Βαρεθηκα...

Let's never come here again
cause it will never be as much fun

* Αντε γεια σας, θα τα λεμε σε κανα σχολιο που και που. Φιλια σας κι ευχαριστω πολυ για την παρεα σας *

Is it friday??

click here

;P

Μηπως μας κανεις πλακα;;

Φοιτητρια γυριζει στη Θεσσαλονικη μετα απο χριστουγεννιατικες διακοπες για να ανακαλυψει φτανοντας στην πορτα της πως της εχουν ανοιξει μια τρυπα να (με το συμπαθειο) εκει οπου πριν ηταν η κλειδαρια. Υποψιαζομενη το προφανες, ταραγμενη και χωρις καν να μπει σπιτι για να αφησει την σκηνη του εγκληματος αθικτη καλει το 100.
"Γεια σας, νομιζω πως με κλεψανε, μου εχουν ξηλωσει ολοκληρη την κλειδαρια απο την πορτα"
"Χμμ... και πως ξερουμε πως δεν μας κανεις πλακα;" !!!!

Ευγε! Τρια ζητω για τα δαιμονια μας! Νομιζω το καλυτερο "ανεκδοτο" που ακουσα τελευταια. Αναρωτιεμαι πως θα μπορουσε καποιος να αποδειξει μεσω τηλεφωνου οτι δεν τους κανει πλακα...

Be water, my friend

Empty your mind
Be formless, shapeless
Like water
You put water into a bottle it becomes the bottle
You put it into a teapot it becomes the teapot
Water can flow, or it can crash
Be water my friend

(Αυτη η διαφημιση παιζει πολυ τελευταια στην Ισπανια... το μεγαλυτερο ατου της, η αξεπεραστη εκφραση του Bruce Lee. Καντε κλικ στην εικονα για να την δειτε στο youtube)

They are NOT from Barcelona

Αλλα τους συγχωρουμε γιατι μας εχει κολησει ο happy ρυθμος τους και γιατι τους καταλαβαινουμε, αυτη η πολη εχει μαγεψει πολυ κοσμο ;)

"I'm gonna sing this song with all of my friends
and we're I'm from Barcelona
Love is a feeling that we don't understand
but we're gonna give it to ya

We'll aim for the stars
We'll aim for your heart when the night comes
And we'll bring you love
You'll be one of us when the night comes"

(μιλαμε για τρομερα περιπλοκο και με βαθυ νοημα στιχο, ετσι;;)


Δεν ειναι τεσσερις ουτε πεντε... 29 ατομα! (οσοι κι οι κατασκευαστες πλυντηριων που συνιστουν Skip). Η επελαση των Σουηδων! Οπως συμβαινει δηλαδη και στην πραγματικοτητα εδω κατω. Η μια εκδοχη ειναι πως μαζεψε ενας ολους τους φιλους του και ετσι δημιουργηθηκαν, εξου κι ο τιτλος του δισκου "Let me introduce my friends". Η αλλη πως σε καθε συναυλια απο οπου περναγαν μαζευαν κι απο εναν. Λετε να δεχονται ακομη ατομα;



Ακουστε τους... νανανα νανα νανα νανανανα and we're I'm from barcelona....

Blogακι μου συγνωμη!

Νιωθω την αναγκη να σου απολογηθω... σε εχω ξεχασμενο το ξερω. Μονο κι ερημο, να περιμενεις ενα καινουριο ποστ, μια νεα φωτο, μια αλλη καθημερινη μου ιστορια... κι εγω τιποτα, εξαφανισμενη. Και δεν μπορεις και να με παρεις ενα τηλεφωνο καημενο μου, να μου την πεις στα ισια...

"ρε Αννα τι θα γινει δηλαδη, θα μας αφησεις εδω να αργοπεθαινουμε; καλα σου κρατησαμε παρεα δυο χρονια τωρα; ουτε τα γενεθλια μου δεν θυμηθηκες φετος, ντροπη!"

...και θα εχεις και δικιο να μου γυρισεις την πλατη και να κοιμηθεις μουτρωμενο.... κι εγω να προσπαθω να κανω login και να μη με αφηνεις, black list, ανεπιθυμητη, να βαλεις τον μπαμπα Blogger να μου κλεινει το τηλεφωνο.

Αλλα να, ξερεις τωρα μωρε, ετρεχα. Νομιζεις εγω δεν ηθελα να μπω σιγα σιγα στην αγαπημενη μου ρουτινα μετα το καλοκαιρινο τρεξιμο; Να, οπως ακριβως τα λεει κι η mindstripper στο Σπιτι μου, σπιτακι μου. Να ερθει ο χειμωνας επιτελους. Να κλεινομαι σπιτι και να βλεπω ταινιουλες με παρεα. Να πηγαινω σινεμα (οπωσδηποτε παρεα με ποπ κορν). Να εχω χρονο να μαγειρευω για φιλους και να δοκιμαζω τις περιεργες συνταγες που μου αρεσουν! Και φυσικα να σου γραφω. Καθε βδομαδα τουλαχιστον, ενα γεια, να μη νιωθεις μονο.

Σε παρακαλω, συγχωρεσε με... φιλοι και παλι; Θα σου βαλω και μια φωτο να σε γλυκανω... Ενταξει;

Γινεται να μην πατησω αεροδρομιο για κανα διμηνο;;

Θεια Κωμωδια

Τους εχασα στο Summercase αλλα τους προλαβα στο Wintercase (δυο φορες στην ιδια πολη για συναυλια σε διαστημα 2 μηνων... χμμ) Παλι καλα παντως γιατι οι φημες λενε πως οπου να ναι διαλυονται κι ειναι απο τις τελευταιες τους συναυλιες σαν γκρουπ. Η αληθεια να λεγεται, ημουν σε κακη μερα εχτες, αρκετα κουρασμενη και μερικες στιγμες βαρεθηκα λιγακι, λογικο οταν ειναι η πρωτη φορα που ακους ενα γκρουπ και δεν εχεις συνδυασει τα κομματια τους με καμια σκηνη της ζωης σου. Αλλα το ορχηστρικο σκηνικο με τα 8 μελη και το βιολι που παντα δινει μια μαγεια στο ρυθμο αξιζε τον κοπο. Κι ο Neil Hannon σαν στο σπιτι του, με το ποτακι στο χερι ενω τραγουδαγε και να αναβει και τσιγαρο αναμεσα απο τους στιχους... σαν να εβλεπες ενα νεο συκροτημα να παιζει σε καποιο χαλαρο μπαρακι. Απο τα κομματια που μου εμειναν παροτι λιγο θλιμενο το Mutual Friend, προτιμησα να σας το βαλω σε live εκτελεση να το εκτιμησετε καλυτερα και να καταλαβετε τι εννοω παροτι ισως δεν ακουγεται καλα :)



Εξαιρετικα αφιερωμενο στο Χημειο μου, που απο αυριο θα ειναι χημειο ονομα και επαγγελμα και γιατι για καποιο λογο το Θεια Κωμωδια της ταιριαζει ;Ρ

Η Βαρκελωνη πνιγηκε, η Βαρκελωνη παει

Νεα απο Βαρκελωνη μου ζητησε η αγαπητη Ka8y οποτε μεταδιδω. Επνιγηκαμεν. Οσο δεν εβρεξε τα τεσσερα χρονια που ειμαι εδω εβρεξε αυτη τη βδομαδα μαζεμενο. Η "πανεμορφη" (γκουχ γκουχ) παραλια της Barceloneta εξαφανιστηκε (ετσι κι αλλιως τεχνητη ειναι, την αμμο την κουβαλανε καθε χρονο απο αλλου και με καθε βροχη την χανουμε). Η φωτο απο το Periodico αντιπροσωπευτικη.



Κατα τα αλλα πριν τεσσερις μερες γιορτασαμε την εθνικη γιορτη της Καταλονιας με σημαιες και με τραγουδια περι ανεξαρτησιας. 11 Σεπτεμβρη... οχι δεν γιορτασαμε την επιθεση στους διδυμους πυργους, την ειχαν προλαβει οι καταλανοι την ημερομηνια χρονια τωρα. Κι αυτος ο Bill (Landen) ρε παιδι μου, δεν μπορουσε να διαλεξει αλλη μερα; Εχουμε τους αμερικανους μεσα σε ολα τωρα μας κλεβουν και ημερομηνιες επετειων... τι να πεις.

Αλλα νεα δεν εχει, ετοιμαζομαι για summer school στη Stuttgart (μονο οι Γερμανοι μπορουσαν να θεωρουν summer τις 19 Σεπτεμβρη). Θα τα πουμε στην επιστροφη.

Besos!

Γυρισα :S

Βαριεμαι να γραψω (σιγα το νεο).
Κι εχω ετοιμασει ολοκληρο αρθρο για τα "Ι loved - Ι hated" της Σαντορινης αλλα θα περιμενει. Εχω συνδρομο καταθλιψης post-vacation σε συνδυασμο με κρυολογημα. Παω να ρημαξω τα σιροπιαστα Τερκενλης που και καλα αγορασα για τους αλλους στο γραφειο και τα λεμε.

So long and thanks for all the fish

(Δεν ερχεται κοσμικη καταστροφη του πλανητη Γη, απλα την κανω για διακοπες. Καλα να περνατε, καλο Σεπτεμβρη! :)

Εκθεση : Το πρωτο μου φεστιβαλ

Κι οπως λεει κι ενας φιλος, μπηκα κι απο τη κυρια εισοδο, τη μεγαλη, με το κοκκινο χαλι!
Γιατι οχι μονο ηταν ενα απο τα πιο σημαντικα φεστιβαλ του καλοκαιριου απο αποψη εμφανιζομενων καλλιτεχνων αλλα καταφερα (ή μαλλον αλλοι καταφεραν για μενα) να μπω και σαν εκπροσωπος τυπου (συγκεκριμενα φωτογραφος ;P)... που σημαινει : δωρεαν εισοδο (-100€ !!!), τρια δωρεαν ποτα καθε μερα, ειδικο δικο μας χωρο/μπαρ με τραπεζακια και χωρις τις ουρες κοσμου για μια μπυρα, και το καλυτερο... δυνατοτητα να μπεις πρωτη γραμμη μπροστα τη σκηνη για να βγαλεις φωτογραφιες τους τραγουδιστες ανενοχλητη :D
Το ποσο το καμαρωσα το Press Pass μου δεν το λεω γιατι θα με πειτε ψωνιο. Και οκ, δεν ειμαι επαγγελματιας φωτογραφος, αλλα τις φωτογραφιες μου τις εβγαλα, και τις παραθετω ως αποδειξεις ενος καταπληκτικου διημερου :)



Οσον αφορα τους συμμετεχοντες... απο που να αρχισω και που να τελειωσω; Τοσα μεγαλα ονοματα δεν σου εδιναν χρονο να παρεις ανασα, τρεχαμε απο τη μια σκηνη στην αλλη για να τους προλαβουμε ολους. Παρασκευη απογευμα ξεκινησαμε με κατι "αναλαφρο", Belle and Sebastian, αγνωστοι για μενα αλλα απο οτι φανηκε απο τους πολυ γνωστους για τους υπολοιπους. Καλοι ηταν, πολυ "happy" μουσικη και αρκετα 80-ies στυλ (απο οτι λεει ο αγαπημενος μου κριτικος μουσικης ειναι το στυλακι που εχει πολυ περαση τελευταια).



Στη συνεχεια λιγο απο Adam Green αδιαφορα ενω τρωγαμε και πιναμε μπυρες στο γρασιδι και παμε για τα πιο δυνατα, The Cardigans, Sigur Ros, Daft Punk και Massive Attack. Κριμα που οι Sigur Ros ηταν την ιδια ωρα σχεδον με Cardigans και δεν μπορεσαμε να ευχαριστηθουμε κανενα απο τους δυο με την ησυχια μας. Αν και καλυτερα να ειχα παει στους Sigur Ros απο την αρχη γιατι το λιγο που ακουσα ηταν εκπληκτικοι, εντελως πρωτοτυποι και διαφορετικοι, ενα ειδος ηλεκτρονικης-ορχηστρικης μουσικης που επιβαλλει να τους ακουσεις με κλειστα τα ματια και να ταξιδεψεις. Η ανακαλυψη του φεστιβαλ για μενα χωρις δευτερη σκεψη, τρεχτε να κατεβασετε cd τους. Αλλα δεν εχω παραπονο, κι η κυρια των Cardigans δε με χαλασε καθολου :)





Οσο για τους Daft Punk ok, αλλα δεν θεωρω μια DJ Session κατι ανταξιο ενος live, η σκηνικη παρουσια αξιζε, οι δυο τυποι που φορουσαν την κλασικη μεταμφιεση των Daft Punk σε ενα διαστημοπλοιο με φωτακια και λοιπα και επαιζαν τη μουσικη τους απο cd, αλλα μπορουσαν να ηταν αλλοι δυο εκει μεσα στις μασκες και κανεις να μην τους επαιρνε χαμπαρι :Ρ. Φυσικα για τους Massive Attack τα σχολια περιττευουν, καταπληκτικοι!! Και μονο που ακους το Teardrop ή το Safe from Harm ζωντανα σου σηκωνεται η τριχα. Δεν ηξερα οτι ηταν πεντε τραγουδιστες στο συγκροτημα (εκτος αν ηταν extra συμμετοχες οι υπολοιποι, πειτε με ασχετη). Μονο που λογω της περασμενης ωρας και του χαλαρου στυλ τους η αληθεια ειναι οτι πεσαμε λιγο, ευτυχως ηρθε μετα ο Fatboy να μας ανεβασει. Ναι, επισης DJ session, αλλα τουλαχιστον τον εβλεπες εκει ζωντανο (χωρις μασκα) και εκανε και καλο σοου ετσι οπως χοροπηδουσε ο τρελαρας στη σκηνη. Κατι μου ειπαν οτι ειχε να κανει με The Smiths αυτος παλια αλλα δε θυμαμαι τωρα :)

Δευτερη μερα και πλεον δεν εχουμε και πολλες αντοχες για καινουριες συναυλιες. Ελα ομως που οι New Order δεν ειναι τιποτα τυχαιοι για να τους χασεις ετσι απλα. Κουραγιο λοιπον και ξεκιναμε. Με το που μπηκαμε επαιζαν Starsailors, εκτος του οτι ο νεαρος ειναι κουκλος συνειδητοποιησα οτι ηξερα περισσοτερα τραγουδια τους απο οσα νομιζα και πως τελικα μου αρεσουν! Μονο που για να τους δω επρεπε να χασω τους Divine Comedy, κριμα γιατι απο οτι μου ειπαν εσκιζαν, θα ειχα κανει αλλη μια μουσικη ανακαλυψη αλλα δε πειραζει, next time. Μετα ξεκινησε η αναμονη για τους New Order... βασικα να πω την αληθεια μου δεν θυμομουν ποια τραγουδια τους ξερω, γενικα δεν τους θυμομουν, ατιμη μνημη! Αλλα γιαυτο ειναι τα φεστιβαλ για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοτεροι :Ρ Καλα ηταν, ακουσαμε τα τραγουδια που περιμεναμε, αλλα ειναι αληθεια πως φαινοταν λιγο κουρασμενοι κι αν δεν ηταν ο κιθαριστας που ακομα το διασκεδαζε θα τους συμβουλευα να εβγαιναν καλυτερα στη συνταξη σιγα σιγα, ή τουλαχιστον να αποφυγουν τα live, που απαιτουν μια αλφα διαθεση και συμμετοχη κι οχι απλα να τραγουδας τους στιχους.




Το διημερο το κλεισαμε με Keane. Εκει ηταν που πραγματικα ενιωσα επαγγελματιας γιατι ηταν οι μονοι που σε βαζανε να υπογραψεις πριν οτι δεν θα χρησιμοποιησεις τις φωτογραφιες τους πουθενα αλλου παρα μονο στο μεσο που εκπροσωπεις, και οχι σαν εξωφυλλο, και οχι χωρις την αδεια τους και δεν ξερω τι αλλες παπαριες. Ψωνιστικο μου φανηκε λιγο, γιατι το ζητησανε μονο αυτοι δηλαδη κι οχι οι υπολοιποι, αλλα οκ, πουλανε πολυ τελευταια. Και τι να κανουμε που τους συμπαθω και μου αρεσουν και ηξερα ολα τα τραγουδια τους απεξω και πορωθηκα κι εχω και φωτογραφια πρωτη μουρη του τραγουδιστη και του πληκτρα... αφου ειναι ετσι τους συγχωρω! :) Ακομα και οσοι δεν τους πολυπανε παραδεχτηκαν πως ηταν απο τις συναυλιες του διημερου που αξιζαν, την ειχαν ετοιμασει καλα, ειχαν πολυ παρε-δωσε με το κοινο, τα εδωσαν ολα στη σκηνη... αξιοι αξιοι!

(οι υπολοιποι "συναδερφοι" εν ωρα εργασιας :Ρ)

Τωρα μη μου πει κανεις για αλλη συναυλια τον δαγκωσα! Αρκετα με τις μουσικες σκηνες και το χοροπηδημα, κατι σε πιο χαλαρο εχετε;
χμ, να πω την αληθεια, ενα ροκαδικο δε θα με χαλαγε, πολυ indie pop αυτες τις μερες... μολις κατεβω ελλαδα... το σημειωνω... "να θυμηθω να ζητησω απο το αφεντικο free pass για ροκαδικο"...

Heeeeelp!!

Σας παρακαλω καλοι μου ανθρωποι, μια μικρη βοηθεια στο φτωχο!
Τι να τους κανω τους καλεσμενους που θελουν βολτα στα νησια και εγω δεν εχω ιδεα απο Κυκλαδες; Σαντορινη μου ζητησαν Σαντορινη θα τους παω, μπορω να κανω κι αλλιως; Πεστε μου ομως καλοι μου ταξιδιωτες, γιατι σας ξερω, τα εχετε γυρισει και γνωριζετε καθε πετραδακι τους, ειδικα μερικοι απο σας που μου κοτσαρουν συχνα-πυκνα καταγαλανες φωτογραφιες, με τι συνδιαζεται η Σαντορινη; Ιο; Φολεγανδρο; Σικινο; Κατι αλλο; Τιποτα; Δεν ξερω δεν απαντω;

Οποιος μου προτεινει τον καλυτερο προορισμο κερδιζει την απεραντη ευγνωμοσυνη μου! :Ρ

Υ.Γ.: Το ξερω πως δεν υπαρχει η εννοια του "καλυτερου προορισμου" κι οτι περι ορεξεως κολοκυθοπιτα που λενε και στα μερη μου. Αν ομως εχετε επισκεφτει καποιο απο τα παραπανω και μπορειται να αφησετε μια γνωμη του πως σας φανηκε και τι εντυπωση σας αφησε θα ειναι καλοδεχουμενη. Αν τωρα θελετε να προτεινετε καποιο αλλο επισης καλοδεχουμενο αλλα δυσκολο γιατι ειπαμε, τη Σαντορινη δεν την γλυτωνουμε οποτε ας ειναι καποιο εκει γυρω καλυτερα γιατι αν ειναι να συνδιασω Σαντορινη με Κρητη σε διαστημα μιας βδομαδας μαλλον κομματακι δυσκολο το κοβω :)

Να το παρει το ποταμι;

Τι τυχερη που ειμαι, μια αναμεσα σε εξι εκλεκτους κυριους (εφτα μαζι με τον οδηγο), σαν βασιλισσα με ειχαν!!
Τα καλα του να σπουδαζεις πληροφορικη ;)



Επικινδυνο;; Ελα μωρε... ψιλοπραγματα.... μπροστα στο να οδηγας μηχανακι μες στην κινηση αυτο δεν ειναι τιποτα!

Η κολητη μου ειναι σκοτωστρα (εγω ακομα ελπιζω να μην της μοιασω)

Ζηλεψα.
Γιατι αυτη κι οχι εγω; Τι καλυτερο εχει αυτη απο μενα δηλαδη; Επειδη οδηγαει δεκαπεντε χρονια ενω εγω εχω οδηγησει συνολικα δεκαπεντε λεπτα; Επειδη ειναι ευκινητη, χαριτωμενη και τσαχπινα ενω εγω ατσουμπαλη κι απροσεχτη και χτυπαω ακομα και στις γωνιες του σπιτιου παιρνοντας κλειστη στροφη στη κουζινα; Ειναι αυτοι λογοι αρκετοι δηλαδη για να με αποτρεψουν; Οχι κυριε! Ο τολμων νικα!!

Βαρκελωνη ετοιμασου! Απο Δευτερα βγαινει νεος χαρος παγανια στους ομορφους δρομους σου.



Υ.Γ.: Μην το πει κανεις στη μανα μου σας εσφαξα!

Υ.Γ2: Οποιος ετοιμαζεται να πει τα κλασικα "προσεχε!", "φυλαξου!" και "μην κανεις βλακειες" να σκασει! Τα κουβαδακια σας και σε αλλη παραλια, δεν θελω απαισιοδοξα του τυπου "εγω χτυπησα τοτε με μηχανακι κι απο τοτε ουτε ζωγραφιστο".... καλα να παθεις ρε! Εγω τι σου φταιω να με γκαντεμιαζεις; Μια μανια που την εχει ο κοσμος να «προειδοποιει» τους υπολοιπους για πιθανους σεισμους και καταποντισμους, πα πα πα πα....

Υ.Γ3: Ειναι απιστευτο το πως μπορει να ειμαι αναποφασιστη μεχρι αηδιας στο αν θελω μπεϊκον ή πατατες στο σαντουιτς ή να σκεφτομαι επι εικοσι μερες του αν θα τα παρω εκεινα τα παπουτσια ή οχι κι οταν με πιανει η τρελα, βζζζζζττ!! Χωρις δευτερη σκεψη, την ειδα την θελω, τελεία. Αχ, τετοια κανω και μετα τα πληρωνω...

Ανθρωπακια.

-Σου συμβαινει κατι;
-Οχι, τιποτα.

-Και γιατι τοση στενοχωρια;
-Ετσι με φτιαξανε.

-Αχ, λυπαμαι.
-Μη στενοχωριεσαι, μονο φαινομαι δυστυχισμενο.

Ειμαι το πιο ευτυχισμενο ανθρωπακι στον κοσμο.

-Κι εσενα, τι σε κανει τοσο ευτυχισμενο;
-Α, εγω μονο φαινομαι ευτυχισμενο.

Ειμαι το πιο δυστυχισμενο ανθρωπακι στον κοσμο.

- Και γιατι γελας;
- Ετσι με φτιαξανε.

"Τωρα ειμαι τοσο δυστυχισμενο οσο φαινομαι."

Κι αν αναρωτιεστε...

... πως αντεδρασε τμημα των Καταλανων μετα τον αποκλεισμο της Ισπανιας, ειδου η απαντηση.

(Ταυρος = Ισπανια, Κοκορας = Γαλλια)

Ηρεμια

Δουλευω κι ακουω τραγουδακια ολη μερα... του Κερβερου, της archive, και γενικοτερα οτι τραγουδακια πεφτουν στα χερια μου. Ο καλος μου μου αφηνει cd με επιλογες στα πιο απιστευτα σημεια και το καθενα για διαφορετικη διαθεση. Μουσικη του στυλ του για να τον σκεφτομαι, λες και κανω και τιποτα αλλο. Χαρουμενη μουσικη για να μου φτιαχνει τη μερα, λες και δεν ειναι ηδη φωτεινη μονο που τον βλεπω. Καλοκαιρινη μουσικη για να προετοιμαζομαι για τις διακοπες μαζι του. Εχω πεσει με τα μουτρα. Πολυ πιθανο να τα φαω παλι. Δε με νοιαζει. Φοβαμαι λιγακι αλλα δε με νοιαζει.

Καλημερα!

(Ακουγοντας The Magic Numbers - Forever Lost, νουμερο 8 στο καλοκαιρινο cd του Κερβερου :)

The big, fat, catalan wedding

Πρωτο πιατο : Ψαρι, θαλασσινα και λαχανικα

Δευτερο πιατο : Χοιρινα φιλετακια

Πρωτο επιδορπιο : Παγωτο μηλο με κρεμα φραουλα

Δευτερο επιδορπιο : Παστα μαυρη σοκολατα με καρυδια

Καφες

Πουρο

Το πιο ευτυχισμενο ζευγαρι στον κοσμο!!!

ΝΑ ΖΗΣΕΤΕΕΕΕΕΕ!!!!

Ξυπνα!

7:17. Ανοιγω τα ματια και κοιταω το ρολόι διπλα μου. Τριτη μερα συνεχομενη που ξυπναω τοσο νωρις χωρις ξυπνητηρι και πια δεν εχω υπνο. Ειναι σαν το κορμι μου να μην θελει να χαλασει αλλο χρονο με ανοητα πραγματα οπως ο υπνος. Αρκετα κοιμηθηκα. Τι αρκετα, ολοκληρη χειμερια ναρκη! Και μια μερα ανοιγεις επιτελους τα ματια κι ειναι καλοκαιρι και σε φωναζει να το ζησεις. Κατι σου λεει πως η μουσικη μεσα σου θα σε ξυπναει νωρις για πολλες μερες απο δω και περα...

"...γιατι αργησες τα ματια σου τα ματια μου ρωτανε
μα γιατι σε περιμενα τα ακουω να απαντανε..."


Δεν ξερω αν φαινεται.... αλλα ειμαι πολυ ευτυχισμενη!

Hamaka

Hamaka σημαινει αιωρα.

Το να εισαι σε ενα παλιο καστρο, σε ενα λοφο με θεα ολη τη Βαρκελωνη και να ακους χαλαρη μουσικουλα ενω λικνιζεσαι στις αιωρες, δεν μπορει να περιγραφει ετσι απλα και αχρωμα. Γιαυτο λεω να σας το δειξω καλυτερα με εικονες...











Αχ, αν καθε Κυριακη ηταν ετσι, ποσο πολυ θα μου αρεσαν οι Κυριακες!

I feel like dancing

... y si me bailas las penas se queman... (*)

Μετα το Reggaeton τωρα και Rumbaton... Η φωτογραφια ασχετη, φλαμεγκο στη Σεβιλη. Σημασια εχει να χορευεις, (*)και με το χορο καιγονται οι καημοι.

"Salud! Desde Barcelona a Bogotá..."

Update: Καντε rename και βαλτε καταληξη mp3 αν δειτε να μην παιζει

:-)

Just a perfect day,

Problems all left alone,

Weekenders on our own.

It's such fun.

Just a perfect day,

You made me forget myself.

I thought I was someone else,

Someone good.

Oh it's such a perfect day,

I'm glad I spent it with you.

Oh such a perfect day,

You just keep me hanging on,

You just keep me hanging on.

Την προσοχη σας παρακαλω!

* σχετικα με το blog παραθυρα

Μια και αυτο που εγινε προχτες δεν αρεσε σε πολλους απο μας και επειδη ειναι πολυ ευκολο να ξαναγινει, ειπα να βαλω το χερακι μου και να ακολουθησω τη συμβουλη του Κωστη, να δωσω στον user "parathura" μονο δικαιωμα να ποσταρει κι οχι να αλλαζει password και templates και να κανει μαλακιες. Για την ωρα εβαλα προσωρινα εμενα ως admin αλλα παρακαλειται ο κυριος/κυρια που ειχε την αρχικη ιδεα να μου στειλει ενα email και να τον βαλω αυτον ως admin, δεν εχω κανενα σκοπο να παρω την πατροτητα αυτης της ιδεας που εμενα προσωπικα και που λατρευω τη φωτογραφια μου εχει φανει πολυ καλη. Επισης αν καποιος εχει οποιαδηποτε αλλη αντιρρηση να μου την πει με σχολιο του εδω και θα το αλλαξω αμεσως, εγω καλο πηγα να κανω, δεν εχω σκοπο να μπλεχτω σε περιεργες φασεις.

Το chili κανει κακο στο στομαχι (αλλα καλο στη διαθεση!)

31 Μαϊου, Palau Sant Jordi

(η ανταποκριτρια απο τη Βαρκελωνη μεταδιδει)
Την συναυλια ξεκινησαν οι φοβεροι και τρομεροι Dizzee Rascal... πως;; Δεν τους ξερετε;; ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ! Να μην πω ουτε κι η μανα τους και γινω κακια. Δυο τυποι που χοροπηδαγαν και φωζανε που και που yo! yo! με το παντελονι μεχρι το γονατο κι ενας DJ που μιξαριζε διαφορα. Τζαμπα προσπαθησαν οι κακομοιροι να ξεσηκωσουν το κοινο, και τι δεν εκαναν! Μεχρι που ο DJ εβαλε το cd εκτακτης αναγκης: We will rock you, Smells like teen spirit, Sweet child of mine... μονο τοτε αρχισε να παιρνει λιγο τα πανω του το πραγμα (ποσο αποτυχημενος καλλιτεχνης μπορει να εισαι για να βαζεις κλασικα κομματια αλλων σε συναυλια σου;). Καλα να παθουν. Απο που κι ως που σε καποιον που αρεσουν οι Red Hot θα του αρεσε επισης αγγλικη ραπ μονο οι διοργανωτες το ξερουν. Παντως δεν τους γιουχαραμε, ειπαμε, ειμαστε πολιτισμενοι ανθρωποι και εκτιμουμε τις φιλοτιμες προσπαθειες του αλλου :)

Διπλα μας ενα γκρουπακι καρα-καφροι, ειχαν πιει τα αντερα τους (πιει και "πιει") πριν μπουνε μεσα και κραταγανε ακομα απο τους πανηγυρισμους της Barça και το "Ναι ναι ναι, θα παμε στο Παρισι" (ψιτ, φιλε, δεν ξερω αν το μαθες, πηγαμε και γυρισαμε κιολας). Μας φλομωσαν στο μπαφο και στα ασχετα ποδοσφαιρικα συνθηματα. Για καποια στιγμη δεν ηξερα αν περιμενα να βγει ο Ροναλντινιο ή ο Kiedis. Κι αυτος ο ατιμος πολυ καθυστερηση! Φαγαμε που φαγαμε στη μαπα τους ραπερς ρε φιλε, εχουμε απο τις 8:30 εδω περιμενουμε να σε δουμε εχει παει 10:30, τσακισου και βγες γαμωτο! Μας στησανε τα κωλοπαιδα αλλα βγηκαν....

...Κι εκει που αναρωτιομασταν τι μπορει να ειναι χειροτερο απο ενα γκρουπ μεθυσμενων διπλα μας με το που ξεκιναει η συναυλια αρχιζει να χοροπηδαει το γυναικειο fan-club μπροστα μας και να ουρλιαζει με μανια. Ηρεμησε ρε κοριτσι μου, μας πατησες διακοσιες φορες, δεν ειναι ο Σακης! Οσο και να χοροπηδας εδω πισω που εισαι δεν προκειται να σε δουν.

Αλλα ας γυρισω στο θεμα μας, τη συναυλια. Βγηκαν λοιπον επιτελους οι τυποι, και ξεκινανε. Κανα δυο γνωστα για να ζεσταθουμε, Dani California και Can't Stop. Ακολουθουν κανα δυο που δεν ξερω (απο τον καινουριο δισκο), και να σε λιγο το Scar Tissue να ξεσηκωνει τους παντες. Βεβαια οπως αναμενοταν ο χαμος εγινε με το Otherside και το By the way, αλλα γενικα καλα το πηγανε, δεν παιξανε και παρα πολλα απο τον καινουριο και τα πηγαιναν εναλλαξ με τα πιο γνωστα τους κι ετσι δεν επεσε καθολου η ενταση και το χοροπηδημα του πληθους (και της μελαχρινης με το ξωβυζο μπροστα μου). Εβαλαν πολυ διαθεση και εκαναν καλες παραλλαγες σε κομματια τους, καλυτερα, δεν εχει νοημα να τα ακους ακριβως ιδια οπως στο cd. Αυτο που μου αρεσε πολυ και που δεν ειχα ξανακουσει παροτι απο τον προηγουμενο δισκο ηταν το don't forget me, εδωσε ρεσιταλ ο κιθαριστας, σας το στελνω παρακατω για να σας βαλω λιγο στο κλιμα.

Γυναικεια κουτσομπολιστικα : ο flea φοραγε ενα πραμα που φαινοταν λες κι ηταν ολο το κορμι του με τατουαζ, ο kiedis εβγαλε στο τελος το κλασικο ασπρο αμανικο φανελακι του και θαυμασαμε τους κοιλιακους του και τη γραμμωση αλλα δεν το πεταξε δυστυχως στις θαυμαστριες (κριμα, γελιο θα ειχε να τις βλεπαμε να σκοτωνονται "ασε κατω το ιδρωμενο φανελακι μωρη!"), ο κιθαριστας μμμ!πολυ ωραιος παρολο που η μαλλουρα δε με αφηνε να τον δω καλα κι ο ντραμερ δεν ξερω, δεν τον εβλεπα εκει που ηταν χωμενος, παροτι εχω μεγαλη αδυναμια στους ντραμερς.


Παρτε και το τραγουδακι που σας εταξα τωρα να μη μου γκρινιαζετε :)


Υ.Γ: Προς τους ελληνες που ηταν διπλα μου και που αντιληφθηκα με το που τελειωσε η συναυλια και τους ακουσα (αλλα που δεν νομιζω να με πηρανε χαμπαρι) πολλους πατριωτικους χαιρετισμους, ελπιζω να τα περασατε καλα :)

Κόκκινα καυτά πιπέρια

Υ.Γ.1 : ξέρω ξέρω, δεν είναι πιπέρια είναι πιπεριές αλλά εμένα έτσι μου άρεσε!

Υ.Γ.2 : βαρέθηκα να βγάλω φωτογραφία το δικό μου εισιτήριο κι έκλεψα μια που βρήκα στο νετ κάποιου που πήγε στην χτεσινή συναυλία, το λέω μόνη μου μην προλάβει και τρέξει κανένας παρατηρητικός εξυπνάκιας να μου πει οτι λέει 30 Μαΐου ημερομηνία (τι "Βαριέμαι" θα ήμουν εξάλλου αν δεν έκανα τέτοια; :-Ρ)

Υ.Γ.3 : Φεύγωωω!! Αυριο τα νεωτερα!

Besos (k)

Αυτα τα παιδια ειναι τρελοι για δεσιμο! Το πρωτο ισπανικο γκρουπ που ακουσα οταν ηρθα εδω κι απο τοτε αγαπημενοι μου, τους εχω δει και live και δεν παιζονται, βγαζουν τρομερο κεφι στη σκηνη.

Παρτε κι ενα τραγουδακι γιατι ειμαι στις καλες μου σημερα (παροτι Κυριακη)

El canto de loco - Besos

Παμε ολοι μαζι :

Y eso es lo que quiero, besos.
Que todas las mañanas me despierten de esos,
que sea por la tarde y siga habiendo besos.
Y luego por la noche hoy me den más besos pa cenar.

Ελευθερη μεταφραση: Φιλια, πολλα φιλια, κι αλλα φιλια! Πρωι μεσημερι βραδυ, μαθε επιτελους να φιλας κι ασε τις κρεμες και και τα φτιαξιματα τρεις ωρες μπροστα στον καθρεφτη (και το καλυτερο ειναι πως το απευθυνει και σε αντρες, που πολυ metrosexual τελευταια και απο αυτο που μετραει nada... καλα τα λες, ευγε! :Ρ)

** Το video εδω

Besos, muak!

Να αγιασει το χερι σου!!

Με άφησε νοκ αουτ ο άτιμος. Παραδίνομαι. Ξέρεις τι είναι να σε "ζυμώνουν" έτσι επι 20 λεπτά; Φαίνονται λίγα αλλά στο κρεβάτι του πόνου δεν περνάνε! Γύρισα σπίτι κι είμαι σε κατάσταση νιρβάνα. Βέβαια όλη η πλάτη μου πονάει διαολεμένα λες κι έκανα τρεις ώρες βάρη και αερόμπικ, δεν άφησε μυ για μυ που να μην τον τσαλακώσει και να τον ξανα-ισιώσει. Ντε και καλά να λύσει κι αυτός ότι πιάσιμο έβρισκε, και πάτα από δω, και πάτα από κει, και νά πίεση με τις γροθιές και νά πίεση με τον αγκώνα (αυτό πόνεσε!) ... μόνο με το γόνατο που δεν ανέβηκε να με πατήσει! Άστα βρε καλέ μου κι εσύ, τόσα χρόνια καθιστική ζωή μπροστά στον υπολογιστή να τρέφω το αυχενικό μου τζάμπα πήγε ο κόπος μου;
Καινούρια με έκανε! :D

Υπαρχουν χρυσοψαρα εδω

(photo by glyoung on Flickr )

Απο μικρη ειχα αδυναμη μνημη. Ισως και γιαυτο να το γυρισα στις θετικες επιστημες που -υποτιθεται- εχουν πιο πολυ πραξη παρα θεωρια. Ή μαλλον, ηταν κατι σαν μνημη RAM: μολις εκλεινα το διακοπτη χανονταν οτι ειχε μεσα. Καπως ετσι νομιζω καταφερα να περασω ιστοριες και λοιπα θεωρητικα, τα διαβαζα στα πολυ κοντα πριν την εξεταση και την επομενη μερα αντε γεια, χαμενα στην αβυσσο. Τωρα βεβαια αυτα ηταν ψιλοαχρηστες γνωσεις και δεν θα με εχει προβληματισει ιδιαιτερα το γεγονος, αν δεν ηταν για μια απο τις παρενεργειες του: οτι καταλληγεις να θεωρεισαι λιγακι χαζη.
Ας αφησω στην ακρη οτι ξεχνας απο πρωτευουσες χωρων μεχρι το ποτε εγινε ποια επανασταση... που κι εκει παλι αμορφωτος βγαινεις κι ας ξερεις πως καπου πισω πισω στο κεφαλακι σου υπαρχουν αυτες οι πληροφοριες αλλα ματαια σκαλιζεις. Στην καθημερινη ζωη ειναι βασανο. Μιλας με καποιον και μετα απο μια βδομαδα εχεις ξεχασει τα μισα απο οσα ειπατε... και νομιζει ο καημενος οτι αλλου το χεις το μυαλο σου και πως μαλλον τον εγραφες κανονικα και μιλαγε σε τοιχο. Υποστηριζεις πως εχεις μεγαλη αγαπη τον κινηματογραφο αλλα δε θυμασαι να πεις ποιος σκηνοθετησε την ταδε ταινια και ποιες αλλες ταινιες εχει κανει ο ιδιος. Ευτυχως τουλαχιστον δεν ξεχναω κλειδια και πορτοφολια απο εδω και απο εκει, ειναι οι πληροφοριες που με παιδευουν, τα bits, οχι τα αντικειμενα. Ακουω φιλους μου να μιλανε για τα ποσα ειχαμε κανει τοτε, και θυμασαι εκεινο το μερος που ειχαμε παει, και τι ωραια εκεινη η παραλια... εγω που ημουν ρε παιδια και δεν θυμαμαι τιποτα;;

Μαλλον γιαυτο ξεκινησα να γραφω ημερολογιο απο μικρη και το συνεχιζω οσο μπορω μεχρι τωρα. Οχι το καθημερινο (σημερα εφαγα μακαρονια και πηγα για καφε με το Μητσο) ουτε σαν το Μεμεντο (με λενε Αννα και ζω στη Βαρκελωνη). Στιγμες θελω να θυμαμαι, αυτες που με εκαναν να γελασω και να κλαψω, ολη μου η ζωη σε κατεγραμμενες στιγμες στα συρταρια και στο παταρι μου.

* Βρε λες γιαυτο να μπλογκαρω τελικα;;

Moody Blue

Moody Blue λεγανε ενα απο τα αγαπημενα μας στεκια στα Συβοτα.

Καθε βραδυ ανελειπως επρεπε να περασουμε απο εκει οπωσδηποτε, κι ας βλεπαμε τις ιδιες φατσες, κι ας ειχαμε μαθει απεξω το προγραμμα του dj που σχεδον επαναλαμβανοταν καθε βραδυ. Καθομασταν με τις ωρες κι απο τα τεραστια παραθυρα του χαζευαμε το λιμανι, τους περαστικους, τα κοτερα, το φεγγαρι οποτε τυχαινε, τον φαρο. Το καλο ηταν οτι απο μεσα μπορουσες να τους χαζευεις ολους κι εκεινοι δεν σε καλοβλεπανε, μεσα ηταν σκοταδι κι εξω φωτιζαν τα φαναρια του πλακωστρωτου λιμανιου. Οταν τα πιναμε κι ειχαμε ορεξη μπορει και να μας εβρισκες στα γονατα να χορευουμε το "πως το τριβουν το πιπερι"... το μαγαζι ηταν "δικο μας", δεν υπηρχαν ντροπες, ολοι μια παρεα. Οταν μας κουραζε η φασαρια κι η ζεστη βγαιναμε στην αυλη του και την αραζαμε στα φοβερα μπαμπου καθισματα μες στην ηρεμια, 2 και 3 τα μεσανυχτα, ενω μεσα οι -λιγοστοι- τουριστες ξεφαντωναν, και περιμεναμε να παει 4, να ανοιξει ο φουρνος για να παμε για ζεστη ζαμπονοτυροπιτα. Τοτε γινοταν οι περισσοτερες εξομολογησεις, απο τις πιο αστειες μεχρι τις πιο σοβαρες, λιγο η καλοκαιρινη νυχτα, λιγο το να βλεπεις και να μυριζεις τη σκοτεινη θαλασσα μπροστα, λιγο οτι ουζα ειχαμε πιει μεχρι τοτε...

Ειμαι πολυ moody blue σημερα.
Προσπαθω να το ριξω στη δουλεια για να ξεχαστω αλλα τελικα ουτε να δουλεψω καταφερνω ουτε να ξεχαστω. Τι να τα κανεις τα μπαμπου καθισματα αν δεν εχεις τις εξομολογησεις; Η ζωη ειναι πολυ ανιαρη και βαρετη οταν δεν εισαι ερωτευμενος (ή οταν δεν ξερεις αν εισαι ή οταν δε μπορεις να εισαι ή οταν διαπιστωνεις πως πλεον δεν εισαι). Εγω παντως σημερα, οπως ελεγε καποτε κι η κολητη, ειμαι ενα τιποτενιο τιποτα.

Η δικη μου Ιθακη

"Σα βγεις στον πηγαιμό για Βαρκελωνη, να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος βόλτες, γεμάτος κτίρια Gaudi. Τους Γιαπωνέζους και τους Γερμανούς, τον μεθυσμένο Αγγλο μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις, αν αποφύγεις τα μουσεια και το λιμανι, αν συνετά διαλεξει το πνεύμα και το σώμα σου να παει προς τη Gracia. Τους Γιαπωνεζους και τους Γερμανους, τον άγριο Αγγλο δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν σε παει προς τη La Rambla.

Να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωία να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα πιεις τον καφέ σου σε ταράτσες πρωτοειδωμένες· να σταματήσεις σ' εμπορεία Πακιστανικά, και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις, μπλούζες Ροναλντίνιο και ταυράκια, σομπρέρο μεξικάνικα και βεντάλιες, και ηδονική σανγκρία κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονη ηδονική σανγκρία· σε μπαρ Καταλανικα πολλά να πας, να φας τάπας και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Η Βαρκελωνη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Βαρκελωνη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Βαρκελωνες τι σημαίνουν."

Αλλο εψαχνα αλλο βρηκα...

Κι εκει που εψαχνα τους στιχους απο το Total Disguise που "εκλεψα" απο τον Κερβερο και με ξετρελανε (ιδιως η tango mix εκδοση, ευχαριστω ρε Kervere, να που εισαι και σε κατι χρησιμος! :Ρ ), επεσα πανω σε ενα παλιο ποστ του Βατραχοκοριτσου με τον ιδιο τιτλο κι εμεινα να το διαβαζω ξανα και ξανα... μερικοι ανθρωποι ξερουν να εκφραζουν απιστευτα με λεξεις ολα οσα νιωθουν, ακομα κι οταν ειναι ενα κουβαρι ολα μεσα τους και δεν ξερουν πως να το ξεμπλεξουν. (Αντρεα, κι εσυ συμπεριλαμβανεσαι στην κατηγορια, μη ζηλεψεις!)

Παρτε και τους στιχους μια κι εκανα τοσο κοπο να τους βρω (το mp3 ειπαμε, στον κερβερο):

Under the blue sky
It’s just you and I
And I wonder why
I can’t be with
Anyone else but you

Is it something in your eyes
Or your innocent lies
That makes me feel like I’m lost here
I’m wandering around in total disguise

It was extraordinary
And for one too many
I loved you sevdim seni
Sen de sev beni , sev beni

Since you could make me smile
Then you could stop the world for a while
Sometimes you make me cry
Then you give me wings and make me fly

na,nananan.oh,oh (3)
i hope is true
and i'm with you.
we went on trip.
i wont ever be through
whatever you do just tell me you feel the same way too

Αχ καρδια μου!!!

Παλι ερωτευτηκα!
Ειναι κουκλος το μωρο μου! Κι αντρακλας βαρβατος! Βαγγελας με το ονομα, μαγκας, μεχρι που την ειχε αραξει τεμπελικα στα ζεστα και βαριοτανε να βγει να δει και τον κοσμο... αλλα τον βγαλαμε με το ζορι, οχι θα τον αφηναμε, ο κοσμος ολος να περιμενει κι αυτος να το παιζει βαρυς και δυσκολος.



Χαζοθεια, τι να πεις.... τον Αυγουστο θα παω να τον τσακισω στα φιλια!

Κι αλλο, κι αλλο!

Μπορει να μην ηταν καθολου -μα καθολου- η μερα του Ronnie...

Μπορει η Αρσεναλ να αντεξε εκπληκτικα κερδιζοντας μεχρι το 70κατι και παιζοντας μονο με δεκα...

Μπορει ο Henry να ειναι θεος...

Μπορει να ημασταν χεσμενοι και να ειχαμε παθει δεκατρια εγκεφαλικα μεχρι να μας σωσει ο Belletti (ή να πω ο Laarsson;) και να σφυριξει η ληξη...

Μπορει ο διαιτητης με μια ανευ προηγουμενων αποφαση να αλλαξε ολη τη ροη του παιχνιδιου (κι οχι οτι μας συνεφερε απαραιτητα η αποφαση του)...



... αλλα τελος παντων, εχει σημασια; Ειναι δικο μας! :)

(Αχ ρε Αντωνη καφρε, μην αφησεις τιποτα ορθιο στο Παρισι! τετοια πραγματα μια φορα τα ζεις, τυχερακια!)

Κι επειδη στο τελος θα με βγαλετε και φανατισμενη που εκλεισα τα σχολια μονο και μονο επειδη θελω να πανηγυρισω με την ησυχια μου και χωρις διαλογους/διαμαχες καφενειου περι διαιτητων και λοιπων.... γραψτε οτι θελετε και σκαστε! Ετσι κι αλλιως να μου την σπασετε κι αλλο αποκλειεται! Ειμαστε πια πρωταθλητες και τα γλεντια θα κρατησουν μερες!!

O le le, o la la, ser del Barça es el millor que hi ha!

Τερμα το διαλειμμα :(

Ουφ! Καλη η ανοιξη αλλα η επιστροφη στην πραγματικοτητα ολο και πιο δυσκολη. Μου εχει κολησει απο το πρωι και σιγοτραγουδαω ενα ισπανικο τραγουδι που λεγεται "Idiota" αλλα βαριεμαι να μεταφραζω τωρα... παντως για μια ηλιθια φατσα μιλαει, μου παει κουτι! Αναρωτιεμαι αν ειναι καλυτερα να την πεσω με τα μουτρα στο κουτσομπολιο με την Αλεξ και τη Νικη (χα! νομιζατε θα ελεγα δουλεια;;), να πιω δευτερο καφε και να χαζεψω τα blogs ή να κανω πως δουλευω και να χτυπαω ρυθμικα τα πληκτρα ενω θα βλεπω κι αλλα videoclip στο youtube, μιας και μπλοκαρανε το emule και δεν μπορω και να κατεβασω τιποτα (αν ειναι δυνατο τους απατεωνες να μπλοκαρουν emule σε χωρο εργασιας!! :Ρ). Με ποναει κι ενα δοντι, σας ειπα; Ασχετο θα μου πειτε, οκ, αλλα αφου με επιασε αυτη η εξομολογητικη ταση και λεω τον πονο μου ας το πω κι αυτο. Τελος παντων, παλι καλα σημερα εχει στην tv τον αγαπημενο μου γιατρο House (για οσους δεν εχουν ιδεα τι ειναι ο House, ενα θα σας πω, χανετε απιστευτες κυνικες ατακες!!). Αλλα θα κανω αλλη μερα αφιερωμα στον House, παω για φαγητο και κουτσομπολιο τωρα...

Να μην επαναλαμβανομαι αλλα δυσκολη η ζωη του διδακτορικου...

"αφηστε μηνυμα, λειπω"

Μετα απο μια εξαντλητικη βδομαδα, λεω να αφησω τα πληκτρολογια και να παω να πιασω την ανοιξη σε κανεναν αγρο.

Καλο σαββατοκυριακο, ραντεβου τη Δευτερα :)

Religion

Stan : "Why would God let Kenny die, Chef? Why? Kenny's my friend. Why can't God take someone else's friend?"

Chef : "Stan, sometimes God takes those closest to us, because it makes him feel better about himself. He is a very vengeful God, Stan. He's all pissed off about something we did thousands of years ago. He just can't get over it, so he doesn't care who he takes. Children, puppies, it doesn't matter to him, so long as it makes us sad. Do you understand?"

Stan : "But then, why does God give us anything to start with?"

Chef : "Well, look at it this way: if you want to make a baby cry, first you give it a lollipop. Then you take it away. If you never give it a lollipop to begin with, then you would have nothin' to cry about. That's like God, who gives us life and love and help just so that he can tear it all away and make us cry, so he can drink the sweet milk of our tears. You see, it's our tears, Stan, that give God his great power."

Stan : "I think I understand."



Απιθανο το South Park... Το συγκεκριμενο διαλογο το βρηκα καπου μεσα απο το "god's official weblog" (goodgod.wordpress.com). Πολυ καλο το συγκεκριμενο blog, καλη ιδεα αλλα και πολυ καλα υλοποιημενη, αν δεν βαριεστε τα αγγλικα ριξτε του μια ματια.

Σκεψεις της στιγμης

Παλι με ενα καφε στο χερι (δεν εχει φωτογραφια σημερα) και να προσπαθω να ηρεμησω (απο ποτε ηρεμει ο καφες;). Σε μια ωριτσα εχω μαθημα θεωριας και για οσους δεν με ξερουν ειναι απο τα λιγα πραγματα που μπορουν στα αληθεια να με αγχωσουν, το να πρεπει να μιλησω σε κοσμο, ξερω οτι δεν ειναι και το μεγαλυτερο προβλημα που μπορει να εχει κανεις σε αυτη τη ζωη, αλλα να, ντροπαλο κοριτσακι κι εγω βλεπεις (:-Ρ) σιχαινομαι να μιλαω σε κοινο. Γιαυτο κι εφυγα τρεχοντας απο τη σιγουρια του δημοσιου υπαλληλου και το καθηγητιλικι... ναι ναι, ξερω, κι ηρθα παλι στα παρομοια, αλλα τελος παντων, εδω δεν ειναι καθημερινο, ειναι λιγες ωρες και ελπιζω σιγα-σιγα να ξεπερασω την αγοραφοβια μου (ή μηπως ειναι φοβος σκηνης; παλι καλα δεν εγινα ηθοποιος!). Τουλαχιστον εδω δεν εχεις να κανεις και το διαιτητη στα κουτσουβελα και να τους στελνεις τιμωρια και εξω με απουσια, αφου οι μισοι ετσι κι αλλιως εξω θα ειναι να πινουν καφε σε κανενα κυλικειο... τους τυχερακιδες...

Εχω ξενερωσει πολυ και με πολλα τελευταια, ατομα και καταστασεις που με απασχολουσαν εδω και καιρο τωρα εχουν αρχισει να ξεθωριαζουν καπως, οχι απαραιτητα με δικη τους ευθυνη, αλλα σαν να ξεκαθαριζω μονη μου παλιες καταστασεις που γεμιζαν τα συρταρια στο μυαλο μου και ξανα απο την αρχη -ελπιζω- σε λιγο καιρο. Ισως φταει η ανοιξη, σιγουρα φταιει η ανοιξη! Πως οταν βγαζεις τα ανοιξιατικα κανεις και ενα ξεκαθαρισμα στα χειμωνιατικα πριν τα χωσεις ξανα στις ντουλαπες για του χρονου; Καπως ετσι.

Μαλλον καιρος να παω για ψωνια και να ανανεωσω την ντουλαπα μου ;)

Si si si!

εν αναμονη του τελικου στο Παρισι το πρωταθλημα μας πεφτει λιγο ;)
Και το φετινο συνθημα δεν εχει να κανει με τη Μαδριτη (Madrid who???) αλλα με το αλλο ονειρο.... "Si si si, nos vamos a paris!"

Παλι τα ιδια θα λεμε; Αν θελετε κι αλλα διαβαστε τα περσινα.

Κι αλλο, κι αλλο...

I love 80's!!

Αχ αχ! Οι Bon Jovi με μακρυ φουντωτο μαλλι και δερματινα!! Υπαρχει πιο eighties?

Αν σας ανοιξε η ορεξη, μου στειλανε μια σελιδα που εχει μαζεμενα ολα τα διασημα βιντεο απο τα γνωστα τραγουδια της δεκαετιας του 80. Ημουν μεταξυ του "τιριριρι" και αυτου που τελικα διαλεξα για να βαλω εδω, αλλα ο John ειναι σαφως πιο ομορφος απο τον περιεργο των Europe. Τι να κανεις, παιδικοι ερωτες ειναι αυτοι :)

Εισαι τοσο ωραιος, για μια χρηση.

Αγνωστο κορμι, λυση προχειρη
Στιγμιαιος καφες, χαρτινο ποτηρι
απο καντινα με αισθηματα που εχουν ληξει
εισαι τοσο ωραιος, για μια χρηση.

(Ευσταθια, One night stand)

Νοσταλγια

"Περιεργη η νοσταλγια ε; ...γιατι το να νοσταλγεις δεν ειναι απο μονο του ασχημο, σημαινει πως σου εχουν συμβει ομορφα πραγματα και σου λειπουν πολυ. Εγω για παραδειγμα δεν νοσταλγω τιποτα γιατι ποτε δεν μου συνεβησε τιποτα τοσο ομορφο ωστε να μου λειπει τοσο... αυτο κι αν ειναι πουστια... Μπορεις να νοσταλγεις κατι που ακομα δεν σου εχει συμβει; Γιατι εμενα καμια φορα μου τυχαινει... μου τυχαινει να φανταζομαι το πως θα ειναι τα πραγματα... οι αντρες για παραδειγμα... η ζωη γενικα. Και μετα στενοχωριεμαι οταν σκεφτομαι το ομορφα που θα ηταν... γιατι θα ηταν πανεμορφα... στ'αληθεια, πανεμορφα... Και μετα οταν το σκεφτομαι με πιανει νοσταλγια... γιατι θα ηταν τοσο ομορφα... Κι οταν συνειδητοποιω οτι ακομα δεν συνεβησαν κι ισως να μη συμβουν ποτε στενοχωριεμαι τοσο πολυ... αλλα ειναι μια θλιψη προκαταβολικη, οπως η εγγυηση που δινεις οταν νοικιαζεις ενα σπιτι αλλα με θλιψη, την βαζεις προκαταβολικα γιατι στην τελικη ξερεις πως θα καταληξεις να τη χρησιμοποιησεις"

(απο την ταινια Princesas, η σκηνη εδω)