PUT THE KOTS DOWN SLOWLY!!

Μιαμ μιαμ!!!

All I want for Christmas is you!

Τις τελευταιες μερες ημουν λιγο αρρωστη κι εκοψα αναγκαστικα προσωρινως δυο απο τις αγαπημενες μου συνηθειες, το φαγητο και τον καφε. Ιδιως ο καφες πολυ με πειραξε, με ρυζι λαπα μπορω να επιβιωσω κι ολη τη βδομαδα (αν και καπου εχει αρχισει να μου τη δινει) αλλα να μην εχω την ζεστη κουπα καφε διπλα μου και να πινω αυτα τα νεροζουμια τα ροφηματα νισαφι!

Τελος παντων, δεν ειμαι αρνητικη μερες γιορτες, καλο κανει λιγη αποτοξινωση γιατι καθε επιστροφη στη μαμα πατριδα ισοδυναμει με πεντε κιλα επιπλεον. Με την ευκαιρια λοιπον, παραθετω και την λιστα δωρων μου προς καθε ενδιαφερομενο που αναρωτιεται τι να μου αγορασει :)
Καλη καρδια βεβαια αλλα και κανα χειροπιαστο δωρο δεν κανει κακο που και που τσιφουτηδες!

Εχουμε και λεμε:

1. Καινουριο λαπτοπ γιατι το παλιο κανει θορυβο σαν αεροπλανο (χμ, λιγο ακριβο)
2. Ενα τηλεφακο για τη μηχανη μου (επισης ακριβουλικο αλλα αν θελετε κι αλλες καλλιτεχνικες φωτογραφιες ξηλωθειτε!)
3. Το καινουριο βιβλιο του Χαρρυ Ποττερ (μη χαιρεστε, που νομιζατε θα την γλυτωσετε με το φτηνο, θα το παρω μονη μου με το που πατησω ελλαδα)
4. Το καινουριο cd του Πετρελη (πλακα κανω!! please noooo!!)
5. Μια καφετιερα για Εσπρεσσο (τις ηλεκτρικες μηχανες εννοω, οχι αυτα τα μικρα τα βιδωτα)
6. Ενα τσουρεκι σοκολατας απο τον Τερκενλη! (δεν ζηταω και πολλα τελικα :)

Η αγαπη σας φυσικα ειναι ανεκτιμητης αξιας....για ολα τα αλλα MasterCard!!

Καλες γιορτες!

Υ.Γ.:επιστρεφω στη βαση μου σε κανα δυο βδομαδουλες αλλα μαλλον θα σας κανω αναμεταδοση κι απο Γιαννενα, dont worry (σιγα που ανησυχουσατε, λεμε τωρα)
Υ.Γ.2: Αλεξ και Κωστη ετοιμαστειτε! Τι θα γινει με τη μινι μπλογκοσυναντηση που λεγαμε;; Το κοκκινο χαλι με περιμενει στο Βενιζελος ή ακομα;;

Μην πυροβολειτε τον Αη Βασιλη!

Ναι ρε, μου αρεσουν τα Χριστουγεννα!!
Τρεχει τιποτα;;;

Τελευταια το να πεις οτι σου αρεσουν τα Χριστουγεννα αναμεσα σε ενα σωρο γκρινιαρηδες, μαγκουφηδες και απογοητευμενους απο τη ζωη τους που μελαγχολουν λεει με τις γιορτες θεωρειται σχεδον βρισια! Συγνωμη, αλλα δε θα παρω! Μου αρεσουν ναι, τρελα, τα παντα, μεχρι και το Last Christmas των Wham, τα καλαντα, οι κουραμπιεδες, οι οικογενειακες συνεστιασεις, το χαρτακι, το φαγητο, το εξω, το οτι δεν παω για δουλεια, το στολισμενο σπιτι που μυριζει ωραια. Και ναι, ισως κατα καιρους να εχω περασει κι εγω μοναχικα Χριστουγεννα και να μην ηταν το καλυτερο μου, αλλα τι να γινει, δε θα κατσω να σκασω κιολας, του χρονου καλυτερα.

Γκρινιαρηδες!

Ο ανθρωπος που γυρισε απο το κρυο

...αλλα τα περασε τελεια! :)

Ολα τα ειδαμε, μεσα σε τεσσερις μερες επισκεφτηκαμε τα παντα, ουτε κι εγω ξερω πως προλαβαμε. Μουσεια, αξιοθεατα, βολτες, θεατρο... Αυτο που μας εντυπωσιασε πρωτα απο ολα και τις τρεις ηταν το μιουζικαλ, το Φαντασμα της Οπερας, καταπληκτικα σκηνικα, καταπληκτικη μουσικη, ολα απιθανα, μονο και μονο γιαυτο αξιζε τον κοπο να παμε. Βεβαια μαζι με μενα ειχε πεταχτει στο Λονδινο και η μιση Βαρκελωνη (ισως και ολοκληρη) βαρεθηκα να ακουω καταλανικα και ισπανικα τριγυρω! Απο μουσεια, το Tate Modern εμενα προσωπικα με αφησε αρκετα αδιαφορη, αποφασισα οτι δε μου αρεσει η τοοοσο μοντερνα τεχνη, το μονο του καλο ηταν η καφετερια στον τελευταιο οροφο με υπεροχη θεα!! Αφου απο το τοσο που λεγαμε και ξαναλεγαμε με τη Νικη "οταν παμε στο Tate να πιουμε καφε" η καημενη η Αννα που δεν ηξερε οτι ειναι μουσειο νομιζε οτι ηταν καμια διασημη καφετερια!!

Στο Camden


Σας ορκιζομαι οτι μια τετοια ζακετα οπως τη μεσαια τη μπλε εχει η μανα μου απο τα νιατα της! Α ρε μανα, ντυμενη και σε μοδα Camden!

Το Camden Town δυστυχως δεν το εκμεταλλευτηκαμε αρκετα, πηγαμε την πρωτη μερα και λιγο το οτι χαθηκαμε απο τα τοσα πραγματα που ειχε να δεις, λιγο το οτι λεγαμε "απο την πρωτη μερα να αρχισουμε ψωνια δε λεει" δεν αγορασαμε τιποτα και το μετανιωσαμε μετα. Το μονο που καναμε ηταν να φαμε εκει διαφορα παραδοσιακα αγγλικα φαγητα (κινεζικο, μεξικανικο κλπ).



Και μια και μιλαμε για παραδοσιακο Αγγλικο φαγητο (χωρις πλακα αυτη τη φορα) πεταχτηκαμε στο East End (απο τις φτωχες συνοικιες του Λονδινου αν καταλαβα καλα) και δοκιμασαμε ενα πολυ καλο fast food φαγητο εργατικης ταξης ονομαζομενο "πιτα και πουρες", το οποιο μας αρεσε τρομερα, πρωτον γιατι ηταν οντως κατι παραδοσιακο και δεν υπηρχε ιχνος ισπανου ή αλλου τουριστα τριγυρω και δευτερον γιατι ηταν πολυ νοστιμο και διαφορετικο και η καλη κυριουλα που μας το σερβιρε μας αποκαλεσε darling :)

Δεν ειναι απλα μια φωτογραφια του Big Ben. Ειναι η πρωτη φωτογραφια του ποντικιου στο Λονδινο!

Το δωματιο μας στο hostel ηταν σαν κελι φυλακης αλλα δε γκρινιαξαμε ιδιαιτερα, ηταν σχετικα καλη τοποθεσια και αρκετα καθαρο. Για το κρυο να μην τα ξαναλεμε, οχι ομως οτι ηταν και τοσο τρομερο οσο την προηγουμενη φορα (ιδιως στο Λονδινο γιατι στο Κολτσεστερ τα ειδαμε ολα), γενικα ειμασταν τυχερες και πεσαμε σε μερες που για Αγγλια θεωρουνται "καλες". Γλυτωσαμε το τροχαιο στο τσακ κανα δυο φορες, τι κι αν μας λεγανε και μας ξαναλεγανε look left, εκει εμεις, στο right!

Δεν ειναι ενα οποιοδηποτε βιβλιοπωλειο...ειναι το βιβλιοπωλειο του Hugh Grant στην ταινια Notting Hill! Απλα ετυχε να περασουμε, μη νομιζετε οτι το ψαχναμε με τις ωρες (να σωσω λιγη αξιοπρεπεια) και βασικα ειναι γαματο μαγαζακι

Μετα φυγαμε απο την πρωτευουσα για Colchester ή για να ειμαστε πιο σαφεις για Wivenhoe, ενα χωριουδακι εξω απο το Colchester. Δε λεω, ωραια η αγγλικη εξοχη με την ησυχια της και το πρασινο της αλλα ΠΟΛΥ κρυο! Και μια ομιχλη, να ακριβως οπως την περιεγραφε εδω ο Κωστης. Οι Αγγλιδες παντως ειναι τα πιο θαραλλεα πλασματα που εχω συναντησει. Οπως και να το κανεις, το να βγεις στους μειον 4 με τιραντακι, μινι, πεδιλο και χωρις καλτσον θελει κοτσια. Μπραβο κοριτσια, ευγε, δειξτε κρεας κι ας ειναι και μελανιασμενο απο το κρυο!! Εμεις παλι σαν τις γιαγιαδες, κασκολ, σαλι, σκουφο, γαντια, κανα δυο τρια πουλοβερ, διπλες καλτσες...κατι μου λεει οτι γιαυτο δε ριξαμε γκομενο ;)

Συγνωμη αλλα ειναι ονομα αυτο για pub!??!?! Αλογο και γαμπρος;; Ας μου εξηγησει καποιος τη λογικη τους!

Eindhoven

Και για επιδορπιο ειπα να περασω και μια βολτα απο Ολλανδια αλλα χωρις το τριο αυτη τη φορα, μονη. Εδω να διαμαρτυρηθω εντονως οτι δε γινεται μονο και μονο επειδη κοιμηθηκες σαν ζωο στο αεροπλανο να νομιζεις οτι κατεβηκες Eindhoven και να σε εχουν κατεβασει Charleroi (Βελγιο) λογω ομιχλης και κανεις να μην σου εχει πει τιποτα!!! Παλι καλα που δεν βρεθηκα να ψαχνω τον Αλβαρ σε τιποτα Βρυξελες και να αναρωτιεμαι γιατι με εστησε! Ντροπη. Επισης να δηλωσω το σεβασμο και για τους Ολλανδους γιατι παει στο διαολο να κανεις χιλιομετρα με το ποδηλατο καθε μερα αλλα να τα κανεις και με τετοιο ψοφοκρυο;; Respect! Εμενα 20 λεπτα με αναγκασανε να κανω και οταν μιλαμε με πονεσε ολο το κορμι... αλλα ετσι τρωνε ολη μερα τηγανητες κροκετες, τηγανητο ψαρι, τηγανητες πατατες με μαγιονεζα (μυριζει τηγανιλα παντου) και παραμενουν λεπτοι και υγιεις. Μαγκια τους. Ωραια θα ηταν να οργανωνοταν και στη Βαρκελωνη ετσι και να πηγαιναμε παντου με ποδηλατα, εδω που δεν εχουμε και τοσο κρυο. Αλλα δε φτανουν μονο κανα δυο ποδηλατοδρομοι, πρεπει να μαθουν και οι οδηγοι να σε σεβονται. Τελος παντων, μεγαλη κουβεντα, αλλη φορα.

Αυτοματο μηχανημα αναληψης κροκετων!

Στην ουρα για τηγανητο ψαρι

"Χμ, αυτες οι τηγανητες πατατες με μαγιονεζα καλες φαινονται, να χτυπαγα μια μεριδα διακριτικα..."

Αυτα τα ωραια. Αντε και του χρονου αλλου :)

Υ.Γ: Βραβειο καλυτερου συνταξιδιωτη στην Αννα τζουνιορ. Δεν γκρινιαξε ουτε λεπτο, υπομονετικη, πολυυυ βολικος ανθρωπος, καταφερε να ανεχτει με τρομερη ευγενεια τις υστεριες δικες μου και Νικης και αντιμετωπισε τα παντα με χιουμορ, ακομα και οταν την δουλευα για μερες που ζητησε να της βαλουν potatoes στο σαντουιτς! Απο εδω και περα θα την παιρνω παντα μαζι μου στα ταξιδια!!

Υ.Γ2: Φιλια στον κυριο Πετρελη που τον πετυχαμε στο ασχετο στο μετρο! Η πλεον κουφη συναντηση!! "Σου βαζω εικοσι με αριστα το δεκα"! Μικρος που ειναι ο κοσμος...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Γεια σας αγαπημενοι μου φιλοι και πιστοι αναγνωστες!!! Σας ευχαριστω πολυ για τα χρονια σας πολλα, μου ζεσταινετε την καρδια εδω στα κρυα που ειμαι. Ανυπομονω να γυρισω να σας τα πω με λεπτομερειες!! (ενταξει, δεν ανυπομονω ακριβως γιατι περναμε φανταστικα αλλα ολα τα ωραια πραγματα καποτε τελειωνουν).

Χρωσταω ηλεκτρονικο κερασμα, φιλιαααααα!!!!

Σκηνη στο λεωφορειο

Ειχα πει θα φυγω (αυριο βασικα) ομως σημερα επεσα σε μια συζητηση στο λεωφορειο που με συγκινησε.

Μπαινουν δυο αντρες, κλασικη και γνωστη φιγουρα, αστεγοι, απλυτοι, με βλεμμα χαμενο απο τα ναρκωτικα. Κουβαλανε ενα κασετοφωνο και κανουν φασαρια μιλωντας ο ενας στον αλλον δυνατα και μπερδεμενα, παραπατανε και πεφτουν πανω στα καθισματα με το που ξεκιναει το λεωφορειο. Μια κυρια με ενα καροτσακι λεει κατι (σχετικα χαμηλοφωνα και ευγενικα) για να χαμηλωσουν τη μουσικη επειδη το μωρο κοιμαται αλλα αυτοι στον κοσμο τους. Μεχρι που ο ενας απο τους δυο αντιλαμβανεται τα νοηματα της κυριας. Κλεινει αμεσως τη μουσικη και ζηταει πολλες φορες συγνωμη, μπερδεμενα λογια αλλα χωρις κανενα ιχνος ειρωνιας. "Συγχωρεστε μας, στα αληθεια δεν ειχαμε καταλαβει οτι υπηρχε καροτσακι με μωρο, η μουσικη μπορει να περιμενει, το μωρο εχει προτεραιοτητα, οταν ενα μωρο κοιμαται σεβασμος απολυτος, πρεπει να το σεβομαστε γιατι το μωρο ειναι τα παντα, ειναι η ζωη η ιδια, ειναι το μελλον"

Φιλοσοφιες ζωης απο ανθρωπους διχως μελλον.

London calling

Τις επομενες μερες θα ειμαι ταξιδακι γιαυτο μην ακουσω γκρινιες οτι χαθηκα, λιγη υπομονη και θα επανελθω με φωτογραφιες απο το κρυο Λονδινο και τις περιπετειες του τριο-Στουτζες (me, Νικη, Αννα jr.) στην πρωτη του ομαδικη εξορμηση στην Ευρωπη. Εχω αγχωθει λιγο με το κρυο που με περιμενει γιατι εγω γενικα οταν κρυωνω γινομαι πολυ γκρινιαρα και θυμαμαι οτι η πιο εντονη αναμνηση απο την προηγουμενη φορα που πηγα Λονδινο ηταν το τσουχτερο κρυο που τραβηξαμε (και το οτι ολα ηταν πολυ ακριβα και καταληγαμε να κοιταμε με πεινασμενο βλεμα εξω απο τα παραθυρα των εστιατοριων τους αλλους να τρωνε μεσα στη ζεστη, σαν το κοριτσακι με τα σπιρτα ενα πραμα).

Δεν εχει σημασια, αυτη τη φορα θα ειναι διαφορετικα. Θα παω προετοιμασμενη για το χειροτερο, που σημαινει ορειβατικος εξοπλισμος αντιστοιχος με αποστολη στα Ιμαλάϊα, και θα εχω και την καταλληλη παρεα ωστε να ζεσταθω απο τα πολλα γελια :)

Kisses!

Χρησιμα: Part ΙΙ

Internet Help Desk

Ισως μετα απο αυτο να το σκεφτειτε δυο φορες πριν ζητησετε απο το φιλο πληροφορικο να σας πει γιατι δεν δουλευει το DVD
(Αλεκο μου, εγω σ'αγαπαω, για πλακα το λεω καλη μου οκ;)

* επισης κυριως για ομοιοπαθεις πληροφορικους...

Χρησιμα: Part I

How to buy a computer

*για geek...κυριως

M'agrada viure a Barcelona!

(photo of Adalberto Tiburzi, click here to visit his album)

Για τον κυριο γκρινιαρη που ζητησε φωτογραφιες. Δικες μου εχω δυστυχως λιγες (αναρωτιεμαι γιατι, σημειωνω: να βγαλω φωτος Βαρκελωνη) αλλα στο παραπανω λινκ θα βρεις αρκετες.

:)

"E-e-e O-o-a
Esta Barça es
Lo millor que hi ha"

(sorry παιδες αλλα τις τελευταιες μερες το μονο που κανω ειναι να βλεπω ποδοσφαιρο και να θαυμαζω το θεο Ronnie....οπως επισης να απολαμβανω τα σχολια των δυστυχων της Ρεαλ... που πας ρε καραμητροοοο!!)

Υ.Γ: zouri1 σταματα να με αγχωνεις!! Βρε μπελα που βρηκα... :Ρ

"Those were -some of- the best days of my life"

Αφιερωμενο σε ενα ματσο τρελους απο διαφορες χωρες που ετυχε να συναντηθουν ενα καλοκαιρι στον Πολυγυρο και να περασουν 20 μερες φανταστικες. Δεν ειμαι καλη στο να διηγουμαι ιστοριες, εξαλλου νομιζω πως η διηγηση ιστοριων ειναι για λιγο αργοτερα, οι νεοι καλυτερα να τις ζουν, αυτες και αλλες και ακομα περισσοτερες και να κοιτανε μπροστα κι οχι πισω, τουλαχιστον οχι με νοσταλγια, οχι ακομα. Οσοι περασετε απο το δασος του Ταξιαρχη στον Πολυγυρο Χαλκιδικης και δειτε μια ξυλινη σκαλα μεσα στο δασος και κατι ξυλινες κακοφτιαγμενες πινακιδουλες να ξερετε οτι ενα καλοκαιρι εκει ακουγοταν γελια απο καθε μερια. Ισως αν ακουσετε προσεχτικα να εχει μεινει καποιος αντιλαλος.

Ταινιες

Μια και δεν εχω πολυ εμπνευση για αλλο θεμα, ας μιλησω για τις ταινιες που ειδα τελευταια και δεν σχολιασα ακομα, ειναι αρκετες και δεν εχω και καλη μνημη.

Flightplan, με Jodie Foster. Την ειδα μολις χτες αλλα δεν με εντυπωσιασε. Περιμενα κατι καλυτερο. Τυπικη χολυγουντιανη περιπετεια σε αεροπλανο με μια μικρη δοση μυστηριου και με συνηθισμενο happy ending made in hollywood. Δεν θα την προτεινα ιδιαιτερα.

Match Point, με Scarlett Johanson. Εγω απο Woody Allen δεν καταλαβαινω και πολλα. Δεν με νοιαζει ιδιαιτερα αν οσοι εχουν δει οοολες τις ταινιες του και ξερουν απεξω τη βιογραφια του μπορουν να διακρινουν την χαρακτηριστικη του ειρωνια ως προς τους αμερικανους και την αστυνομια, το οτι δεν ειναι γυρισμενη στη Νεα Υορκη οπως ολες αλλα κανει το Λονδινο να φαινεται Νεα Υορκη ή δεν ξερω κι εγω τι αλλο κουλο. Για καποιον που δεν ξερει ολο το παρασκηνιο η ταινια ειναι καλουτσικη, με αφθονο μαυρο χιουμορ, λιγο επιφανειακη, με ηθικο διδαγμα το οτι η τυχη μετραει παντου και παντα και παλι καλα που ειναι κι η Scarlett δηλαδη να σωσει λιγο την κατασταση με το ομορφο μουτρακι της. Οι fans του σκηνοθετη ας με συγχωρησουν, δεν με εντυπωσιασε.

La vida secreta de las palabras (The Secret life of words), με Tim Robbins. Εμενα παλι γιατι με ενθουσιαζουν τοσο πολυ τελευταια οι ισπανικες παραγωγες; Ελαχιστες με εχουν απογοητευσει κι αυτη δεν ειναι εξαιρεση. Οι ανθρωποι ξερουν να κανουν ταινιες. Ασε που με τον φοβερο Tim Robbins ακομα κι ο Πολεμος των Κοσμων σωζεται. Τι να πω, η ταινια ειναι εκπληκτικη. Δραμα αλλα απο τα δυνατα και τα πολυ καλα, ουτε μελοδραμα ουτε αμερικανια. Αν δεν την δειτε θα χασετε (συν το οτι δεν σας ξαναμιλαω).

Old Boy, το γνωστο. Ξερω, δεν ειναι καινουρια αλλα εγω τωρα το ειδα. Νομιζω οτι θα μεινω με τη μουσικη καλυτερα, η ταινια παραειναι βιαια και τραγικη για μενα. Δε λεω, ειναι πολυ καλη, αλλα ειναι για γερα στομαχια. Κι αυτο το βασανιστηριο με τα δοντια....μπορουσε και να λειπει! Ενταξει, η αληθεια ειναι οτι εγω τα αιματα γενικα δεν τα μπορω καθολου (εξαιρουνται τα στυλ Kill Bill γιατι εκει ειναι για γελια). Ομως συγνωμη, ειναι δυνατο να βλεπεις τετοια ταινια, με τοσο ενδιαφερουσα και πολυπλοκη και πρωτοτυπη ιστορια και μετα το μονο που να σου μενει να ειναι η σκηνη του βασανιστηριου; Τελος παντων, δειτε την γιατι αφενος εχει γινει must κι ειναι στις αγαπημενες ολων κι αφετερου αξιζει τον κοπο γιατι τετοιες ταινιες δεν γινονται συχνα (για τη μουσικη δεν το συζητω, απλα υπεροχη).

Επιστρεφω αμεσως

Αγαπημενο μου κοινο,
Μη μου παραπονιεστε και σε λιγο θα ειμαι και παλι μαζι σας! Αυτη τη βδομαδα επεσε πολυ διαβασμα για το διδακτορικο (τις ωρες που αφηνω το messenger δηλαδη) και δεν ειχα καθολου χρονο. Αφηστε που με το νεο λουκ οπως καταλαβαινετε εχω ενα χειμαρρο προτασεων νεων θαυμαστων που δε με αφηνουν σε ησυχια, εχουν περικυκλωσει το σπιτι, τηλεφωνα, γραμματα, ζητανε ραντεβου απεγνωσμενα, ζητανε αυτογραφα με το που ξεμυτιζω και τα λοιπα. Αν και ισως να εμαθαν για τα 130 ευρω.... Τελος παντων, θα ειμαι συντομα κοντα σας!

Μακια!
Αννα

What the hell was I thinking???

Αντιδραση της Αννας μετα την επιστροφη απο κομμωτηριο...

P.S: Τουλαχιστον το κουρεμα βγηκε τζαμπα γιατι χτες βραδυ βρηκα στο δρομο 110 ευρω!!!! Εγω ηξερα οτι "οποιος νυχτα περπατει..." αλλα ευτυχως εκανα λαθος :D


***Update: Μετα απο προσεχτικο ξαναμετρημα τα ευρετρα ανερχονται στα 130 ευρω! Απο οτι φαινεται θαμπωθηκα τοσο που ουτε να τα μετρησω σωστα δεν μπορεσα. Επισης μετα απο απαιτηση του κοινου μου ετοιμαζω εγχειριδιο "How-To: Πως να βρισκετε λεφτα στο δρομο, 101 τροποι"........... μα θα σταματησετε επιτελους να με ρωτατε πως το εκανα;;!!;!

No title

"Συννεφιασμε συννεφιασμενε μου ουρανε
μια χαραμαδα στην καρδια σου ανοιξε μου..."

Ρε τα καημενα τα βαζελακια!

:)

Ακομα τρεχουν...

Ταξιδιαρα ψυχη

Χτες βραδυ εκλεινα για αλλη μια φορα εισιτηρια για χριστουγεννιατικη επιστροφη στην πατριδα και εκει που σκεφτομουν οτι οι αεροπορικες εταιρειες θα επρεπε να μου κανουν ειδικη εκπτωση (στα 3 το ενα δωρο) αρχισα να αναλογιζομαι τα ταξιδια που εκανα μεσα στο 2005. Η αληθεια ειναι πως ειναι πολλα. Και αν μιλησω μονο για αεροπορικα ταξιδια, ας αφησουμε στην ακρη τα αλλα με τρενα και λεωφορεια, εχουμε και λεμε:

* Φεβρουαριος, 3 μερες Παρισι με Anna, Vanessa, Alvar και αλλους φιλους
* Απριλης, 3 μερες Μαδριτη με Νικη
* Ιουλιος/Αυγουστος, 40 μερες καλοκαιρινες διακοπες Ελλαδα
* Σεπτεμβριος, 5 μερες Vigo, συνεδριο με Jaume και Borris
* Δεκεμβριος (αρχες), μια βδομαδα Λονδινο και Eindhoven με Νικη και Αννα jr.
* Δεκεμβριος/Ιανουαριος, 18 μερες Ελλαδα για χριστουγεννα.

(ο Δεκεμβρης μπορει να μην εχει ερθει ακομα αλλα τα εισητηρια εχουν κλεισει οποτε μετραει το ιδιο στους παρακατω υπολογισμους)

Αν υπολογισουμε ως μεσο ορο για καθε ταξιδι τις 3 πτησεις (μια και δεν ειναι ολα απευθειας αλλα μερικα με ενδιαμεση σταση) αυτο σημαινει οτι πεταξα τουλαχιστον 18 φορες, με 18 διαφορετικα αεροπλανα. Απο τη διανομη των ταξιδιων προκυπτει οτι μεσο ορο καθε δυο μηνες πεταω για καπου ή για να το πουμε αλλιως, η μεγιστη χρονικη αποσταση μεταξυ δυο ταξιδιων ειναι μικροτερη των δυο μηνων (εδω καπου αρχιζω να αναρωτιεμαι πως αυτο ειναι οικονομικως δυνατο δεδομενου του μισθου-υποτροφιας. Συνεχιζω). Αν σε αυτα προσθεσουμε τα εισητηρια που εκλεισα για την αδερφη, τον Αλβαρ, την ξαδερφη, τους δυο καταλανους φιλους και τον περιπτερα της γειτονιας, οπως επισης και το οτι θυμαμαι απεξω τους τριψηφιους κωδικους τουλαχιτον εικοσι αεροδρομιων, τοτε μπορουμε να καταληξουμε στο εξης συμπερασμα:
Ή διαλεξα λαθος δουλεια ή πραγματικα βαριεμαι πολυ. Χμμμ....

Αποτελεσματα της ερευνας

Αν και το παρακατω ειναι λιγο κακοφτιαγμενο (Linux), ειχα υποσχεθει γραφημα και το εκανα.



Απο την ερευνα (αν και το δειγμα ηταν αρκετα μικρο) προκειπτει τα εξης:
- οι περισσοτεροι εχουμε ψυχολογικα προβληματα και χρησιμοποιουμε το μπλογκινγκ σαν φτηνο ψυχιατρο
- κανενας δεν τολμησε να παραδεχτει και να επιλεξει τις "καυτες" απαντησεις του στυλ
* "γιατι ειναι μοδα": μη μου πειτε πως δεν ειναι,
* "γιατι δεν εχω κοινωνικη ζωη": επισης παιζει πολυ και φαινεται οταν περναμε περιοδο που εχουμε κοινωνικη ζωη και το μπλογκ μας νεκρωνει
* "μας συναρπαζει να με διαβαζουν και να μου αφηνουν πολλα σχολια": προφανες στο οτι ολοι εχουμε μετρητη επισκεψεων και καποιοι πιο πολυ απο αλλους αναφερονται συχνα πυκνα στο ποσο διασημοι ειναι στη μπλογκοσφαιρα .... για να μην αναφερθω στο οτι ΟΛΟΙ κοιταμε να δουμε ποσοι μας εχουν στα λινκ τους.Σε σενα μιλαω, μη κοιτας αλλου!!


Anyway, να ευχαριστησω ολους τους συμμετεχοντες και keep blogging!!

ΝΟ! (η γιορτη του ΟΧΙ τωρα και στη Βαρκελωνη)

Το πρωτο που με "χτυπησε" ηταν η μυρωδια απο τα τυροπιτακια. Η εξασκημενη μυτη του ξενιτεμενου δεν κανει λαθος σε τετοια πραγματα. Περνωντας το κατωφλι βρεθηκα μπροστα σε μια αιθουσα στολισμενη με τα κλασικα γαλανολευκα σημαιακια και αφισες με τους ηρωικους αγωνιστες του '40. "Την κατσαμε! Για ΤΕΤΟΙΑ γιορτη προκειται;; Μα γιατι δεν το ξεκαθαριζουν απο την αρχη;;". Πριν προλαβω να οπισθοχωρησω και να εξαφανιστω χωρις να με παρουν χαμπαρι με τσακωσε η προεδρος-Μαρια. Καλοκαρδη γυναικα, πολυ ευγενικη, να με καλωσορισει και να μου δειξει τα κατατοπια. Λιγο που δεν θελησα να την κακοκαρδισω, λιγο το τραπεζι με τα τυροπιτακια (διανα!) με εκαναν να το σκεφτω πιο ψυχαιμα. Δε βαριεσαι, 2 ωρες ειναι θα περασουν.

Το πρωτο μισαωρο ηταν βαρετο. Περιμεναμε τον προξενο για να ξεκινησει η γιορτη, τα παιδακια γυροφερναν, οι κυριες ετοιμαζαν το μπουφε κι εγω σαν το ψαρι εξω απο το νερο, εξερευνουσα το χωρο. Απο οτι μου ειπαν, εκει μαζευονται τρεις φορες την εβδομαδα τα παιδια των μεταναστων και κανουν ελληνικα. Και το ολο κλιμα ειναι πολυ οικογενειακο, κυριως οικογενειες που μαζευονται εκει για χαρη των μικρων. Ο Προξενος ηρθε, η γιορτη ξεκινησε, κι ηταν σαν τις γιορτες στο δημοτικο, ο δασκαλος εβγαλε λογο για την ελληνικη περηφανιιιια (το νιιι του Αγρινιιου), τα μικρα ειπαν κουτσα στραβα δυο ποιηματα και μετα ολο δοξα και τιμη απαγγειλα(νε) ολοι μαζι τον εθνικο υμνο. Που ειναι η εξοδος γαμωτο;;

Μετα περασαμε στο μπουφε. Εκει εστρωσε το πραγμα, ιδιως οταν διαπιστωσα οτι τα τυροπιτακια καναν παρεα σε κεφτεδακια, τυρι φετα, ελιες καλαμων, ρετσινα, και για τελειωμα καρυδοπιτα και ρεβανι!! (αχ, να ξερατε η καρυδοπιτα για τον ξενιτεμενο τι σημαινει...). Ευτυχως στη παρεα προστεθηκε κι αλλη μια διδακτορικια, νεοφερτη στη Βαρκελωνη και με λιγη ρετσινα και κρασι αναψε για τα καλα η κουβεντα. Μετα βεβαια μπηκαν τα κλαρινα και τα δημοτικα και μας το χαλασαν γιατι η κοπελια ηταν κρητικια και πολυ χορευταρου και μπηκε γρηγορα στο πνευμα. Εγω σαν παγουρου ειχα τη δικαιολογια οτι τα κλαρινα μου προξενησαν μεγαλο τραυμα απο οταν ημουν στη κοιλια της μανας μου κι αυτη χορευε στα πανηγυρια, ασε τα καλοκαιρια στο χωριο που μας σερναν και κοιμομασταν στο καροτσακι κατω απο τα 1000 ντεσιμπελ του κλαρινου. Ετσι καπως τελειωσε το πραγμα και την εκανα,οχι πριν υποσχεθω φυσικα να ξαναπερασω για να τους δειξω πως χορευεται ο Κωσταντης και κατι αλλα ζαγορισια...(!!!HELP!!!)

Δεν λεω, καλα ηταν. Θα μπορουσε βεβαια να ηταν και καλυτερα, ιδιως αν ο μεσος ορος ηλικιας -των ενηλικων- δεν ηταν γυρω στα 45. Σε γενικες γραμμες πλακα εχει να μιλας ξανα ελληνικα και να χανεις για λιγο την αισθηση του οτι βρισκεσαι τοσα χιλιομετρα μακρυα. Και σιγουρα για τα μικρα ειναι καλο να μαθουν τη γλωσσα των μπαμπαδων τους. Ομως εμενα ολο αυτο γιατι μου δημιουργει μια καταθλιψη;; Και τι εμπνευση μου ηρθε μετα απο τρια χρονια που καταφερα να ξεφυγω απο Ελληνες αποδημους να παω τωρα και να μπλεκομαι;;

Ουφ, δε θυμαμαι και τον Κωσταντη και θα γινω ρεζιλι.

Βραδυνη βολτα στο κεντρο

Ακομα κι οταν ειμαι στις μαυρες μου περπατωντας για λιγο στην πολη τα βλεπω αλλιως τα πραγματα.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

Ταπηροκρανιωση

Ναι, για τι γνωστη "αρρωστια" μιλαω. Δεν ξερω αν ειμαι ακομα επηρρεασμενη απο τη χτεσινη ταινια κι ειμαι σε τετοιο περιεργο mood (παρεπιπτοντως super ταινια, The Secret Life of the words) αλλα για να λεμε τα συκα συκα και τη σκαφη σκαφη, το πανεπιστημιο μου ειναι μεγαλο μπουρδελο!!!!!

Μολις σημερα εμαθα οτι βαλανε μια πεμπτοετη φοιτητρια να κανει εργαστηρια σε τριτοετεις φοιτητες. Μα ειναι δυνατον; Αυτο πια κατανταει ανεκδοτο, μεχρι που θα φτασουν για να κερδισουν λεφτα απο συμβολαια και προσωπικο;; Μηπως να βαζαμε τους φοιτητες να κανουν μαθημα στους εαυτους τους; Μηπως οι τριτοετεις να κανουν στους δευτεροετεις κι αυτοι με τη σειρα τους στους πρωτοετεις κι εμεις να παμε σπιτια μας; Εγω γιατι σκατα παιδευομαι με το κωλοδιδακτορικο τοσα χρονια αν ερχεται ο φοιτητης που δεν τελειωσε καν να κανει τα ιδια εργαστηρια που κανω εγω;; Ναι οντως, ειναι πολυ καλη, δεν το αμφισβητω, και πολυ πιθανον να κανει καλυτερο εργαστηριο απο μενα. Αλλα για ονομα!

Ισως ειναι γνωστη και παλια τεχνικη κι απλα εγω ειχα μεινει πισω. Ισως κι εμας στη σχολη να μας βοηθησαν σε καποιο εργαστηριο οι πιο μεγαλοι, αν και λιγο δυσκολο γιατι ειμασταν η δευτερη/τριτη φουρνια, δεν υπηρχαν και πολλοι πιο μεγαλοι. Αλλα η κατασταση στα πανεπιστημια εχει αρχισει να μου τη δινει αφανταστα. Πρωτα μας κανουν πολεμο με συμβασεις του κωλου και μετα σκαρφιζονται ενα σωρο κολπα για να γεμισουν τα κενα αρων αρων. Τρομερο εκπαιδευτικο επιπεδο. Οτι να ναι. Ειμαι πολυ απογοητευμενη.

Happy FAKE birthday Alvarin!!!

Probably your best picture ever!! The haircut and the pants are sooo funny!!
Un beso :)

Netvibes

Μου το εδειξε χτες ενας φιλος και μου αρεσε. Ειναι το netvibes, καινουριο φρουτο! Οτι πρεπει για homepage. Ειναι η προσωπικη σου σελιδα, φτιαχνεται πολυ γρηγορα, ακομα και χωρις γνωσεις html και λοιπων, τελειως εξατομικευμενο, μπορεις να βλεπεις τις πληροφοριες (και μονο) που σε ενδιαφερουν, χωρις διαφημισεις και αλλα ασχετα. Εγω προσωπικα, εβαλα το Gmail, τα rss feeds των blog που διαβαζω κυριως, ενα κουτακι to-do list γιατι ειμαι και ξεχασιαρα, το κλασικο search box για Google και Wikipedia και το κουτακι μετεωρολογικης προβλεψης Βαρκελωνης. Απο οτι διαβασα στο blog τους, ετοιμαζουν πολλα νεα features. Ανυπομονω...

Ερευνα: Εσυ γιατι μπλογκαρεις;

Απαντηστε ειλικρινα στην παρακατω ερωτηση ερευνητικης ομαδας γνωστου πανεπιστημιου της Βαρκελωνης (δηλαδη δικη μου). Μπορειτε να διαλεξετε μεχρι και τρεις (3) απαντησεις.

Εσυ γιατι μπλογκαρεις;

α) Εχω ψωνιστει οτι ειμαι συγγραφεας και νομιζω πως αυτα που γραφω ειναι λογοτεχνικα αριστουργηματα που δεν μπορω να στερησω απο την ανθρωποτητα.

β) Εχω το ζιζανιο του πολιτικο-κοινωνικου σχολιαστη και εχω βαρεθει να φωναζω μονος μου μπροστα στη τηλεοραση για τα κακως κειμενα. Μικρος ηθελα να γινω δημοσιογραφος.

γ) Θελω να ξεσπασω γενικα. Στο διαολο ολοι σας!

δ) Γουσταρω τη φημη και να βλεπω να με σχολιαζουν ολο και περισσοτεροι. Ονειρευομαι το Hollywood και την απονομη των Oscar. "I would like to thank the academy, Google, my mum..."

ε) Εχω φιλοσοφικες αναζητησεις και προβληματισμους (κοινως εχω λαλησει και ο ψυχολογος θα μου εβγαινε πιο ακριβος)

στ) Εδω μεσα ειμαι καποιος, εκει εξω κανεις. Κοινωνικη ζωη μηδεν (get a life!!)

ζ) Για να με διαβαζουν οι φιλοι και συγγενεις και να μαθαινουν νεα μου (ειμαι πολυ τσιγκουνης και τα τηλεφωνα-sms ειναι ακριβα).

η) Γουσταρω γενικα το σχολιασμο καθε μορφης. Γεννηθηκα με ενα φτυαρι στο χερι και τωρα με την τεχνολογια λεω να επεκταθω και στο ηλεκτονικο θαψιμο.

θ) Γιατι το κανουν ολοι. Ειναι cool. Ειναι μοδα. Δε μπορω να μεινω απεξω.

ι) Εχω τους δικους μου λογους (σιγα μην ξεφυγετε τοσο ευκολα, αυτη η απαντηση θελει ειδικη επεξηγηση και ειναι υποχρεωτικο να συνδιαστει και με ενα απο τα παραπανω αλλιως ακυρωνεστε)

Τα αποτελεσματα της ερευνας θα δημοσιευτουν σε επομενο ποστ. Υποσχομαι γραφικες παραστασεις (Excel) και ειδικη αναλυση απο εμπειρους ψυχολογους (αν καταφερω να χωσω τη συγκατοικο).

Το κλαμπ των χωρισμενων γυναικων

Σιχαινομαι να βγαινω με γυναικοπαρεα στα κλαμπ. Ιδιως με αυτες τις γυναικοπαρεες που δεν εχουν καταφερει να ξεφυγουν απο διαφορα στερεοτυπα και που γενικως ψαχνονται. Με πιανει καταθλιψη. Χιλιες φορες να βγω με αντροπαρεα. Σιγουρα θα γελασω πολυ περισσοτερο.

Το κακο ξεκιναει με το που συναντιουνται. Αρχιζουν τα σχολια περι μακιγιαζ, μαλλιων, "αχ ποσο σου παει αυτο το τζην" και "φτου φτου τι κουκλες ειμαστε ολες σημερα, θα σκισουμε". Κι εγω να αναρωτιεμαι πως σκατα τα καταφερνουν ολες εκτος απο μενα να εχουν το τελειο βαψιμο, το ακρως ταιριαστο παπουτσι με τσαντα, ζωνη και λοιπα υπεροχα αξεσουαρ και το τελειο μαλλι-τιγκα στη λακ-"μολις βγηκα απο το κομμωτηριο" ή μαλλον περασα τις τελευταιες δυο ωρες φτιαχνοντας το.

Μετα απο λιγο σε καθε μπαρ πεφτει οπτικο σκαναρισμα του χωρου και αρχιζουν τα αλλα σχολια για το ποσοι αντρες υπαρχουν αλλα κανενας ωραιος, πως ολοι οι καλοι ειναι πιασμενοι/παντρεμενοι, πως γινεται ολο και πιο δυσκολο οσο μεγαλωνεις να βρεις κανεναν αξιολογο γκομενο και λοιπα καταθλιπτικα.

Στο μεταξυ, θα πρεπει να τριγυρνας στο χωρο ανετη και χαλαρη και με υπεροχο χαμογελο περναω τελεια, ολα αυτα βεβαια υποκριτικα και ψευτικα, απλα για να τυλιξουμε κανενα περαστικο χριστιανο που πρεπει να μας περασει για θεες που δεν μας χτυπανε ποτε τα παπουτσια και δε χασμουριομαστε ποτε, προς θεου! Και μη ξεχναμε φυσικα το τελειο μαλλι που εξακολουθει να παραμενει καγκελο απο το ζελε και τη λακ ακομα και μετα απο 4 ωρες μες στους καπνους, duracell.

Μετα θα τυχει να την πεσει κανενας σε καποια και οι υπολοιπες σαν καλες φιλες θα πρεπει να περιμενουν διακριτικα εκει τριγυρω βαριεστημενα, για να μην της χαλασουν το τυχερο (που οπως προαναλυσαμε ειναι πολυυυυ δυσκολο να βρεθει). Αυτη θα χαχανιζει με διαφορα τσαχπινικα σχολια ενω οι υπολοιπες θα αναρωτιουνται τι εκαναν λαθος και δεν τις διαλεξε ο επιδοξος ιδανικος αντρας.

Τελικα η τυχερη της παρεας θα ανταλλαξει κανενα τηλεφωνο και το βραδυ θα τελειωσει γι'αυτη με προοπτικες, για τις υπολοιπες με "δε βαριεσαι, τουλαχιστον βγηκα και ειδα/με ειδαν και δεκα ανθρωποι αρα αυτο ισοδυναμει με γαμάτα περασα και σημερα" και για μενα με "τι το ηθελα και βγηκα παλι με τις απελπισμενες και γιατι δεν επαιρνα κανενα κοληταρι να παμε σινεμα και να πιουμε καμια μπυρα χαλαρα";

Για οσους δυσκολευονται να ξυπνησουν το πρωι

Οι επιστημονες του ΜΙΤ εχουν τη λυση. Ονομαζεται Clocky κι ειναι ενα ξυπνητηρι ρομποτ. Με το που θα πατησεις το Snooze ("πεντε λεπτακια ακομα και σηκωνομαι"), θα πεσει απο το κομοδινο και θε αρχισει να τρεχει γυρω γυρω στο δωματιο να βρει ενα μερος να κρυφτει, κατω απο το κρεβατι, πισω απο τη ντουλαπα, οπουδηποτε! Να δεις μετα αν σηκωνεσαι ή οχι να το κυνηγας σαν τρελος...

Με αυτο το "καταπληκτικο" δημιουργημα ο συγκεκριμενος ερευνητης κερδισε το βραβειο Ig Nobel, βραβεια που απονεμονται στις πιο περιεργες εφευρεσεις.

Τελευταια νεα (κανενα σημαντικο)

--» Εχω μια βδομαδα ημι-παραλυτη λογω μεσης. Τα γεραματα χτυπανε την πορτα μου αλλα θα αρνηθω πεισματικα να τους ανοιξω ακομα. Στα διαλα ρε!

--» Πηγα στο φεστιβαλ κινηματογραφου στη Sitges και ειδα την αρκετα αξιολογη θα ελεγα ταινια του Cronenberg, A History of Violence. Για οσους το ονομα του σκηνοθετη δε θυμιζει τιποτα (οπως αλλωστε και σε μενα αρχικως) να σημειωσω οτι εχει κανει διαφορες περιεργες αλλα γνωστες ταινιες οπως The Fly, Existenz, Crash etc.

--» Καταφερα να δω τον αγωνα Παναθηναϊκος - Barça με αναμεταδοση Ισραηλινου καναλιου μεσω ιντερνετ. Τελειως σουρεαλ αλλα δουλεψε. Νομιζω η σωτηρια σελιδα με ολες τις απαραιτητες οδηγιες ειναι η football4less.com.

--» Ειμαι πλεον μια περηφανη χρηστρια Linux. Ακομα ειμαι στην πρωτη εβδομαδα αποτοξινωσης και ωρες ωρες μου λειπει αφανταστα το μενου Εναρξη, Τα Εγγραφα μου και το Program Files αλλα θα τα καταφερω! "Και η Αννα ειναι καλα!" (Η αληθεια ειναι πως για την ωρα εχω κανει μονο τα εντελως απαραιτητα -εγκατασταση messenger for Linux- κι αυτα με πολυ βοηθεια -thanks Κωστη).

That's all folks!

Απο ποτε φοβομαστε τις βροχες;

Εβρεξε προχτες μετα απο ενα χρονο σχεδον χωρις σταγονα και ηρθε το τελος του κοσμου. Αντι να βγουμε στους δρομους και να χορευουμε το χορο της Βροχης που κοντευαμε να γινουμε Σαχαρα βγηκαμε στις ειδησεις τρομοκρατημενοι. Πλυμμυρες, καταστροφες, καποιοι θανατοι, ανθρωποι σαστισμενοι να δηλωνουν οτι ηταν η χειροτερη βροχη των τελευταιων εκατο χρονων.

Σαν γνησια "παγουρου" εχω δει βροχες και βροχες και μπορω με σιγουρια να πω οτι η χτεσινη δεν ειχε καμια σχεση με τον τυφωνα Κατρινα, μια φθινοπωρινη καταιγιδα ηταν, φυσιολογικη, δυνατη, πολυ νερο... μα τι αλλο περιμενουμε απο μια φθινοπωρινη καταιγιδα;; Γιατι τοτε οι εικονες πολεων-λιμνων; Αντι να κατηγορουμε τις καταιγιδες, καλυτερα να κατηγορουμε τους εαυτους μας που τα καψαμε και τα ξεριζωσαμε ολα και οι πολεις μας βυθιζονται με καθε βροχη που ξεπερναει την ψιχαλα. Οχι, δεν ηρθε η βιβλικη καταστροφη, ιδιες ειναι οι βροχες οπως και πριν δεκα και εικοσι και τριαντα χρονια. Εμεις ξεχασαμε να επιβιωνουμε.

Bloogle

Google Spawns "Bloogle" – New Search Tool for Blogs
— Internet search powerhouse Google has launched an engine tuned to scouring blog entries for fresh news and views. 'Every day, millions of bloggers use the web to express themselves -- sometimes to just a few friends, sometimes to a worldwide audience,' Jason Goldman of the Google blog search team wrote on the company's website. 'We wanted to create a better way to allow people to find out what's being written in blogs, as it's being created,' he continued.

Αμαν πια κι αυτοι οι Καταλανοι, κουραστηκα!!!

Εχω τρια χρονια στη φημισμενη πρωτευουσα της Καταλονιας, βρηκα κι εγω σημερα μερα της Ισπανιας (!) να βγαλω τον πονο μου στον αερα. Μα δε μπορω αλλο αγανακτησα! Να παω στη Μαδριτη να ηρεμησουν τα νευρα μου!

Για να ξεκαθαρισω τα πραγματα απο την αρχη, εχω πολλους και καλους φιλους καταλανους και μια χαρα παιδια ειναι οι ανθρωποι. Μην σε αρχισουν μονο στη μουρμουρα για τη "μαμα" Ισπανια. Την πατησες. Ωρες ολοκληρες μπορουν να αναλυουν το πως οι Ισπανοι στην ουσια ειναι οι κακοι κατακτητες, το πως επεβαλαν την γλωσσα τους, το πως τα καημενα τα καταλανικα κινδυνευουν να εξαφανιστουν και γιατι ολοι πρεπει να κανουμε εκστρατεια να τα σωσουμε σαν τη χελωνα καρετα-καρετα. Θα σου αποδειξουν με αδιαψευστα ιστορικα στοιχεια οτι η ισπανια ηταν ενα "απλο" βασιλειο οπως και το αντιστοιχο της καταλονιας και πως το ενα απλα ετυχε να κατακτησει το αλλο γυρω στο 1500 και στην ουσια μπουρδες η μεγαλη ισπανια με τους θαλασσοπορους και τους κατακτητες, δεν υπηρξε ποτε οπως την ξεραμε και την φανταζομασταν. Θα χαρουν αφανταστα με τις ηττες της Ισπανικης ομαδας μεχρι πανηγυρισμων υποστηριζοντας οτι προτιμανε να ειναι φιλαθλοι της Γαλλιας-Ιταλιας-Πορτογαλιας γιατι την ιδια σχεση εχουν με αυτες τις χωρες οσο και με την Ισπανια, καμια. Ααααα! Και φυσικα θα υποστηριξουν οτι οι καταλανοι εφτασαν μεχρι την Ελλαδα σε καποια απο τις εκστρατειες τους και πως ακομα διατηρειται στα μερη μας το ρητο "φαε το φαι σου γιατι θα ερθει ο καταλανος!!!" που χρησιμοποιειται απο της Ελληνιδες μαμαδες για να τρομαζουν τα παιδια τους... (μη γελατε καθολου!! φιλοι ιστορικοι στην ελλαδα δηλωνουν οτι οντως οι καταλανοι εφτασαν καποτε στη βορεια ελλαδα - να πω με τις σταυροφοριες...θα σας γελασω και δεν το θελω). Και προς θεου!!!! Μην τολμησει και τους πει κανενας δυστυχος αφελης ξενος "η καταλονια ειναι τμημα της ισπανιας ετσι;" θα τον κρεμασουν αναποδα και θα τον μαστιγωσουν μεχρι να αρχισει να τραγουδαει τον υμνο της Μπαρσα.


Οσο και να θελω να μεινω ουδετερη, με πειραζει ο εθνικιστικος φανατισμος καθε μορφης γιαυτο και διαφωνω συνηθως μαζι τους, παρολο που εχουν δικιο σε πολλα πραγματα. Με πειραζει το οτι μου μιλαγαν ορισμενοι καταλανικα και δεν δεχοταν να αλλαξουν απο την πρωτη μερα και ξεροντας οτι δεν καταλαβαινω. Και το οτι ορισμενοι με πιεζουν να μιλησω καταλανικα ενω και οι δυο γλωσσες ειναι το ιδιο επισημες και αποδεκτες. Με πειραζει που κοροιδευουν τους Ισπανους που πανηγυριζουν για τη χωρα τους ή βγαινουν με ισπανικες σημαιες στους δρομους (κατι που απο οσο ξερω κανουν σε ολες τις χωρες, πχ για να πανηγυρισουν το ευρωμπασκετ ;) ενω κανουν ακριβως το ιδιο οι ιδιοι με την καταλανικη σημαια που την κρεμανε σε ολα τα μπαλκονια με καθε ευκαιρια!! Με πειραζουν γενικα οι ανθρωποι που περνανε απο γενια σε γενια διαμαχες και "μεγαλες ιδεες" οπως η ιδεα της μεγαλης Καταλονιας -αντιστοιχα βεβαια με πειραζει και η ιδεα της μεγαλης Ελλαδας. Δεν μου αρεσουν ουτε οι πολλες σημαιες ουτε τα εθνικιστικα, κι εδω το φτανουν στα ακρα του, με την δικαιολογια ενος "καταπιεσμενου" λαου που φωναζει για τα δικαιωματα του.

Και στο κατω κατω ρε φιλε....να φωναξεις... ο καημενος ο μεταναστης τι σου φταιει να τον βαζεις στη μεση;;;

Σημειωση : τα παραπανω αφορουν κυριως μια ομαδα καταλανων ιδιαιτερως φανατισμενων και με μανια ανεξαρτητοποιησης. Δεν ειναι ολοι ετσι. Υπαρχουν και χειροτεροι :Ρ

Αλλοπροσαλα πλασματα οι Ελληνες

Μια ματια στην ελληνικη μπλογκοσφαιρα αρκει για να σας πεισει (οχι φυσικα οτι καμια 500αρια μπλογκερς εκφραζουν την πλειοψηφια, λεμε τωρα)

Κερδιζουμε. Χαιρομαστε (αλλοι περισσοτερο, αλλοι λιγοτερο, αλλοι καθολου). Αυτοι που χαιρονται περισσοτερο επιτιθονται σε αυτους που δε χαιρονται καθολου λεγοντας τους μιζερους και μαλακες. Αυτοι που δε χαιρονται καθολου επιτιθονται σε αυτους που χαιρονται πολυ λεγοντας τους ανεγκεφαλους και αποχαυνωμενους απο το αρτον και θεαμα. Αυτοι που χαιρονται λιγο νιωθουν τυψεις που γενικα δεν τους ενδιεφερε πολυ το θεμα ωστε να χαρουν πολυ αλλα τους εχει συνεπαρει το κλιμα και δεν μπορουν και να μην χαρουν καθολου.

Ισως αν τελικα δεν κερδιζαμε να υπηρχε λιγοτερο χαος και μπερδεμα.

Καλε μου θεουλη, εσυ που απο οτι λενε εβαλες το χερακι σου, μας αρκει η δευτερη θεση την επομενη φορα, σε παρακαλω μη μας μπερδευεις αλλο, δεν εχουμε μαθει να κερδιζουμε και μας πεφτει βαρυ.

Τι εγινε ρε παιδια;;;

Παλι χασαμε σκηνικο;; Οχι ρε γαμωτο! Μα τι θα γινει με την εθνικη, θα τα κερδισει ολα τωρα που εγω ειμαι εξωτερικο και δε βλεπω τιποτα; Μανια με εχει; 18 χρονια περιμενε, δεν γινοταν να περιμενει κανενα χρονακο ακομα;;

Σκεφτομαι να κατεβω στην πλατεια που πανυγυριζουν για τον Αλονσο και να φωναζω κι εγω τα δικα μου. Λετε να φαω ξυλο;;

(Συγχαρητηρια ρε! Δε πειραζει κι ας μην τα βλεπω, εγω μαζι σας γιορταζω... παω να βαλω το τιρινινι να μπω στο κλιμα)

3-Iron

Οταν πριν περιπου ενα χρονο πηγα να δω το "Spring, Summer, Fall, Winter...and Spring" θυμαμαι ημουν στην αιθουσα εγω με ενα φιλο μου κι αλλο ενα ζευγαρι. Ιδιωτικη προβολη. Κατα τη διαρκεια της ταινιας νομιζω ακουστηκαν ολες κι ολες δυο φρασεις (ουτε τοσες). Η οθονη γεμιζε απο τις εικονες και τους ηχους. Δε θα μπορουσα ομως να πω οτι εκεινη η ταινια με μαγεψε, παρολο που ηταν ομορφη, ηταν κατα τη γνωμη μου λιγο περισσοτερο αργη απ'οτι θα ηθελα και με μια πλοκη καπως ακατανοητη, στηριγμενη κυριως στο σκηνικο και τη μαγευτικη φωτογραφια.

Αυτη τη φορα ομως ηταν αλλιως. Ο Kim Ki-Duk χρησιμοποιωντας την ιδια τεχνικη εφτιαξε μια ταινια πραγματικα υπεροχη, χωρις τα μικρα "ελαττωματα" της προηγουμενης. Ηρεμη αλλα δυνατη, εκκωφαντικα σιωπηλη, βιαιη και τρυφερη, ρομαντικη, γλυκια, ομορφη. Δε θα πω τιποτα αλλο γιατι ουτε κριτικος κινηματογραφου ειμαι ουτε θελω να σας χαλασω την εκπληξη. Στiς ταινιες ειμαι της αποψης οτι οσα λιγοτερα ξερεις για μια ταινια πριν την δεις τοσο περισσοτερο την απολαμβανεις. Δειτε την!

Υ.Γ: Εξακολουθει να με εκπλησσει το ποσες υπεροχες ταινιες ερχονται τα τελευταια χρονια απο την μακρυνη ανατολη. Κι ευτυχως που προσπερασανε (κι αυτοι κι εμεις) το κατεστημενο των ταινιων δρασης και πολεμικων τεχνων και βλεπουμε αριστουργηματα που ξαφνιαζουν.

Γενεθλια και μοναξιες

Το blogακι μου γιορταζει σημερα τα πρωτα του γενεθλια!! Δε φανταζομουν ποτε οτι θα το κραταγα τοσο καιρο. Τωρα βεβαια ισως θα περιμενατε να κανω μια φιλοσοφικη αναλυση του γιατι γραφω και τι χρησιμο εχω αποκομισει απο αυτην την εμπειρια και μπλα μπλα μπλα αλλα βαριεμαι, γιορτινη μερα, τετοια βαρετα πραγματα θα λεμε;

Απο την αλλη με εχουν πιασει οι μοναξιες σημερα. Ειναι αργια εδω, ειναι οι γιορτες της Βαρκελωνης. Κατεβηκα μια βολτα στο κεντρο νομιζοντας οτι θα πιω καπου εναν ηρεμο καφε αλλα γινεται χαμος απο τον κοσμο και ως γνωστον αναμεσα σε πολυ κοσμο νιωθεις ακομα χειροτερη μοναξια. Οχι οτι εχω κατι κατα των αργιων, υπεροχες ειναι αν εχεις κατι να κανεις, να πας μια εκδρομουλα, να ξενυχτησεις χωρις να εχεις να ξυπνησεις πρωι την αλλη μερα, να χουζουρεψεις σπιτι ή να μαζευτεις σε σπιτια φιλων. Αν ομως δεν εχεις κανενα ιδιαιτερο σχεδιο ειναι απλα μια βαρετη επιμυκηνση ενος ετσι κι αλλιως νεκρου σαββατοκυριακου.

Παλι καλα που κανονισα να παω cinema το βραδυ με τη συγκατοικο, η οποια καλη χρυση αλλα πολυ υπνο ρε παιδι μου! Σηκωνεται στις 11, τρωει πρωινο, κανει τσιγαρο, ξανακοιμαται. Σηκωνεται στις 13, φτιαχνει μεσημεριανο, χαζευει στην τηλεοραση καμια ωριτσα, ξανακοιμαται. Τωρα πηγε 18 κι ακομα δε ξυπνησε. Αυτο θα πει ισπανικη σιεστα! Τελος παντων, μπορει απλα να απολαμβανει την αργια της (αυτο που θα επρεπε να κανω κι εγω αντι να τριγυρναω σαν τη τρελη).

Ασχετο: ειδα στις ειδησεις οτι νεκρωσε το Τεξας, εγκαταλειψανε ολοι τα σπιτια τους (παλι καλα, αυτη τη φορα τους εκοψε περισσοτερο), αλλα αυτο με το οποιο γελασα πολυ ηταν κατι πανο κρεμασμενα στα εγκατελειμενα σπιτια που λεγανε "Go away Rita". Τωρα συγνωμη, εχεις πραγματικα την εντυπωση οτι η Ριτα θα σε ακουσει;;; Κι εκτος αυτου, το πρωτο πραγμα που θα σκεφτοταν ενας φυσιολογικος ανθρωπος οταν κινδυνευε η ζωη του και το σπιτι του θα ηταν να βαλει ενα πανο για να "ξορκισει" τον τυφωνα;; Τι να πω...τετοια κανουν και μετα αναρωτιουνται γιατι εχουμε τετοια ιδεα γι'αυτους.

Εικονες

Barcelona by night by mini-d

Εικονες ομορφες στα ματια σου
κι εγω σ'αυτες χορευω
κοιταω τον ουρανο ψαχνω να σε βρω
φορας λευκα χορευεις και με παιρνεις
μακρυα

Φιλα με να κοιμηθω
θελω να σε ονειρευτω
σε ενα ταξιδι να φυγουμε κι οι δυο

Η νυχτα ερχεται μαγικες στιγμες
κι εγω περιμενω να ερθεις
γλυκος ο ανεμος στο προσωπο
κι εσυ κοντα σε νιωθω φτανεις
εισαι εδω

Φιλα με να κοιμηθω
θελω να σε ονειρευτω
σε ενα ταξιδι να φυγουμε κι οι δυο


Καληνυχτα!

Tired

Νυσταζω.

Εχω μερες που δεν κοιμαμαι καλα.
Ο θορυβος της πολης τωρα που ηρθα στο κεντρο με ενοχλει. Ειναι δυνατο να περνανε στις 2 και στις 3 τα ξημερωματα να μαζεψουν σκουπιδια;;
Η ζεστη με ενοχλει - ευτυχως περναει σιγα σιγα, αντε να ερθουν τα πρωτοβροχια και να βαλω το παπλωματακι μου, μμμμ!!
Ο καπνος απο τα τσιγαρα της Gemma με ενοχλει. Δεν εχω καμια προθεση να κανω αντικαπνιστικη εξτρατεια, πραγματικα! Ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει οτι θελει. Κανω φιλοτιμες προσπαθειες να τον συνηθισω και να μη με ενοχλει αλλα ακομα δεν τα εχω καταφερει. Ολο σκεφτομαι πως θα ερθει ο χειμωνας και θα πνιγω ακομα περισσοτερο.
Το οτι ειμαι πολλες ωρες στην οθονη με ενοχλει. Με πονανε τα ματια, δυσκολευομαι να συγκεντρωθω, κι ολο νιωθω κουρασμενη χωρις να εχω κουνηθει ολη μερα απο την καρεκλα.

Πρεπει να βρω το ρυθμο μου. Για να δουμε.

(photo Originally uploaded by T Glow)

The Kiss

Την ειχα δει εδω και πολυ καιρο και μου ειχε αρεσει τρομερα.
Πωλειται και σε ποστερ, μεγεθος για πορτα δωματιου.
Ενας ενας, ολοι θα παρετε!

UPDATE: Μολις καταλαβα οτι αυτες τις μερες εχει γινει μεγαλη συζητηση σχετικα με αντιστοιχο θεμα. Να σημειωσω οτι αυτη η φωτο δεν εχει ΚΑΜΙΑ σχεση με την εν λογω διαφημιση, οτι την ειχα δει εδω και ενα χρονο περιπου και δεν εχω ιδεα πως και απο πια περιεργη συγκυρια αποφασισα να τη βαλω ακριβως αυτη τη στιγμη. Εχω μεινει λιγο εκπληκτη με το timing μου, καποιος εκει πανω παιζει μαζι μου. Να δηλωσω επισης οτι μια και μου αρεσει η φωτογραφια γενικα μου φαινεται εκπληκτικη σαν φωτογραφια και δεν μπαινω καθολου στο αν προωθει την ομοφιλοφυλια και αν το κανει καλως ή κακως.

Galicia

Ηταν οπως την περιμενα.

Ομορφα χωρια μεσα στο πρασινο, παραλιες αγριες βραχωδης, κοκκινα ηλιοβασιλεματα, ανθρωποι που μιλανε τραγουδιστα, μαγισσες, προσκυνητες, τεραστια πιατα θαλασσινων, καυτο orujo (ρακι).

Η δικη μας περιηγηση ξεκινησε απο την Pontevedra και το Monasterio de Poio οπου μειναμε δυο νυχτες. Ηταν ενα παμπαλαιο ησυχο μοναστηρι χωμενο μεσα στο πρασινο, αρκετα μεγαλο για να φιλοξενησει μπορει και χιλιους ανθρωπους και το σημαντικοτερο, παμφθηνο.


Θεα απο το μοναστηρι

Στην Ποντεβεδρα κατεβηκαμε για φαγητο και τις δυο βραδυες και η αληθεια εινα οτι το κεντρο της - παλια πολη με στενα δρομακια - ειναι πολυ ομορφο και γραφικο. Κατα τη διαρκεια της ημερας περιπλανιομασταν στις κοντινες παραλιες και θαλασσοχωρια, παλι καλα ειχαμε νοικιασει αυτοκινητο, δυστυχως βεβαια ο βροχερος καιρος μας τα χαλασε λιγο αλλα δε μας πτοησε και πολυ.

Την τριτη μερα ανεβηκαμε στο Σαντιαγο ντε Κομποστελα, να δουμε τον περιφημο καθεδρικο του Σαντιαγο (Αγιος Ιακωβος αν καταλαβα καλα) οπου καταληγουν πολλοι δρομοι προσκυνητων που ερχονται οδοιπορικως ή με ποδηλατο μονο και μονο για να φτασουν να προσκυνησουν τον ταφο του Αγιου.




Σαντιαγο ντε Κομποστελα

Πολυς κοσμος και μια αισθηση γιορτης στη γραμμη τερματισμου μια και οι καθε λογης οδοιποροι φταναν κατα γκρουπ εξαντλημενοι αλλα με χαμογελα και πανηγυρικη διαθεση (κι εγω ετσι θα γελαγα αν ειχα περπατησει τοσες μερες κι επιτελους εφτανα!).


Προσκυνητες με τα κλασικα μπαστουνια οδοιποριας και το χαμογελο της Colgate


Ωραιο και το Σαντιαγο, ο ναος πραγματικα επιβλητικος και επισης πολυ γραφικο κεντρο με στενα δρομακια, ομως πολυ περισσοτερο τουριστικο απο την Ποντεβεδρα, μεχρι που καταντουσε λιγο κουραστικο με ολη αυτη τη κοσμοσυρροη.

Δευτερα ξεκινουσε το συνεδριο κι ετσι κατεβηκαμε στο Vigo. Το μονο καλο του υποτιθεμενου τεσσαρων αστερων ξενοδοχειου μας ηταν οτι ηταν μπροστα σε μια εκπληκτικη παραλια, ονοματι Σαμιλ. Εκει περναγαμε ολες τις ωρες που καταφερναμε να το σκασουμε απο τις βαρετες ομιλιες, κι οπως καλυτερεψε κι ο καιρος οι τολμηροι σαν τον Jaume ριχνανε και καμια βουτια. Στο κεντρο της πολης κατεβηκαμε μονο ενα απογευμα αλλα μας απογοητευσε, δεν ειχε τιποτα τρομερο, στην ουσια ειναι ενα τεραστιο λιμανι (ενα απο τα σημαντικοτερα της Ισπανιας νομιζω). Παλι καλα που ειχαμε την παραλια μας για να πινουμε μπυρες βλεποντας το ηλιοβασιλεμα :)






Τελικες σημειωσεις απο Galicia: η προφορα μου οντως μοιαζει με Γκαλιεγου (τωρα καταλαβαινω γιατι ολοι με ρωτανε οταν με γνωριζουν αν ειμαι απο εκει), παντου αλλα ΠΑΝΤΟΥ υπαρχουν πετρινοι σταυροι (βλεπε φωτο), το φαγητο ειναι οντως κλασεις ανωτερο απο της Βαρκελωνης και οι ανθρωποι οντως πανε με δικο τους ρυθμο, ξυπνανε και κοιμουνται πιο αργα (ισως φταιει το οτι ξημερωνει και βραδυαζει σχεδον μια ωρα πιο αργα απο την υπολοιπη ισπανια μια και ουσιαστικα ειναι στη ωρολογιακη ζωνη Πορτογαλιας-Αγγλιας). Αξιζει να την επισκεφτεις και φανταζομαι αν την πετυχεις σε καλη εποχη για μπανιο θα βρεις ασυγκριτες παραλιες και εντελως διαφορετικες απο αυτες που εχουμε συνηθισει στην Ελλαδα λογω του ανοιχτου ωκεανου μπροστα. Αλλα και να μην πας για μπανιο, μπορεις να απολαυσεις καλο φαι και βολτες με θεα τον Ατλαντικο.





Υ.Γ: Ασχετο αλλα για μενα σημαδιακο ειναι οτι εβγαλα 200 φωτογραφιες και μονο σε δυο-τρεις φαινονται οι υπολοιποι της παρεας...αντιθετα το καλοκαιρι εβγαλα 400 και το 99% ηταν η αδερφη και οι φιλοι να κανουν γκριματσες και καραγκιοζιλικια...νομιζω φαινεται ξεκαθαρα το ποτε περναω καλα λογω παρεας και ποτε λογω τοπιου.

Κυριακατικο παραμυθι

Μια φορα κι εναν καιρο, κανονισε η κοκκινομπλουζιτσα παρεα με τον πονηρο λυκο και την καταλανη γιαγια να πανε στο δασος για να μαζεψουνε μανιταρια. Η κοκκινομπλουζιτσα κουβαλουσε τα καλαθακια, ο λυκος τα σουγιαδακια και η γιαγιακα το κολατσιο, σαντουιτς με γαλοπουλα, αγγουρακι και μαγιονεζα. Αφου τα φορτωσανε ολα στο ασπρο λιονταρι, ανεβηκανε κι αυτοι στην πλατη του και με οδηγο το λυκο ξεκινησανε για το δασος. Ο δρομος ηταν μακρυς αλλα κανοντας ονειρα για τα αμετρητα κιλα μανιταριων που θα μαζεψουν φτασανε χωρις να το καταλαβουν.

Δυστυχως την ιδια περιφημη ιδεα φαινεται οτι ειχαν κι ολοι οι υπολοιποι λυκοι και γιαγιαδες της Καταλονιας. Τα μανιταρια ηταν λιγα και αυτοι που τα εψαχναν πολλοι. Η κοκκινομπλουζιτσα ολο πεταγοταν απο τη χαρα της μολις αντικρυζε ενα κι ετρεχε να το δειξει τη σοφη γιαγια με ενθουσιασμο. Αυτη ομως την ηρεμουσε και δεκα στις δεκα φορες της απαντουσε οτι αυτο το μανιταρι δεν τρωγοταν, ηταν απο τα κακα. "Γιατι γιαγιακα αυτο το μανιταρι ειναι κακο;" "Τι θα παθουμε αμα το φαμε;" "Πως λεγεται αυτο εδω;"...ολο ερωτησεις η κοκκινουμπλουζιτσα γιατι ηταν μικρη και αβγαλτη και πρωτη φορα πηγαινε στο δασος. Ο πονηρος λυκος απο την αλλη γελαγε μαζι της και την κοροιδευε, "κοιτα εγω ποσα μαζεψα, εσυ κανενα!" ομως αυτη ηξερε πως ηταν απλα ενας διαβολακος και δεν το ελεγε απο κακια και πισω απο την ασχημη μουσουδα του κρυβοταν ενας καλος λυκος.

Η ωρα περναγε κι ειχαν αρχισει να απελπιζονται, το μονοπατι ηταν δυσκολο και με πολλα πολλα εμποδια, αγκαθια ειχαν ματωσει τα χερια τους, πεσμενα δεντρα τους κλειναν τον δρομο και πολλες φορες παραπατησαν και κοντεψαν να σκοτωθουν. Ανεβηκαν το δασος, ξανακατεβηκαν, κοιταξαν κατω απο καθε φυλλο και πετρα, στη ριζα καθε δεντρου αλλα τιποτα. Η κοκκινομπλουζιτσα ηταν ετοιμη να βαλει τα κλαματα. Μεχρι που λιγο πιο κατω ακουστηκε η φωνη του λυκου "τρεξτε, εδω κατω! γρηγορα!". Κατεβηκαν και τι να δουνε;; Ενα κρυφο σημειο με αμετρητα απο τα καλυτερα μανιταρια!! Κι ο λυκος ολο περηφανια να εχει πεσει στα τεσσερα και να τα μαζευει μετα μανιας. Τα ματια της κοκκινομπλουζιτσας ελαμπαν απο χαρα!! Ποτε στη ζωη της δεν ειχε δει τοοοσα πολλα μανιταρια μαζεμενα. Κι ηταν να μη γινει η αρχη. Με λιγη καλη τυχη αλλα και με πολυ πολυ πολυ κοπο καταφεραν να γεμισουν τα καλαθακια τους και να γυρισουν πισω θριαμβευτες!

Το ιδιο βραδυ, στο σπιτι του λυκου, οργανωσανε μεγαλη γιορτη. Καλεσμενο ηταν ολο το χωριο και τρωγανε και πινανε μεχρι το πρωι. Κυριο πιατο τι αλλο φυσικα, φρεσκα λαχταριστα υπεροχα μανιταρια!!

Και ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα!

Ατυχες παραδειγμα

Εγραψα πριν καμια βδομαδα ενα ποστ χωρις να το καλοσκεφτω και μετα στο καπακι εφυγα για το συνεδριο. Οσο το σκεφτομουν τοσο τρωγομουν κι ανυπομονουσα να γυρισω να το σβησω. Σκεφτομουν, κι αν το διαβασουν ορισμενοι ανθρωποι και παρεξηγηθουν; Κι αν δεν πιασουν τον τονο με τον οποιο τα λεω και το νοημα που θελω να βγαλω και νομιζουν οτι απλα τους κριτικαρω; Κριμα, ειναι ανθρωποι που εκτιμω και σε καμια περιπτωση δεν θελω να τους θιξω.

Ετσι λοιπον γυρισα και το εσβησα. Κι οχι μονο αυτο αλλα να ζητησω συγνωμη σε οσους μπορει να με παρεξηγησαν. Κανεις δεν ειναι τελειος. Ειναι πολυ ευκολο να λες γενικοτητες και θεωρειες για το πως θα επρεπε να ειναι τα πραγματα και τι θα επρεπε να κανεις αλλα πολυ δυσκολο να τις εφαρμοζεις. Αυτα. Θα επανερθω με κατι πιο ευχαριστο, φωτογραφιες απο την εκδρομη και λοιπα.

Next stop: Vigo (Galicia)

Επιτελους!!
Απο οταν ειδα την φοβερη ταινια Mar adentro (Θαλασσα μεσα μου) ηθελα να επισκεφτω τη Galicia.
Ατλαντικος. Ανθρωποι φιλοξενοι και γνωστοι για τους αργους ρυθμους και την φιλοσοφια του "δε βαριεσαι, δεν εγινε και τιποτα, χαλαρα". Ανθρωποι που δεν καταλαβαινουν απο αγχος και βιασυνη πολης, τοσο που ωρες ωρες δεν συνεννοεισαι μαζι τους. Υπεροχα τοπια, υπεροχα φαγητα, θαλασσινα απιστευτα, κρεατα το ιδιο. Και φυσικα η πρωτευουσα Σαντιαγο με το επιβλητικο μοναστηρι του που μαζευει προσκυνητες απο ολο τον κοσμο.

Μια αλλη οψη της Ισπανιας περιμενει να τη γνωρισω.

Και για οσους δεν ξερετε που ειναι, ριξτε μια ματια στον παρακατω χαρτη. Γιατι η Ισπανια ειναι πολλα περισσοτερα απο ταυρους και φιεστα. Και μη δω ελληνα τουριστα στη Λα Ραμπλας με σομπρερο μεξικανικο θα τον τσακισω!!!

Μπραβο! (?)

Ειδα χτες στις ειδησεις και μου εκανε μεγαλη εντυπωση τον πολυ αγαπητο και πολυταλαντο Sean Penn βουτηγμενο μεχρι το γονατο να προσπαθει να βοηθησει τους εγκλωβισμενους λογω του πασιγνωστου πλεον τυφωνα Κατρινα. Το πρωτο που μου ηρθε να πω ηταν μπραβο του. Διαβαζω βεβαια μετα πως η "αποστολη" του απετυχε γιατι η βαρκα που νοικιασε αρχιζε να βαζει νερο και πως ολα αυτα ειναι κινησεις εντυπωσιασμου μιας και τον συνοδευε ο προσωπικος του φωτογραφος (τον οποιο βεβαια ο ιδιος ειχε καλεσει εθελοντη για βοηθεια υποτιθεται). Τωρα τι να πρωτοπιστεψεις; Οντως μυριζει λιγο περιεργα η υποθεση. Αλλα απο την αλλη γιατι ρε παιδια τοση κακια; Εσεις τι καλυτερο κανατε;;;

Ξερω τι εκανες φετος το καλοκαιρι

Αν και δεν εγραψα την κλασικη εκθεση του Σεπτεμβρη "Πως τα περασα το καλοκαιρι" το εκαναν αλλοι για μενα. Διαβαστε το παρακατω κειμενο της Αλεξ, alias Το Χημειο. Τα περιγραφει τελεια!! :)

" Άννα, Άλεξ, Άαααπαιχτες "

Τα κοριτσακια με τις κουκλες τους

Μια ταση την εχουμε απο μικρες. Εγω με την παρακατω σελιδα χαζεψα σημερα για πολυ ωρα. Εφτιαξα δυο τρεις διαφορετικες αλλα η παρακατω ειναι η αγαπημενη μου (ειναι που μου μοιαζει πολυ :Ρ)



Αν εχετε χρονο για χαζεμα μπειτε εδω, θα σας αρεσει. Αυστηρως για κοριτσακια!!

Τα νευρα μου, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!!!

Σημερα ειναι πια απο αυτες τις μερες που ευχεσαι να μην ειχες σηκωθει απο το κρεβατι και που αρχιζεις να πιστευεις στο περιφημο νομο του Μερφυ. Αν κατι μπορει να παει στραβα, θα παει.

Με το καλημερα σκονταφτω στο ποδι απο το καινουριο κρεβατι (ακομα δεν εχω συνηθισει τις αποστασεις μεταξυ των επιπλων στο καινουριο δωματιο, σκεψου ποσο μαλλον που ειμαι εκ φυσεως ας το πουμε...απροσεχτη). Δε βαριεσαι λεω, αλλη μια μελανια στη συλλογη μου. Στο γραφειο εχουμε απο προχτες που ψαχνουμε να βρουμε απο που στο καλο ερχεται μια περιεργη απαισια μυρωδια. Εχουμε μυρισει τα παντα! Σκεψου εικονα: τρεις διδακτορικοι να τριγυριζουν μυριζοντας σαν λαγωνικα απο συρταρια με μυστικες προμηθειες φαγητου για ωρα αναγκης μεχρι υπολογιστες, οθονες, εκτυπωτες, κεραιες, τραπεζια, καρεκλες, πατωματα! Δεν θελω ουτε να ακουσω το ανεκδοτο οτι καποιο απο τα ποντικια των υπολογιστων μας θα ψοφησε!!

Γυρναω σπιτι αποφασισμενη να λυσω μια και καλη το θεμα του ιντερνετ (να φτανει μεχρι το δωματιο μου)...σιγα μην μου εκανε τη χαρη! Ολο το απογευμα παιδευτηκα, τζαμπα μου φαινεται το 60ευρω που εδωσα για το Access Point (για να μη πω για τα 10 χρονια που χαλασα σπουδαζοντας πληροφορικη). Λεω θα μαγειρεψω, κατι δημιουργικο και relaxing, να ξεχαστω λιγο και να ασχοληθω μετα με τα μηχανηματα του διαβολου. Εκει μου ερχεται το τελειωτικο χτυπημα: κυμα καυτου λαδιου κατα πανω μου σαν τσουναμι. %^$#!%#@@!!!*

Ειμαι λοιπον στον καναπε μου, με το ποδι μελανιασμενο, το χερι με εγκαυματα τριτου βαθμου και απο πανω διαφορα γιατροσοφια (πρωτα παγακια, μετα φετες ντοματα, επειτα επαλλειψη με λαδι, λεω να βαλω και λιγη οδοντοκρεμα και να βγω στο μπαλκονι να με φανε οι μυγες) και προσπαθω να χαλαρωσω...

Αλλη μια δυσκολη μερα φτανει στο τελος της. Καληνυχτα!!!

Βροχη (επιτελους!)

Αργησε αλλα ηρθε.
Χαλαλι της που με επιασε μεσα στη μετακομιση, δεν της κραταω κακια. Χρειαζομουν ενα διαλειμμα εξαλλου, και μου εδωσε την τελεια δικαιολογια για να σταματησω για λιγο το πακεταρισμα και να κατσω να πιω εναν καφε σαν ανθρωπος.

Το δωματιο ειναι ενα χαλι, τα μονα που εχουν μεινει ειναι ενα ποστερ της Αμελι στον τοιχο, δυο κουτες με βιβλια και cd στο πατωμα και το τραπεζι του υπολογιστη (με τον υπολογιστη). Τελευταια βραδια σημερα εδω...ενας κυκλος κλεινει μετα απο τρια χρονια. Οχι, μη φανταστειτε οτι τωρα θα μπει το μελοδραμα, ειμαι χαρουμενη για την αλλαγη, παρολο που τα κοριτσια τα εχω σαν αδερφες μου πλεον. Αλλα ο ανθρωπος ετσι ειναι, δυσκολα μενει στασιμος. Ιδιως εγω που βαριεμαι και τοσο ευκολα :)

Βασικα με τη μετακομιση ενα πραγμα καταλαβαινεις: τον απιστευτο σωρο αχρηστων πραγματων που καταληγεις να μαζευεις. Κι εγω, πραγματικα, δεν ειμαι ανθρωπος που μαζευει ιδιαιτερα. Γενικα πεταω συχνα, ιδιως ρουχα. Προσπαθω ετσι να μην δενομαι με πραγματα μονο και μονο για την οποια "συναισθηματικη" τους αξια, τα πραγματα ειναι πραγματα, αψυχα, εδω δυσκολευομαστε να δεθουμε με ανθρωπους, πως ειναι δυνατο να μας πειραζει να πεταξουμε το μπλουζακι με διαφημιση της Κοκα Κολα που μας ειχε δωσει ενας πρωην μας οταν ειμασταν 15;;;; Τον πρωην τον ξεφορτωθηκαμε, το μπλουζακι οχι :Ρ

Αυτα στη θεωρια βεβαια ... γιατι κι εγω εχω μαζεμενα διαφορα χαζα μικροαντικειμενα. Ειναι ο προσωπικος μου θυσαυρος, κρυμενος σε κουτες στο παταρι στο πατρικο μου. Βασικα, το καλο με αυτα ειναι οτι σε βοηθανε να θυμασαι -ιδιως αν εχεις αδυναμη μνημη οπως εγω. Γιατι, τι ειναι ο ανθρωπος; Ενας σωρος αναμνησεις, τιποτε αλλο. Μονο αυτο θα παρεις μαζι σου στο τελος. Κι εγω απο το σπτι εδω αυτο θα κουβαλαω στην τελικη μαζι μου, αναμεσα στις κουτες και τις βαλιτσες, τρια χρονια υπεροχων αναμνησεων!

Ουφ, πολυ στη φιλοσοφια το εριξα. Μαλλον φταιει η βροχη.

Το πρωτο μου εξωφυλλο!!

Παντα ονειρευοσασταν τη φημη και τα εξωφυλλα των διασημων ηθοποιων και μοντελων;;; Ηρθε η ωρα να κανετε το ονειρο σας πραγματικοτητα!!! Ψωνια ολου του κοσμου ενωθειτε!

Χαρη σε αυτη τη σελιδα που αναφερει ο Jasp ο καθενας μπορει να φτιαξει το πρωτοσελιδο του! Με τη φατσα σας ή την αγαπημενη σας φωτογραφια και φυσικα με τιτλους που εσεις επιλεγετε σε δυο λεπτακια εχετε το πρωτοσελιδο σας.

Αντε και σε ανωτερα!!

Υ.Γ : Προσεχως θα προσθεσω και το δικο μου, ακομα σκεφτομαι τους τιτλους...υπομονη!

Βαριεμαι...

...και κανω αλλαγες στο template μου για να περναει η ωρα. Αν αυτες τις μερες βλεπετε εικονες και χρωματα να αλλαζουν καθε πεντε λεπτα δεν ειναι οτι το χανετε, εγω ειμαι. Κατεβασα το περιφημο Kubrick και προσπαθω να το προσαρμοσω, η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καμια σχεση με css αλλα ωρα ηταν να τα μαθω κι αυτα. Τι να κανω, η περιοδος μετα τις διακοπες ειναι δυσκολη, πως να στρωθω στη δουλεια μετα απο 40 μερες με καθημερινο μου προγραμμα καφε, παραλια και εξω; Γινεται; Καλα τα λεει κι ο φιλος Εσταριαν που πασχει απο το ιδιο συνδρομο.

Λειπει κι η Αλεξ και δεν εχω ποιον να πρηζω (δηλαδη εχω, αλλα δεν του εχω τοσο θαρρος οσο στην Αλεξ ;)

Summertime

motoride

Originally uploaded by annasfe.

"Summer summer summer time uuuu summertime.."

Δειγμα απο τις υπεροχες καλοκαιρινες μου φωτος στο Flickr μου (κατω δεξια στο "My Photos"), προλαβετε προλαβετε!!

Αντε, παρτε και μια εδω για οσους βαριουνται το extra click ;)

I am back

Κι ενω ταχτοποιω τις εκατονταδες φωτογραφιες μου (συντομα στο flickr) κι ετοιμαζω νεο σουπερ μεγα ποστ για επανασυνδεση με την μπλογκοπραγματικοτητα, μου περνανε απο το μυαλο διαφορα αιωνια και εφημερα ερωτηματα οπως:

Πηγε τελικα ο Εσταριαν στην Βαρκελωνη;

Γιατι ο καπουτσινο ειναι μονο στην Ιταλια τοσο μα τοσο τελειος;

Πως γινεται να γνωριζεις καποιους ανθρωπους μια ζωη και σε ενα καλοκαιρι να τους βλεπεις στα αληθεια για πρωτη φορα;

Θα ζησουν τελικα ευτυχισμενοι η Ναζλι με το Νικο;

Γιατι οι παλιες αγαπες να πανε στον παραδεισο;

Καλως σας βρηκα!


Must listen: First Day, Timo Maas + Brian Molko of Placebo

I was here....

...two hours ago!

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Γυναικεια πουτανια

Ειμαστε ομως πολυ πουτ... Εγω παντα το παραδεχομουν, δεν εχω τετοιο προβλημα αυτοκριτικης. Σου αρεσει δε σου αρεσει καποιος θα φλερταρεις. Και μετα οταν το καημενο το αρσενικο θα παρει θαρρος και θα παει να κανει την κινηση θα του την πεις κι απο πανω. Οτι τον βλεπεις σαν φιλο ή οτι δεν ειναι σωστο ή οτι δεν εισαι ετοιμη για σχεση ή οποιαδηποτε αλλη μαλακια σου κατεβει.
Τι τον παιζεις κυρα μου τον ανθρωπο;; Κι υστερα γκρινιαζουμε για τους αντρες, τι μαλακες και τι γουρουνια ειναι και λοιπα και λοιπα....ναι, οι καημενες, οι αμαθες φτωχες παρθενοπιπιτσες!

Κοριτσια, αν ειναι να κανετε πουτανιες καντετες αλλα με το κεφαλι ψηλα! Κι αν σας την πουνε μετα παρτε την ευθυνη των πραξεων σας και παραδεχτειτε το θαρρετα! Και να μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλακι μας παρακαλω, με φτηνες δικαιολογιες, οτι εγω δεν ηθελα να σε πληγωσω, και με παρεξηγησες και απλα για ενα καφε βγηκα και λοιπα. Να λεμε τα πραματα με το ονομα τους (ενταξει, ισως οχι στον κερατα αλλα μεταξυ κατεργαρεων....)

Φωτορεπορταζ "Γιορτες Sant Cugat"

Αυτο το σαββατοκυριακο ηταν οι τοπικες γιορτες εδω στο Sant Cugat που μενω (προαστιο Βαρκελωνης) και μια και οι μισοι φιλοι εχουν φυγει για διακοπες πηρα την καινουρια μου φωτογραφικη και κατεβηκα να αποθανατησω τις παραδοσιακες εκδηλωσεις (για χαρη σας βρε ολα! για να μαθαινετε)

(η πλατεια του χωριου, με το εμβλημα της το μοναστηρι ηλικιας 1700 χρονων)


Σε ενα καταλανικο πανυγυρι αυτο που δε λειπει ποτε ειναι οι castellers, τα ανθρωπινα καστρα. Ειναι εκπληκτικο θεαμα, το αγαπημενο μου. Εδω δεν εχουν ταυρους και τετοια, η Καταλονια εχει εντελως δικα της εθιμα. Οι castellers λοιπον ειναι μια ομαδα ανθρωπων που φτιαχνουν πυργους ανεβαινοντας ο ενας στην πλατη του αλλου. Οσο ψηλωνει ο πυργος τοσο μικροτερης ηλικιας ατομα ανεβαινουν στους πανω οροφους (θεμα κιλων προφανως), μεχρι που στην κορυφη πρεπει να σκαρφαλωσει παντα ενα παιδακι, να σηκωσει το χερι και να ξανακατεβει.



Ο πυργος θεωρειται επιτυχης αν ολοι κατεβουν χωρις να πεσουν και θεωρειται μισος αν πεσουν αφου το παιδακι εχει σηκωσει το χερι, αλλιως δεν παιρνουν κανενα ποντο. Οι ποντοι αυξανουν με το βαθμο δυσκολιας του πυργου, που μετριεται απο τα ποσα ατομα συμμετεχουν, πχ αν ειναι ενα πυργος 5 επι 3 σημαινει οτι εχει πεντε οροφους με τρια ατομα ανα οροφο (οπως αυτος της κατω φωτογραφιας).



Το χειροτερο ειναι οταν πεφτουν, δεν υπαρχει στρωμα η τιποτα τετοιο,απλα οι ανθρωποι που ειναι κατω και σγκρατανε τον πυργο δημιουργουν ενα ειδος ανθρωπινο στρωματος που κοβουν την πτωση, ειναι πατνως θεαματικο γιατι πεφτουν απο αρκετο υψος και ιδιως τα μικρα που βρισκονται πιο ψηλα τρωνε μεγαλο φοβο και βαζουν τα κλαματα και τετοια, συνηθως βεβαια κανεις δεν χτυπαει σοβαρα.

Ενα αλλο εθιμο εδω ειναι οι λεγομενες "migas manchegas". Δεν προκειται περι μυγων φυσικα και για να ειμαι ειλικρινης δεν ειναι καταλανικης προελευσης αλλα απο μια αλλη περιοχη, την Castilla la mancha εξου και το manchegas. Προκειται για παλιο ψωμι τριμμενο και τηγανισμενο σε λαδι και χοιρινο λιπος, προσθετωντας σκορδο, πιπεριες και λουκανικο χωριατικο. Ειναι πολυ νοστιμο, μιαμ μιαμ!!

Η προετοιμασια...


...και το αποτελεσμα!


Αλλο χαρακτηριστικο εθιμα ειναι οι διαβολοι και το correfocs, μεταμφιεσμενοι νεαροι που τρεχουν στους δρομους πεταγοντας πυροτεχνηματα και κρατωντας ξυλα απο οπου βγαινουν σπιθες και φωτιες και λοιπα, ενω το πληθος τους ακολουθει η αντιθετα προσπαθει να κρυφτει οπου βρει για να μην το παρουν τα σκαγια.

(η φωτο ειναι απο το ιντερνετ, δεν ειναι δικη μου, που να παρεις φωτογραφικη μες στο χαμο :P)



Οι γιορτες αυτες γενικα ειναι πολυ ομορφες και πολυ καλα διοργανωμενες. Γιαυτο αν θελησετε να ερθετε Καταλονια ελατε τον Σεπτεμβρη που ειναι οι παραδοσιακες γιορτες της Βαρκελωνης και πολλων αλλων περιοχων εδω γυρω (στυλ ελλαδας δεκαπενταυγουστο που εχουν πανυγηρι σε ολα τα χωρια). Αυτα τα φολκλορικα και για σημερα...αυριο μαθημα ισπανικης paellas! :)