιρος να αρχιζεις να βαφεις κοκκινα τα νυχια των ποδιων και να τα κανεις επιδειξη στο δρομο...

(Εξαιρουνται απο τα παραπανω αγγλιδες και λοιπες βορειες δεσποινιδες, που δεν μασανε μια απο κρυο και κυκλοφορουν με τα πεδιλα χειμωνα-καλοκαιρι)

ενα βιβλιο κι ενα τριανταφυλλο

23 Απριλιου: Sant Jordi (Αγιος Γεωργιος), ο "εθνικος αγιος" της Καταλονιας. Ο αγιος σκοτωσε τον δρακο που ετοιμαζοταν να φαει την ομορφη πριγκιπισσα και εκει οπου το αιμα του επεσε στο εδαφος και ποτισε φυτρωσαν κοκκινα τριανταφυλλα. Ή κατι τετοιο, το θεμα ειναι πως απο εκει προκυπτει το τριανταφυλλο (δεμενο με την κορδελιτσα-σημαια της καταλονιας) και το καταλανικο αντιστοιχο της γιορτη των ερωτευμενων.

+

23 Απριλιου: Ημερομηνια θανατου δυο σημαντικων συγγραφεων, Cervantes και Shakespeare. Η πιο καταλληλη μερα για να ανακυρηξουμε μερα βιβλιου λοιπον. Η μερα που η πλατεια της Βαρκελωνης (και ολων των υπολοιπων πολεων της Καταλονιας) γεμιζει με εκθεσιακα περιπτερα απο καθε λογης βιβλιοπωλειο και εκδοτικο οικο, συν μια εκπτωση 10% στις τιμες τους.



Η παραδοση θελει τους ερωτευμενους αυτη τη μερα να ανταλλαζουν δωρα: ενα βιβλιο η νεαρη στον νεαρο κι ενα τριανταφυλλο ο νεαρος στην νεαρη (και γενικα σε καθε θηλυκο της οικογενειας, μαμα, γιαγια, αδερφη, κοπελα στο διπλανο γραφειο, κλπ). Ξερω ξερω, θα πειτε δεν ειναι και πολυ δικαιη η ανταλλαγη, οι δεσποινιδες βγαινουμε χαμενες. Αν ομως λαβουμε υποψην μας οτι τα τριανταφυλλα αυτη τη μερα ειναι πανακριβα και οτι οι νεαροι δεν εχουν καλη επαφη με το διαβασμα συνηθως, καταληγεις στο τελος με το τριανταφυλλο αλλα και το βιβλιο που υποτιθεται διαλεξες για τον αλλον. Δεν ειναι κι ασχημα :)

Υ.Γ.: Και να μην ξεχασω το ψωμι του Sant Jordi, φυσικα με τα χρωματα της Καταλανικης σημαιας, νοστιμοτατο!

History of blogging

The king is dead, long live the king!

Κι ενω η μπογια του Ροναλντινιο εχει αρχισει καπως να ξεφτιζει (αν και θα αργησει πολυ να περασει, ειναι θεος τι να λεμε), σημερα ολη η χωρα (=Καταλονια) μιλαει για τον διαδοχο του Μαραντονα...



Υ.Γ: Κι ετσι ξαφνικα, μπηκε η Ανοιξη!! Δε χορταινω να κανω βολτες με το μηχανακι, που καιρος για διαβασμα (ναι θα μου πειτε, σε ειδαμε και τον χειμωνα! :Ρ)

Υ.Γ2: Συνεχιζω να αλλαζω το βιντεο καθως συνεχιζουν να τα κατεβαζουν απο το youtube. Αν και μαλλον καλυτερα να πατε να το ψαξετε μονοι σας (gol Messi getafe).

Οταν μεγαλωσω (ως blog)...

.... θελω να γινω σαν το blog της Bea.

Καταρχην ειναι οι συνταγες της, που συνοδευονται με πραγματικα Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ε-Σ φωτογραφιες και σε κανουν να θες να φας μεχρι και το πληκτορολογιο. Ειναι που τις συνοδευει με μικρες ιστοριες του πως φτασαν στα χερια της και τι κρυβει η καθεμια. Ειναι που εχει απιστευτο υλικο συγκεντρωμενο και μπορω να χαζευω με τις ωρες.

Αλλα εκτος απο το να μαγειρευει και να φωτογραφιζει τα παντα ταξιδευει κιολας. Και σε συνδιασμο με τα προηγουμενα, το τελευταιο της ταξιδιωτικο ποστ γεματο φωτογραφιες απο την μακρινη Ταζμανια ειναι τοσο λυρικο που νομιζεις οτι εισαι εκει. Τρεχω να το ξαναδιαβασω....

by La Tartine Gourmande

(κατι τετοια μπλογκ παω και πετυχαινω κι ακουω μια φωνουλα να μου λεει "παρατα τα και φυγε, δεν εχεις τιποτα σημαντικο να προσφερεις εδω")

I want you to post λεμε!!

Καπως ετσι με απειλησε ο αγαπητος μου Νικολας κι ειπα να επιστρεψω για λιγο. Μονο που δεν εχω και τιποτα ιδιατερο να πω. Κακο αυτο... Κι ετσι για την ωρα λεω να αρκεστω απλα να απαντησω στην προσκληση του και να γραψω 5 ταινιες που μου αρεσουν (ξερω ξερω, 7 ηταν αλλα δεν μου ερχονται τωρα!). Δεν σημαδεψαν απαραιτητα την ιστορια του κινηματογραφου, δεν ξερω καν αν ειναι το τοπ 5 μου ή αν ξεχναω κανενα "αουτσαιντερ" αλλα αυτες ηταν οι πρωτες που σκεφτηκα. Παμε λοιπον:

1. Lost in Translation - η μεγαλη εκπληξη.
Μια ταινια που αρνουμουν να δω πιστεύοντας πως θα ηταν βαρετη μεχρι που με "αναγκασαν"... και την ερωτευτηκα ετσι απλα. Τελικα οταν δεν περιμενεις πολλα απο κατι το απολαμβανεις πολυ περισσοτερο.

2. Amelie - η αισιοδοξη
Νομιζω απο τις λιγες που μπορεις να την δεις δεκα φορες και να σου δημιουργησει το ιδιο χαμογελο ευτυχιας. Τετοιες ταινιες δυσκολα επαναλαμβανονται. Ποιος ειπε πως τα παραμυθια ειναι μονο για τα μικρα παιδια;

3. Eternal Sunshine of a spotless mind - η σουρεαλ
Χρειαστηκε να την δω δυο φορες για να την καταλαβω πληρως. Εμεις φτιαχνουμε τις αναμνησεις μας ή αυτες εμας;

4. Pulp Fiction - η παρεξηγημενη
Παρεξηγημενη απο μενα δηλαδη, γιατι ολοι οι αλλοι την ειχαν ανακαλυψει χρονια πριν, ενω εγω επεμενα πως οι ταινιες με βιαιες σκηνες δεν προκειται να μου αρεσουν ποτε. Κι ηρθε η εξαιρεση να επιβεβαιωσει τον κανονα. Τωρα πλεον υποστηριζω το ιδιο, με ενα "εκτος αν ειναι Ταραντινο" στο τελος.

5. Breakfast at Tiffanys - η "all time classic"
Τι να κανω που το στυλ της Audrey, ο αερας της, ο τροπος που κινειται σαν να μην ακουμπαει στο εδαφος, ο τροπος που μιλαει, τα παντα με ξετρελαινουν;

Ακουσα : Mika - Grace Kelly

Εχει κατι απο τον αξεχαστο Freddie... απλη imitation ή καινουριο ταλεντο; Δεν εχω καταληξει, παντως για την ωρα το ακουω δυο φορες την ημερα :)

Do I attract you?
Do I repulse you with my queasy smile?
Am I too dirty?
Am I too flirty?
Do I like what you like?

I could be wholesome
I could be loathsome
I guess Im a little bit shy
Why dont you like me?
Why dont you like me without making me try?

I try to be like Grace Kelly
But all her looks were too sad
So I try a little Freddie
Ive gone identity mad!

I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
Gotta be green
Gotta be mean
Gotta be everything more
Why dont you like me?
Why dont you like me?
Why dont you walk out the door!

I 'll be back!

...soon...